Շուշիի Առանձնակի Գումարտակի Հրամանատար' Ժիրայր Սէֆիլեանը Дело Жирайра Сефиляна About Zhirayr(Jirayr) Sefilyan

[Эчмиадзинский]

Хотя Сефилян и был официально первым лицом легендарного Шушинского батальона, но реальным командиром был Пето Гевондян. Именно благодаря Пето батальон добился таких успехов. Мне родственники рассказывали что, что после смерти Пето, в начале 94 г., когда Сефилян вернулся из Бейрута он говорил "Менк антерь мнацинк". Без Пето Сефилян так и не смог удержать батальон и он распался.

Гамлет Геворгян написал книгу про Пето, если есть возможность прочитайте, это поможет иметь наиболее полное представление о Шушинском батальоне.
Вот один эпизод из книги, тут описывается первый бой Пето. Пето, Карот и некоторые другие добровольцы поехали в Мартунашен, на помощь Деду (Симон Ачегезян). Их было всего 29 человек, у них были только автоматы и всего две противотанковые мины. Скачать. К сожалению отсканировал только эту маленькую часть.

А это документальный фильм про Пето, здесь присутствует и Сефилян.
http://video.mail.ru/bk/rabiz/114/115.html

[voter]

Но ведь в 94ом уже был переход под управление регулярной армии НКР и Армении, как таковыми добровольные формирования были и должны были расформироваться вливаясь как кадровики в армию или отходя в гражданку.

[Эчмиадзинский]

Но ведь в 94ом уже был переход под управление регулярной армии НКР и Армении, как таковыми добровольные формирования были и должны были расформироваться вливаясь как кадровики в армию или отходя в гражданку.

Все правильно, Шушинский батальон офицально вошел в армию НКР 1 сентября 1992 г.

[Ария]

Ուստի այն վայրահաչություններն ու բանբասանքները, թե իբր նա գալիս է Արցախը հանձնելու, ամբողջությամբ զրպարտանք են և տգիտության արդյունք:

Дай Бог!

Ամփոփելով, ուզում եմ կրկին անգամ հիշեցնել, որ հայկական որևէ իշխանություն չի համարձակվի հակառակորդին հանձնել հազարավոր մարտիկների կյանքի և արյան գնով ազատագրված մեր հայրենի տարածքները: Եվ եթե մի օր նման իրավիճակ առաջանա, ապա մենք մեր ժողովրդին ոտքի կհանենք ու կպայքարենք տարածքներ զիջող իշխանության դեմ:
Ժիրայր Սէ‎ֆիլյան
”Ազատագրված տարածքների պաշտպանություն”
հասարակական նախաձեռնության համակարգող
20 դեկտեմբերի 2007թ.
”Վարդաշենի” բանտ

Я с вами!

[voter]

Հուսամ վերջին ԼՏՊական պոնտի մասին, որ ԼՏՊն հենց պատրաստվում է հանձնել ազատագրված տարածքները, Ժիրայր Սեֆիլյանը իր կարծիքը կկարողանա հայտնել, թե չէ շատերը ինչպես և ես հույս էինք դրել Ժիրայրի կարծիքին, որ ԼՏՊն չի հանձնելու ոչինչ, իսկ հիմա շատ խիստ կասկածներ կան...

Լավա չէ ԼՏՊն այնպես է արել, որ վերջին օրով լինի այդ ինֆորմացիան ու ժամանակ չմնա քննադատելու...
http://www.viparmenia.com/vb/showthr...&postcount=344

[azadakrum]

Երբ Ժիրայր Սեֆիլյանը հայտարարեց , որ պաշտպանելու է հիմնադիր նախագահ Լևոն Տեր-Պետրոսյանի թեկնածությունը առաջիկա ընրություններուն, www.azadakrum.org կայքէջը ողողվեց բազմաթիվ և բազմաբնույթ էլ-փոստերով, որոնց մեծ մասը ուղարկված էր սփյուռքահայության կողմից, որոնց զգալի մասը պարունակում էր մտահոգություններ , մեղադրանքներ և տարաբնույթ մեկնաբանություններ: Զարմանալու ոչինչ չկար, զարմանալի կլինէր եթէ ոչ ոք չարձագանքէր: Հիմք ընդունելով այդ բոլորը` մենք զրուցեցինք Ժիրայր Սեֆիլյանի հետ և ներկայացրեցինք նրան արծարծված հարցերն ու մտահոգությունները: Հարցերը հստակ են, իսկ պատասխանները Համոզված ենք սպառիչ:

http://www.azadakrum.org/Jirayr/Inte...exclusive.html

Ժիրայր Սեֆիլյան:"Եթե քվեարկության արդյունքը կեղծվի և փետրվարի 20-ին իշխանափոխություն տեղի չունենա, ապա վստահ եմ, որ պայքարը շարունակվելու է մինչև ռեժիմի տապալումը:":



Երբ Ժիրայր Սեֆիլյանը հայտարարեց , որ պաշտպանելու է հիմնադիր նախագահ Լևոն Տեր-Պետրոսյանի թեկնածությունը առաջիկա ընրություններուն, www.azadakrum.org կայքէջը ողողվեց բազմաթիվ և բազմաբնույթ էլ-փոստերով, որոնց մեծ մասը ուղարկված էր սփյուռքահայության կողմից, որոնց զգալի մասը պարունակում էր մտահոգություններ , մեղադրանքներ և տարաբնույթ մեկնաբանություններ: Զարմանալու ոչինչ չկար, զարմանալի կլինէր եթէ ոչ ոք չարձագանքէր: Հիմք ընդունելով այդ բոլորը` մենք զրուցեցինք Ժիրայր Սեֆիլյանի հետ և ներկայացրեցինք նրան արծարծված հարցերն ու մտահոգությունները: Հարցերը հստակ են, իսկ պատասխանները Համոզված ենք սպառիչ:

Ստորև ձեր ուշադրությանն ենք հանձնում այդ հարցերը և Ժիրայր Սեֆիլյանի պատասխանները :



Ինչպե՞ս կարող է Ժիրայրը պաշտպանել հայտնի հակադաշնակցական Լևոն Տեր-Պետրոսյանին:

Կուզեի վերլուծել հակադաշնակցական բառակապակցությունը: Կարծում եմ այդ բառը ձևավորվել է ոչ առողջ ժամանակաշրջանում և ոչ առողջ մտածելակերպ ունեցող մարդկանց կողմից: Արցախյան շարժման ավարտից հետո հույս ունեի, որ այդ բառը դուրս կմղվի հայերի խոսքից, բայց այդպես չեղավ, ափսոս:

Եթե ենթադրենք, որ այդ բառի իմաստը մի գործունեություն է, որը հակադրվում է ՀՅԴ առաքելությանը, ապա եթե ուսումնասիրենք ՀՅԴ կազմակերպության պատմությունը, այնտեղ կհանդիպենք տարբեր ժամանակաշրջանների, որոնց ընթացքում ՀՅԴ ղեկավարությունը գտնվել է Դաշնակցության առաքելությանը հակադիր ընթացքում: Ուստի, եթե հակադաշնակցական ենք համարում այն բոլոր մարդկանց կամ ուժերին, որոնք երբևէ խանգարել են կամ չեն ընդունել ՀՅԴ առաքելությունը, ապա առաջին հերթին այդ պիտակը կպչում է տարբեր ժամանակների ՀՅԴ ղեկավարներին:

Իսկ ինչ վերաբերում է, որ Լևոն Տեր-Պետրոսյանը հակադաշնակցական է, ապա դա այդպես չէ: Հիմնավորեմ: Լևոնը 1960-ական թվականներին ներգրավվել է ազգային գործունեության մեջ և մինչև նրա նախագահ դառնալը ՀՅԴ-ն երբեք նրան հակադաշնակցական չի համարել: Իսկ նախագահության շրջանում տարբեր վեճեր են տեղի ունեցել ՀՅԴ ղեկավարության և օրվա իշխանությունների միջև: Այդ օրերին տեղի ունեցած սխալները եղել են երկուստեք:

Տեր-Պետրոսյանի գլխավոր սխալը Հայաստանում ՀՅԴ գործունեության կասեցումն էր: Վերջերս Լևոնը փորձեց արդարացնել իր քայլը. ասելով, որ նման կասեցումներ եղել են նաև այլ, այդ թվում արևմտյան երկրներում: Այդ հայտարարությունից հետո էլ ես Դաշնակցության կասեցումը համարում եմ նրա գլխավոր սխալներից մեկը: Սակայն, այս բոլորով հանդերձ, ես նրան հակադաշնակցական չեմ համարում: Նա երբեք չի ժխտել ՀՅԴ ազգանվեր առաքելության առկայության փաստը: Ավելին, Հայաստանի նորանկախ երրորդ հանրապետությունը ընդունեց Առաջին (դաշնակցական) հանրապետության թե դրոշը, թե զինանշանն ու օրհներգը: Եվ այդ բանը տեղի ունեցավ հենց Լևոն Տեր-Պետրոսյանի առաջարկությամբ: Այդ օրերին նաև փողոցներ վերանվանվեցին Հ.Յ.Դաշնակցության և Առաջին հանրապետության հայտնի գործիչների անուններով: Այսքանից հետո ծիծաղելի է խոսել առաջին նախագահի "հակադաշնակցականության" մասին:

Այսպես շարունակվելու է, քանի դեռ մեր պետությունը և ՀՅԴ-ն տակավին չեն գտել համազգային գործունեության ծիրից ներս իրենց հստակ գործառույթները, աշխատանքի ճիշտ բաժանումը:



Եթե Սերժ Սարգսյանից ազատվելն է Լևոնին պաշտպանելու նպատակը, ինչու այդ նպատակին չհասնել այլ, ավելի արժանավոր թեկնածուի, օրինակ, Վահան Հովհաննիսյանին պաշտպանելով:

Առկա թեկնածուներից ես միայն Տեր-Պետրոսյանի մոտ եմ տեսնում ներկա հանցավոր իշխանական բուրգը կազմաքանդելու ներուժ: Սա է որոշմանս գլխավոր պատճառը: Նախընտրական ընթացքը, վերջին հարյուր հազարանոց հանրահավաքները նույնպես հաստատում են, որ Լևոնի շուրջ է տեղի ունենում ժողովրդի համախմբումը: Իսկ Վահան Հովհաննիսյանը կարող է նույնիսկ ավելի քիչ քվե ստանալ, քան Դաշնակցությունը` խորհրդարանական ընտրության ժամանակ: Դրա գլխավոր պատճառը ՀՅԴ վերջին տարիների վարկաբեկիչ համագործակցությունն է հանցավոր ռեժիմի հետ:



Ժիրայրի արածը ես դավաճանություն կհամարեի, եթե նա ազատ լիներ: Նրա արածի միակ բացատրությունը ԲԱՆՏն է: Բանտը մարդուն դնում է անբացատրելի վիճակների մեջ ու բանտարկվածները հաճախ են տարօրինակ քայլեր անում:

Համամիտ չեմ այս կարծիքին, նամանավանդ հաշվի առնելով բանտարկյալների պահման ներկայիս պայմանները: Մեկուսարանում ես ոչ մի արգելք չունեմ, ազատորեն հաղորդակցվում եմ դրսի աշխարհի հետ և ին‎ֆորմացիա եմ ստանում: Բանտը չէ, որ ինձ որոշումներ է թելադրում:

Ինչ վերաբերում է "դավաճանությանը", ապա ապագան ցույց կտա, որ ես չեմ հրաժարվել ոչ իմ համոզմունքներից, ոչ էլ սկզբունքներից: Իսկ եթե ես էլ ընտրեմ արտահայտվելու այս ծայրահեղ ոճը, ապա կարող եմ ասել, որ դավաճան է նա, ով պիտի հանդուրժի Սերժի բռնատիրության վերահաստատումը Հայաստանում:



Այսօրվա իշխանությունների օրոք տեղի ունեցող բոլոր անարդարությունները սկիզբ են առել ու ծաղկել Լևոն Տեր-Պետրոսյանի ժամանակ: Ինչպես կարելի է հավատալ, որ նա կպայքարի կոռուպցիայի դեմ:

Այո, հոռի բարքերից շատերը սկիզբ են առել Լևոն Տեր-Պետրոսյանի իշխանության օրոք, սակայն ոչ բոլորը: Նախկինում եղած շատ սխալներ չեմ կարող և չեմ ուզում արդարացնել: Բայց դրանց մի մասը պայմանավորված են եղել տարբեր օբյեկտիվ պատճառներով, մի մասը անփորձությամբ, պատերազմական վիճակով: Դրանից հետո անցել է 10 տարի: Այդ տարիներին Տեր-Պետրոսյանը չի կտրվել երկրի անցուդարձից, մոտիկից հետևել է զարգացումներին: Այդ տարիները նրան ամենայն հավանականությամբ իմաստնացրել են: Ուստի հիմա նրանից կարելի է շատ ավելի դրական քայլեր սպասել ու նաև ավելին պահանջել:



Լևոն Տեր-Պետրոսյանը միշտ մերժել է Հայ Դատի պահանջատիրությունը և ազգային գաղափարախոսությունը: Ինչպես կարելի է, որ որևէ ազգային գործիչ սատարի նման նախագահին:

Ես այն կարծիքին չեմ, որ ԼՏՊ-ն դեմ է Հայ Դատին, պահանջատիրությանը: Սակայն նա ունի իր սեփական մարտավարությունը: Նման, ավելի զգուշավոր, մարտավարության իրականացումը չի նշանակում, որ նա մերժում է Հայ ժողովրդի իրավունքները:



Լևոն Տեր-Պետրոսյանի առաջադրումը իշխանության ուզածով է եղել, որովհետև դրանով ժողովրդի ուշադրությունը շեղվում է մյուս, ավելի ժողովրդական թեկնածուներից և կենտրոնանում ընտրվելու որևէ հնարավորթյուն չունեցող նախկին նախագահի մերժելի ‎ֆիգուրի վրա:

Բոլորովին համամիտ չեմ: Վերևում ես անդրադարձա այս հարցին: Այսօր միայն նա է տիրապետում այն անհրաժեշտ ներուժին, որը կարող է կազմաքանդել օրվա հակազգային, ապօրինի համակարգը: Սեպտեմբեր 21-ից հետո Լևոնի բոլոր քայլերին իշխանությունները պատասխանեցին ջղաձգություններով և դրանով մեզ հավելյալ համոզեցին, որ միայն Տեր-Պետրոսյանի մեջ են նրանք վտանգ տեսնում: Հենց սեպտեմբերից սկսված նրանք` ռեժիմի ներկայացուցվիչները սկսեցին տարածել այդ անտրամաբանական միտքը, թե իբր Լևոնը խոցելի է և իշխանությունների համար վտանգ չի ներկայացնում, թե իբր նա գործում է իրենց հետ համագործակցաբար, որպեսզի մյուս ընդդիմադիրները ստվեր մղվեն: Բայց դա ծիծաղելի է: Խորհրդարանական ընտրություններից հետո ընդդիմությունը առանց այդ էլ ստվերում էր և ոչինչ չէր կարող հակադրել Սերժ Սարգսյանին: Իսկ ահա Լևոնի ասպարեզ գալով տեղի ունեցավ միացում` ընդդիմության մի մեծ մասի և ամենակարևորը ժողովրդի:



Ժիրայրի այս քայլի պատճառը նրա ապատեղեկացված վիճակն է բանտում: Լևոնի շրջապատից նա հատուկ մոլորեցնող տեղեկություններն է ստանում և ոչինչ չգիտի մյուս թեկնածուների հնարավորությունների, օրինակ, Վազգեն Մանուկյանի հնարավորությունների մասին:

Իրադարձությունների ձարգացումը ևս մեկ անգամ հաստատում է, որ ես ոչ միայն ապատեղեկացված չեմ, այլև բանտում լինելով հանդերձ, ավելի ճիշտ կանխատեսումներ եմ արել: Վազգեն Մանուկյանի հնարավորությունները չնչին էին և նրա նախկին կուսակիցների միավորումը շատ բանով չօգնեց նրան: Խորհրդարանական ընտրությունները նույնպես հաստատեցին, որ Վազգեն Մանուկյանի շուրջ համախմբում հնարավոր չեղավ:



Ի՞նչ կասի Ժիրայրը վաղը, եթե նրա նախընտրած թեկնածուն հաղթի ու անմիջապես ձեռնամուխ լինի ազատագրված տարածքները թշնամուն հանձնելուն: Չէ որ նա արդեն մի քանի անգամ հայտարարել է, որ խաղաղության է հասնելու Ադրբեջանի հետ, իսկ դա հնարավոր է միայն մեծ զիջումների միջոցով:

Մի անգամ ես մանրամասն պատասխանել եմ այս հարցին: Կրկնեմ:

Սերժա-քոչարյանական ռեժիմի ներկայացուցիչներն ու նրանց քարոզչամեքենան, տարաբնույթ մեղադրանքներով, հարձակվում է Լևոն Տեր-Պետրոսյանի վրա` այդ թվում այն չարչրկված մեղադրանքով, թե իբր նա ուզում էր ծախել Ղարաբաղը, կամ դա ուզում է իրականացնել նորից նախագահ դառնալուց հետո: Լևոն Տեր-Պետրոսյանի կողմնակիցները, այս ընթացքում, տարբեր հրապարակումներով կարողացել են հիմնավոր պատասխանել այդ սուտ մեղադրանքին:

Եթե փորձենք համեմատել մինչև 1998թ և դրանից հետո, թե ինչպիսի փաթեթներ են դրվել բանակցությունների սեղանին, ապա կնկատենք, որ նոր փաթեթը միշտ նախորդից վատն է եղել: Սակայն, չգիտես ինչու, այսօրվա ռեժիմի ջատագովները դրանք պարտվողական չեն համարել: Ովքեր են մեղադրում Լևոնին: Օրվա իշխանությունները, որոնք բազմաթիվ պարտվողական հայտարարություններ են արել տարածքները զիջելու մասին: Լևոնը, ի տարբերություն իրենց, օրին խոհեմություն ու համարձակություն ունեցավ գաղտնազերծելու փակ-գաղտնի համարվող բանակցությունների միտքն ու էությունը: Իսկ սրանք, կերպարանափոխվելով, ազգայնականի կեղծ դիմակի ներքո, ենթարկվեցին Մինսկի մխմբի եզրակացություն-հանձնարարությանը, թե "նախագահները պատրաստ են խաղաղության, իսկ ժողովուրդները` ոչ": Եվ այդ միտքն իրողություն դարձնելու համար հանձնարարվեց Հայաստանի իշխանություններին` նախապատրաստել մեր ժողովրդին ընդունելու այդ դժվարին զիջումները: Իսկ ժողովրդին "մշակելու" պարտավորությունը ստանձնած հակահայ ռեժիմը, պաշտպանության նախարար Սերժիկ Սարգսյանի գլխավորությամբ, օգտագործելով քաղաքական ուժերի, զինվորականների, մտավորականների և այլոց կախվածությունը իրենիցից, պարտադրեցին նրանց պաշտպանելու տարածքային զիջումների գիծը:

Ի տարբերություն սրանց, Լևոնը Արցախի հարցում երբեք չի անցել քաղաքական բանավեճի սահմանը, իսկ այդ բանավեճում միշտ հղում է արել Արցախի իշխանություններին ու ժողովրդին, ասելով, որ վերջին խոսքը նրանցն է: Իսկ Քոչարյանի օրոք Արցախը ընդհանրապես դուրս եկավ գործընթացից և հարցերը որոշում էին երկու մարդ: Եթե Լևոնի ժամանակ Ազատագրված տարածքների վերաբնակեցման ծրագրերին տրվում էր հատուկ (սակայն ոչ բավարար) ուշադրություն ու հատուկ արտոնություններ` վերաբնակիչներին, որի հետևանքով նրանց թիվը օր-օրի ավելանում էր, իսկ սրանք կատարեցին ճիշտ հակառակը` վերացնելով բոլոր արտոնությունները, այդ գործին նշանակեցին մի մարդու, որին դժվար է նույնիսկ մարդ անվանել և կարճ ժամկետում վերաբնակեցվածների թիվը կիսով չափ կրճատվեց:

Քաղաքականություն վերադառնալով, իհարկե, Լևոնը չի հրաժարվում իր նախկին արտահայտություններից, սակայն ավելացնում է, որ այս իշխանությունների վերջին 10 տարիների ապիկար գործունեության արդյունքում ստեղծվել է այնպիսի մի վիճակ, որ "Այսուհետև նրանք (ադրբեջանցիները) ոչ մի փոխզիջման չեն գնալու: Ես չգիտեմ ինչ է հնարավոր անել այս վիճակից դուրս գալու համար…": Այսինքն Լևոն Տեր-Պետրոսյանը ակնարկում է, որ չի շտապելու հարցը լուծել, ինչը նշանակում է նաև հարցի լուծման ձգձգում: Իսկ ահա Սերժիկը շատ ակտիվ է այս հարցում: Նա ասում է, որ Աղդամը մեր հայրենիքը չէ, տարածքները չենք ազատագրել, այլ գրավել ենք, որ հետո առևտուր անելով հանձնենք: Ամիսներ առաջ, Մոսկվայում, նա անգամ հայտարարեց, որ պատրաստ է ճանաչել Ադրբեջանի տարածքային ամբողջականությունը: Իսկ ընտրարշավի նախօրյակին, Բրյուսելում, բարձր մակարդակի հանդիպման ժամանակ, տառապելով նախագահ դառնալու պատրանքով և առաջ ընկնելով ժամանակներից, հայտարարեց, որ ինքն այսօր իսկ պատրաստ է ստորագրել առկա նախնական սկզբունքային փաստաթղթի տակ: Իհարկե որևէ մեկին գաղտնիք չէ, որ այդ սկզբունքների առանցքը կազմում է ազատագրված տարածքների վերադարձը հակառակորդին:

Ես կտրուկ դեմ եմ այն մտքին, որ Լևոնը Արցախը հանձնող նախագահ է: Դա իրականությանը բոլորովին չի համապատասխանում: Այո, նրա հետ Արցախի խնդրում մենք ունենք լուրջ տարաձայնություններ, որից հիմնականը կայանում է նրանում, որ մենք ընդհանրապես հրաժարվում ենք բանակցությունների սեղանին տեսնել տարածքային զիջումների հետ կապված որևէ փաստաթուղթ: Միաժամանակ համոզված եմ, որ Լևոն Տեր-Պետրոսյանը և նրա համախոհները, որպես հայ մարդիկ, իրենց սրտի խորքում նույնպես դեմ են տարածքներ զիջելուն, սակայն, ի տարբերություն մեզ, լինելով պրագմատիկ (օգտապաշտ) գործիչներ, նրանք համոզված են, որ առանց զիջումների խնդիրը չի լուծվի: Հետևաբար, եթե նրանց ներկայացվի հարցի լուծման այլ ելք, որը հնարավոր կդարձնի առանց զիջումների իրականացնել տարածաշրջանի կայունացման կարգավորման ծրագրեր (երկաթգծի և տրանսպորտի վերագործարկում և այլն), ապա մեր կարծիքով իրենք կհամաձայնվեն այդ տարբերակին: Իսկ այն հարցին, թե կա՞ արդյոք հարցի լուծման այլ տարբերակ: Այո, կա այդ տարբերակը: Այս հակահայ վարչախմբին ասպարեզից դուրս քշելուց հետո մենք այն կդնենք շրջանառության մեջ, որը համոզված ենք, որ միաժամանակ կարժանանա նաև ժողովրդի հավանությանը:

Այսօր, ի դժբախտություն մեզ, մենք չենք կարող պետություն անվանել գործող կառավարող համակարգը: Ես համոզված եմ, որ իշխանության գալով Լևոնը իր առաջնային խնդիրը չի համարելու Արցախի հարցի լուծումը: Նա գալիս է վերականգնելու մեր պետականությունն ու սահմանադրական կարգը: Եվ այսօր կողմ լինելով նրա վերադարձին, դա չի նշանակում կողմ լինել ազատագրված տարածքները զիջելուն: Կրկնում եմ, որովհետև այս հարցը ներառված չէ "ավգյան ախոռները մաքրելու" ծրագրում: Ուստի այն վայրահաչություններն ու բանբասանքները, թե իբր նա գալիս է Արցախը հանձնելու, ամբողջությամբ զրպարտանք են և տգիտության արդյունք:

Ամփոփելով, ուզում եմ կրկին անգամ հիշեցնել, որ հայկական որևէ իշխանություն չի համարձակվի հակառակորդին հանձնել հազարավոր մարտիկների կյանքի և արյան գնով ազատագրված մեր հայրենի տարածքները: Եվ եթե մի օր նման իրավիճակ առաջանա, ապա մենք մեր ժողովրդին ոտքի կհանենք ու կպայքարենք տարածքներ զիջող իշխանության դեմ:



Արդյոք Ժիրայրը սատարում է միայն Լևոն Տեր-Պետրոսյանին, թե նաև նրա թիմին, որոնց մեծ մասը անցյալում տխրահռչակ անձեր են: Իսկ Վանո Սիրադեղյանից նախկին նախագահը հաճախ մեջբերումներ է անում:

Տեր-Պետրոսյանի թիմի, նրա կազմի մասին դեռ շուտ է խոսելը: Ապագայում նրա կիրառած կադրային քաղաքականությամբ ես մտահոգված չեմ, քանի որ անցած տարիները նրան լրջախոհ են դարձրել: Իմաստնացած մարդը պետք է որ լուրջ սխալներ չանի:

Ինչ վերաբերում է Վանոյին: Նա պետք է վերադառնա Հայաստան, կանգնի անաչառ դատարանի առաջ և ապացուցի իր անմեղությունը: Կարծում եմ Լևոնը դրան դեմ չի լինի:



Դուք պայքարում եք Քոչարյանի և Սերժի ռեժիմի դեմ, բայց այդ ռեժիմի հիմնադիրը հենց Լևոն Տեր-Պետրոսյանն է եղել: Նա է նաև նրանց բերել, հասցրել բարձրագույն իշխանության:

Այս մասին նա հայ ժողովրդից բազմիցս ներողություն է խնդրել և վերադառնալով պատրաստ է ուղղել իր ողբերգական սխալը, որը նաև իր վերադարձի գլխավոր պատճռներից մեկն է:



Լևոն Տեր-Պետրոսյանը ամերիկամետ է: Ամերիկայի քաղաքականությունը տարածաշրջանում երբեք չի բխում քո պատկերացռած հայության շահերից մանավանդ “մեծ միջին արեվելք” ծրագիրի շրջանակներում ուր ազատագրված տարածքները վտանգի ենթակա են և առճակատումը իրանի հետ չի բացառվում:

Ոչ, Տեր-Պետրոսյանը ամերիկամետ գործիչ չէ, դրանում կարելի է համոզվել, հետևելով ու վերլուծելով իր բոլոր հայտարարությունները արտաքին քաղաքականության մասին` անցյալում և ներկայում: Նա բավականին կարևորում է նաև Ռուսաստանի հետ հարաբերությունները: Այդ մասին հստակ ասվեց նաև վերջին հանրահավաքում:



կարելի է ենթադրել որ դուք նաև սատարում էք Լևոն Տեր-Պետրոսյանին, նկատի առնելով որ առաջին նախագահը ավելի անկեղծ է իր արտահայտություններուն մեջ և հետեվաբար ավելի հեշտ է համայն հայության համախմբել ընդդեմ հավանական զիջողական քաղաքականության, քան այսօրվա իշխանությունները նկատի առնելով որ ՀՀԿ-ն նժդեհական է և ՀՅԴ-ն ազգային պահանջատէր և հետեվաբար ավելի դժվար է համոզել, մանավանդ Սփյուրքահայության եթէ նրանք քօղարկված զիջողական քաղաքականություն են վարում:

Այո, պատճառներից մեկը դա է: Ի տարբերություն վերջին 10 տարիների կեղծ ազգայնական դրոշով հանդես եկող իշխանությունների, Լևոնը անկեղծ ասում է այն, ինչ մտածում է, որը բազմապատիկ ավելի օգտակար է, քան սրանց կեղծիիքը: Նույն պատճառով Տեր-Պետրոսյանին ապագայում ավելի հեշտ է լինելու քննադատելը, եթե նա ինչ-որ հարցում սխալ կեցվածք որդեգրի: Նա, ի տարբերություն իշխանական թեկնածուի, շատ ավելի հրապարակային, բաց քաղաքական դաշտի գործիչ է, որը նպաստավոր է գաղափարական պայքարի և քննադատության համար:



Չէք կարծում որ մեծ “ռիսկ”ի էք դիմում: Լևոն Տեր-Պետրոսյանի հաղթանակը կարող է և չարդարացնէ սպասելիքները իսկ պարտությունը հաստատ բացասականօրեն է անդրադառնալու ձեր ապագա գործունեության վրա: Մի խոսքով, հաղթանակի օգուտը անհամեմատ ավելի քիչ կարող է լինի քան պարտության վնասը:

Հաղթանակը անխուսափելի է: Գնալով ես դրանում ավելի եմ համոզվում: Եթե քվեարկության արդյունքը կեղծվի և փետրվարի 20-ին իշխանափոխություն տեղի չունենա, ապա վստահ եմ, որ պայքարը շարունակվելու է մինչև ռեժիմի տապալումը: Մյուս կողմից, իմ դիրքորոշումը օգուտի կամ վնասի հետ կապ չունի: Կա հանցավոր վարչախմբից ազատվելու անհրաժեշտություն, որը շուտով իրականություն կդառնա ժողովրդական շարժումով: Այն այսօր գլխավորում է Լևոն Տեր-Պետրոսյանը: Մենք չենք կարող դրան չմասնակցել` բանտում լինենք, թե ազատության մեջ:

[voter]

ԼՏՊի վերջին ասուլիսի մասին է հետաքրքիր իմանալ Ժիրայրի Կարծիքը...

Այտեղ հստակ արտահայտվում է, որ ԼՏՊն տարածքները հանձնելու նպատակը իրա համար դնում է ու դա ընտրություններից երկու օր առաջ է բարձրաձայնել...

Չի կարելի ունքը ուղղելու հետ տալ աչքնել հանել, հակասերժաքոչարյանական ռազբիրատի արդյունքում լեգիտիմ նախագահ է փորձում դառնալ մեկը, որը Արցախը հանձնելու է։

Այդ արժեքը իմաստ ունի վճարել՞