Давид Мелик. David Meliq. Դավիթ Մելիք

[Охотница]

Тишт ес асум: Ес инqс каскац'ум еи сердечка-и вра, карц'ем авели лав ее ухаки серце.
У @ndhanrapes, всё правилно говоришь: Ес @нкел ем романтикаi гирк@

[Охотница]

Дав, я вот переделала немножко, чтоб было видно разочарование:

А сердечко мля по жизни скучает
Да блин рвется в сладкие дали. ))))))))))

[Meliq]

Дав, я вот переделала немножко, чтоб было видно разочарование:

А сердечко мля по жизни скучает
Да блин рвется в сладкие дали. ))))))))))

Ինքնա որ կա


Ամենավերջին գրածս.



Ես տեսնում եմ, քո՛ւյր,
թե երազները ինչպես են լքում
քո անհույզ կյանքը,
և ես քո վերջին հույսն եմ,
ցավոք...
և դու բերել ու քո ողջ հմայքը
աչքս ես կոխում:

Հանգի՛ստ,
քույրի՛կս,
ինչի՞ց ես վախում.
Փարվանայի գոռ կտրիճները դեռ կվերադառնան,
չէ՞ որ ոչ բոլոր քյալերը էն վախտ թիթեռներ դառան:

Ինչ որ մեկը դեռ կրակ է փնտրում,
Ինչ որ մեկն արդեն կրակը սրտում
քուչեքն ընկած քո դեմքն է փնտրում:
Իսկ ես... ջանի՛կս,
ների՛ր,
բայց վաղուց
էդ լո-լո-ներին ես չեմ հավատում:

[Русалочка]

интересный почерк, мне понравилось

[Мукик]

Դավիթ Մելիք
(1980)

Ծնվել եմ 1980թ. ՀՀ Եղեգնաձոր քաղաքում:
1998-ին ընդունվել ու 2002-ին ավարտել եմ Երևանի Պետական Համալսարանը:

2002-2004թթ. ծառայել եմ ՀՀ զինված ուժերի Լեռնային Ղարաբաղի Հանրապետության Պաշտպանության Բանակում:

Մասնագիտությամբ աստվածաբան եմ:

[Мукик]

ԼԻՆԵԼ ԱԶԱՏ

Լինել ազատ
հայացքներից, երազներից ու բառերից
և գիտակցության սարսափների հետ վարվել ինչպես քուրմ,
կապել բառերով,
խառնել խելագար երազների հետ
ու նետել սոված էն հայացքներին,
որ լափում են ինձ...
ու լինել ազատ
ու չճանաչել ոչ մի կենսափորձ
ու չունենալ վախ,
միայնակության երեսին թքել
մտքովս անցած բոլոր բառերի միասնությունը...
ու լինել ազատ
ու լռությունը խաչել իբրեվ զոհ,
որ չկրկնվի էլ պատմությունը,
որ վակում լինի
երկու շուրթերը իրարից զատող տարածությունը,
Մարիամ անունը
դնել մյուս բոլոր անունների մոտ,
առանց որևէ կարոտի, կրքի
ու սիրել միայն անմահությունը...
ու լինել ազատ...

ու լինել ազատ...





Հրաժեշտ

Բաժանման ահն ու թախիծը ծածկած
Շինծու ժպիտով`շիկնող, գեղեցիկ,
Իմ քաղաքն իր հայացքը հառած
Իմ ճանապարհին`մշուշի միջից
Մեր հրաժեշտի եղյամն էր մաղում:
Ուշ երեկո էր: Կասկադից ներքև
Լույսերի խաղը նոր էր կատաղում,
Եվ հրաժեշտի մեղեդին թեթև
Անուրջների ու տպավորության
Խառնափնջեր էր ճամփեքիս փռում:
Տխուր էր պահը: Բայց ողբերգության
Ոչ մի հետք չկար կիսախավարում:
Մեկն ինձ շշնջաց."Մեկնումը մահ չէ,
Իսկ կյանքում դու ինձ չես մոռանալու:
Կարոտի ձայնով ես քեզ կկանչեմ,
Եվ ուր էլ լինես ետ ես դառնալու":

[Мукик]

Նիկոտին

Վաղուց արդեն նեխած գիշեր,
գարեջրի դատարկ շշեր,
ու արյունոտ մի զույգ աչքեր,
անկապ հառած հեռացույցին.
սա է տոնն իմ:
Հա,
մոռացա,
եվ նիկոտին :
-----------


Կեղտոտ մտքեր, Կեղտոտ ֆիլմ
ու կեղտոտ ջազ:
Գրազ կգամ,
որ նույնիսկ այս պարագայում
ես կարող եմ լավ բան անել,
այն է`մանրից ինձ սպանել:
Հասկանում եք
ինչ եմ դրել ես իմ մտքին.
ոչ թե հացադուլ, այլ զուտ նիկոտին:

------------------------------------

Ես պիտի լցնեմ ծխով ու թույնով
օրերիս անդունդը,
որտեղ խրվում են անցնող ժամերը
ու իմ անիմաստ տառապանքները
ու ժպիտները ու իմ խոսքերը:
Ողջը` հատակից մինչև պռունկը,
այս բացարձակ դատարկության
ես պիտի լցնեմ սուրբ նիկոտինով,
որ սատկեն այնտեղ բջիջները ժամանակի,
ու լույսի շողը, որ անիմաստ
թափառում է այս խավարում,
մարի մեկնդմիշտ: