♥ Love- signifies live! ♥ Люблю- значит живу! ♥

[Мукик]

Ես ինչպե՞ս Ձեզ չսիրեմ : - Դուք արվեստ եք ու հոգի :

Օ, կարելի է՞ արդյոք պրոֆիլը ձեր չսիրել :

Ով երգ ունի իր սրտում ու սովոր է գեղեցկի,

Նա պարտավոր է Ձեզ բյուր, հազա'ր սոնետ նվիրել :


Դուք այնպես մե՜ղմ եք խոսում : Երբ Դուք կարդում եք, տիկի'ն,

Ձեր շրթունքները գունատ նմանվում են հասմիկի :

Եվ Ձեր աչքերը, գիտե՞ք, առանց ներքին կրակի,

Լուսաշող են` Ձեր կրծքի քարերի պես թանկագին :




Իսկ երբ ականջ եմ դնում ես Ձեր թեթև քայլերին,

Թվում է ինձ, թե նոքա տրիոլետներ են երգում,

Եվ այդ երգով հմայված` սիրտս տխրում է լռին :

Եվ Դուք գիտե՞ք, որ սիրուց հիվանդացած իմ հոգում

Ես միշտ լսում եմ թեթև, թավ թրթիռներ ջութակի,

Երբ համբուրում եմ ես Ձեր բարակ մատներն ապակի :

[Мукик]

Цветы любви – они всегда прекрасны,
В них память звезд и музыка планет,
И льется свет живительный и ясный,
И в их бутонах прячется рассвет.

Язык цветов – любовная палитра,
В них радуги и неба отраженье,
В них слов признанья светлая молитва,
Что побуждает к подвигам, свершеньям.

Цветы, любовь – божественны и вечны,
Неистребимо красоты созданье,
Существованье их земное скоротечно,
Но бесконечно в жизни мирозданья.

[Мукик]

Իմ ու քո միջեւ՝ մի աշխարհ տարածք,
Իմ ու քո միջեւ՝ գիշեր ու ցերեկ.
Դու՝ աշխարհի մաս, ես՝ հողմի տարած,
Դու՝ վաղ, ես՝ երէկ։

Իմ ու քո միջեւ, մի բարդ առեղծւած,
Իմ ու քո միջեւ «պար» ու «եղերերգ».
Ես քո պարի մաս, դու՝ երգի զանգւած,
Դու ռիթմ, ես տարերք։

Մեզ բաժանում է մի գինեգոյն թաս,
Թող լերկ գիշերը մեզանով հարբի.
Իմ ու քո միջեւ մի մերկ լուսաբաց,
Ես՝ մութ, դու՝ արփի։

[Мукик]

Я - ангел луны, я - тень на пороге любви,
Холодные слёзы дождя, то ли сон, то ли бред.
Узнаешь меня, оглянись, улыбнись, позови,
И я превращусь в ослепительный солнечный свет!

Узнай меня, слышишь! На перекрёстке ветров -
По взгляду, по тихому смеху, по запаху роз;
Среди суеты, у далёких чужих берегов -
По лёгкому бризу моих непослушных волос.

Люби ожидание наших нечаянных встреч,
Рисуй мои губы углём на кирпичной стене,
Угадывай в каждой - походка, движение плеч,
И пластика жеста, и профиль в вечернем окне!

Ты только узнай и окликни - услышу, вернусь;
Сквозь пальцы твои протеку, как горячий песок,
И зайчиком солнечным в серое утро ворвусь,
И тёплым дыханием счастья согрею висок.

Пока же, я – тень, я – ничто, ускользающий сон,
Рассветный горячечный бред, растворённый в крови.
Я - ангел луны, полу-вскрик, полу-вздох, полу-стон.
Почувствуй меня, оглянись, улыбнись, позови…

[Мукик]

Молчание вдвоем...
что может быть прекрасней...
Когда смотрю в глаза твои... и вижу... глубину...
Твоей души... вдвоем... она моя... отчасти....
Я чувствую молчание твое...
и чувствую вину...

Не закрывай глаза...
дай насладиться грЁзой...
Счастливые мгновения растянуть... не говори...
Сочится соком... как... янтарный сок березы...
Слеза в глазах... от счастья
моего... ты посмотри...

Молчание вдвоем...
касание без рук... глазами...
Ласкаю взглядом... все черты лица... люблю...
Немые разговоры... тишина... в душе цунами...
Сияние восторга... сердца...
твоего... ловлю...

[Мукик]

РОМАШКИ.

"Любит .Не любит."Белая ромашка.
"Плюнет.Поцелует"Нежный лепесток.
Губки вдруг надула девочка-милашка.
Слезки покатились в оборванный цветок.

"Мама, он не любит- ромашка нагадала.
У него другая. К сердцу не прижмет."
Улыбнулась мама. Свой цветок отдала.
"Погадай еще раз.К черту не пошлет"

Радостно по полю девочка летала.
И рвала гадалок полевых букет.
Мама песни пела и в венок вплетала
музыку соцветий, жизни много лет.

Нагадало лето счастье белым цветом.
Нагадало солнце золота кольцо.
Нагадало поле всем тепла и света.
Чтоб во сне увидеть милого лицо.

[Мукик]

Իմ կյանքի խո՜ր գիշերներում,
Կարծես` դու իմ այգաբացն ես,
Ձմռան բուքին, ցո՜ւրտ օրերում,
Կարծես մի բորբ արեգակ ես:
Լույս ես դու իմ խավարի մեջ,
Կրակ` դող ու սարսուռիս մեջ,
Հույս ես անհույս օրերիս մեջ,
Զով` իմ տենդի, ջերմության մեջ:
Իմ երա՜զն ես, երազա՜նքն ես,
Դու իմ սրտի ամեն զարկն ես,
Իմ արյո՜ւնն ես, իմ ավյո՜ւնն ես,
Իմ թախիծն ու իմ ժպիտն ես:
Դու իմ կյանքի վա՜ռ կրակն ես,
Իմ երգերին շունչ տվողն ես,
Իմ հրա՜շքն ես, իմ կտավն ես,
Ամեն օրվա իմ մասնիկն ես;
Դու իմ օ՜դն ես, թթվածի՜նն ես,
Իմ ծարավը կտրող ջո՜ւրն ես,
Դու իմ կյանքը սնող ուժն ես,
Դու իմ ժամն ու ժամանակն ես:
Դու իմ տունն ես ու տանիքը,
Իմ երկիրն ես, իմ երկինքը,
Իմ թիկունքն ես, ապավենն ես,
Իմ պահապան հրեշտակն ես:
Աչքիս լո՜ւյսն ես, շրթիս խո՜սքն ես,
Տխուր-ուրախ այս օրերի իմ ընկերն ես,
Սրտիս դո՜ղն ես, թրթռա՜նքն ես,
Ճանապարհիս դու փարոսն ես: