Statement on the Nagorno-Karabakh Conflict Заявление о переговорах по Арцаху Արցախի բանակցությունների վերաբերյալ

[voter]

Я не понял, с чего наши решили теперь про референдум в Арцахе мутузить.
Налбандян мин.МИД армении после переговоров с лавровым и мамедяровы выступил с заявлением, что основная проблема это статус Арцаха и почему то теперь надо выяснить мнение Арцахцев.

Они чё решили согласиться на перенос решения статуса Арцаха на потом, на референдум через незнамо когда незнама с кем?



Единственное надеюсь, что согласие не со стороны Армении а с обеих сторон - Армения не требует признания Арцаха независимой а Баку не требует признание территориальной целостности и возврата Арцаха ему. Всем разрешаеться внедрять в Арцах, жить там может под международным конролем, одни с паспортами Армении с отметкой Арцах а другие с паспортами Азербайджана с той же отметкой Арцах.

Через 10-15 лет проводат референдум - хотят Арцахцы всяких национальностейн и вероисповеданий, быть независимым, включиться в Армению или в Азербайджан.

Но кто будет обеспечивать военный и полицейский контроль в Арцахе в такой схеме, пока не понятно.

[ARD]

Я вообще себе не срвсем понимаю. Азики отлично понимают, что даже если Арцах будет в составе азебдж то все равно жить там они не смогут и безнес вести тоже, их там сразу прирежут, хотят второую чечню? че выпендривают, дело принципа чтоли... Армяне тоже уступать не могут, слишком много теряли хватит с нас уже! Конечно им выгодно взять Лачинский перевал чтоб задушить Арцах, хотя даже взяв его они его получат лишь формально на бумаге, а если введут войска то начнется новая война, тогда уж точно армяне отделятся... Вообщем к чему я все это, и армянее и азики понимают, что НКР в в прежнем статусе не окажется, просто Армении отступать некуда, а вот у азиков дело пЭрЫнцЫпов... Так вот чего просто не заплатить за землю и решить все мирно, все равно эти же деньги на оружие переводим, азики денежки счиать любят, а главный гастарбайтер не упустит шансики карманы набить...

[voter]

Я вообще себе не срвсем понимаю. Азики отлично понимают, что даже если Арцах будет в составе азебдж то все равно жить там они не смогут и безнес вести тоже, их там сразу прирежут, хотят второую чечню? че выпендривают, дело принципа чтоли... Армяне тоже уступать не могут, слишком много теряли хватит с нас уже! Конечно им выгодно взять Лачинский перевал чтоб задушить Арцах, хотя даже взяв его они его получат лишь формально на бумаге, а если введут войска то начнется новая война, тогда уж точно армяне отделятся... Вообщем к чему я все это, и армянее и азики понимают, что НКР в в прежнем статусе не окажется, просто Армении отступать некуда, а вот у азиков дело пЭрЫнцЫпов... Так вот чего просто не заплатить за землю и решить все мирно, все равно эти же деньги на оружие переводим, азики денежки счиать любят, а главный гастарбайтер не упустит шансики карманы набить...

Ну ARD ты прям кровавыми бесами Арцахцев представил - к стате многие азики сейчас иранскими паспортами спокойно ездят в Арцах и даже некоторые свои сёла посещают и за могилами своих родственников ухаживают.

Да и отступать Армении есть куда, это в мирный договор с Баку - отступать можем, в замен на согласие не требовать вернуть бывшие армянских сёла равнинного Карабаха -Шаумян, Кировабад, Ханлар, Шамхор и прилегающие территории.

Будет и согласие на право жительства азерам в Арцахе с паспортом и гражданством репсублики Арцах.

Насчёт денег азеры конечно могут заинтересоваться, но это не выход, если у нас не будет армия и оружие они точно наглеть будут и не только денги заберут но и попробуют опять земли завоевать.

Обождём, что Турция скажет нам с ними надо договариваться а Баку только будет кивать и соглашаться.

[ARD]

)) это конечно же преувеличение, но все же я думаю в нормальное русло не скоро все войдет, взаимные упреки будут оставаться некоторое время. Хотя мне кажется, что оба народа подсознательно устали уже от этой каши и неразберихи и хотят наладить связи и мирно жить, конечно остается много националистов и с той и с другой стороны.

А почему нельзя и деньги заплатить и армию развивать, я не имел вииду разоружение, наоборот, я вижу, что надо вооружаться, я говорю что эти же деньги сейчас на перестрелки тратятся, своровываются и отмываются в этом хаосе. поэтому проще заплатить в обмен на признание Арцаха вместе с Лачинским перевалом, и строить нормальные добрососедские отношения. На самом деле этот вариант устроит всех даже тех же турков.

Что касается Турции в этом вопросе, они все равно остаются братским народом азерам, и на поддержу Армении никак не согласятся, конечно они хотели бы потушить пожар и стать главными пожарниками. максимум к сему они придут это сдача армянами Лачинского перевала и признание НКАО, что для Армении равносильно поражению, а скорее всего займут еще мягче позицию, типа Арцах широкая автономия в составе Азрб. в последствии туда заселятся тока азики и турки и уберут автономию...

[voter]

Про сдачу чего то за что то в надежде получить не понятно что...
http://www.lragir.am/includes/prnvie...=arm&pid=18461
Չորեքշաբթի, 15 Հոկտեմբերի, 2008

ԱՇԽԱՐՀԸ ԽՆԴԻՐ ՉԷ, ԽՆԴԻՐԸ ՄԵՆՔ ԵՆՔ` ԸՆԴ ՈՐՈՒՄ ՆԱԵՎ ԱՇԽԱՐՀԻ ՀԱՄԱՐ


Առաջին անգամ չէ, որ Ղարաբաղի հակամարտության կարգավորման գործընթացի կապակցությամբ հնչում են լավատեսական հայտարարություններ մոտալուտ համաձայնության մասին: Առաջին անգամ չէ, որ խոսվում է տարածք հանձնելու Հայաստանի պատրաստակամության մասին: Որքան հայտնի է, այդ տարածքները հանձնելու կամ իշխանության լեգիտիմության ճանաչման հետ փոխանակելու պատրաստակամություն հայտնել է նաեւ նախագահ Ռոբերտ Քոչարյանը, իսկ նրանից առաջ էլ նախագահ Լեւոն Տեր-Պետրոսյանն է հայտնել տարածքները Ադրբեջանին վերադարձնելու ցանկություն, Ղարաբաղի հակամարտության կարգավորման իր հայտնի մոտեցման շրջանակում: Այնպես որ, Սերժ Սարգսյանն ամենեւին մեր առաջին նախագահը չէ, որ հայտնում է տարածք վերադարձնելու մտադրություն, կամ պատրաստակամություն, կամ մեղմ ասած` հավանական է համարում այդ վերադարձը: Հայաստանի բոլոր երեք նախագահներն էլ, համենայն դեպս հրապարակային դատողությունների շրջանակում, ավելի կամ պակաս, բայց հավանական են համարել, այսինքն Ղարաբաղի խնդրի լուծման իրենց պատկերացումներում տարածքների վերադարձը համարել են փաստացի անխուսափելի: Այլ հարց է, թե նրանցից ով ինչի դիմաց է պատրաստվել կամ պատրաստվում նախաձեռնել տարածքների վերադարձ, այլ հարց է, թե տարածքները վաճառվում են արդյոք, փոխանակվում ինչ որ բանի հետ, թե պարզապես նախերգանք են ինչ որ ավելի կարեւոր եւ էական համաձայնության: Թերեւս այդ ամենն արդեն երկրորդական է, որովհետեւ վերադարձն ինքնին, ինչ նպատակով, ինչ հաշվարկով էլ որ լինի, ենթադրում է մի կարեւոր հետեւանք` այն փաստացի Հայաստանին զրկում է ռազմաքաղաքական կարեւոր բաղադրիչից: Մեր երեք նախագահներն անկասկած հասկանում են այդ հանգամանքը: Բանն այն է, որ նրանք երեքն էլ ոչ միայն հաջորդաբար զբաղվել են եւ զբաղվում են կարգավորումով եւ ծանոթ են դրա շուրջ առկա աշխարհաքաղաքական շահերին, այլ նաեւ մասնակցել են ռազմաքաղաքական այն իրավիճակի ձեւավորմանը, որում առանցքային դեր ունեն տարածքները, հատկապես լինելով հայկական վերահսկողության տակ: Դժվար է պատկերացնել, որ ասենք ժամանակին Լեւոն Տեր-Պետրոսյանը, հետո Ռոբերտ Քոչարյանն ու այժմ էլ Սերժ Սարգսյանը, չեն հասկանում, թե ինչ է իրենից ներկայացնում Հայաստանն այդ դիրքով, եւ ինչի է վերածվում Հայաստանը, երբ զիջում է իր այդ դիրքը ինչ որ փաստաթղթային երաշխիքների դիմաց: Հետեւաբար, չհավատալով, որ երեք նախագահներից որեւէ մեկը չի պատկերացնում այդ տարբերությունը, այդուամենայնիվ ինքս ինձ հարց եմ տալիս` ինչու են բոլոր երեք նախագահներն էլ այս կամ այն կերպ արտահայտել տարածքները վերադարձնելու պատրաստակամություն: Նախագահներից ամեն մեկը տվել է, ու թերեւս կտա իր այդ պատրաստակամության բացատրություն: Սակայն, չփորձելով թվարկել բոլորը, այդուհանդերձ համարձակվեմ ասել, որ այդ բացատրություններից որեւէ մեկը երեւի թե համարժեք չէ Հայաստանի համար տարածքների ռազմավարական կարեւորությանը: Այսինքն չկա մի բացատրություն, որը հիմնավոր է դարձնում դրանք վերադարձնելը: Բանն այն է, որ ամենից հիմնավորը կարող է լինել այն, որ ասենք եթե տարածքները հետ չտանք, ապա մեր վերջը կտան: Բայց բանն այն է, որ մեր վերջը ավելի շուտ կտան տարածքները վերադարձնելուց հետո: Եթե մինչեւ վերադարձնելը մենք կարող ենք դիմադրություն կազմակերպել, ապա վերադարձնելուց հետո մենք այլեւս անընդունակ կլինենք նաեւ դիմադրության: Այսպես, թե այնպես, եթե որոշել են ինչ որ տեղ մեր վերջը տալ, ապա միեւնույն է, եթե մենք Հայաստանի տարածքից էլ ինչ որ բաներ հանձնենք ինչ որ մեկին, դա չի ազդելու մեր վերջը տալու մասին այդ մեկի կամ մի քանիսի որոշմանը: Միայն մի տարբերությամբ, մենք երեւի թե այդպես այնքան կտարվենք վերջից խուսափելու ջանքով, որ ինքներս էլ չենք նկատի, թե ինչպես ենք մեր իսկ ձեռքով մեր վերջը տալիս: Թեեւ փաստացի արդեն իսկ տվել ենք, կամ սկսել ենք տալ, մեր իսկ ձեռքով: Եվ սա ամենեւին այն պատճառով չէ, ինչպես իշխանական եւ իշխանամերձ օղակներն են ասում, որ իբր այդպես մենք մեր վերջը տալիս ենք աշխարհաքաղաքական այս լուրջ իրադրությունում միտինգներ անելով, քաղաքացիական պայքարով եւ ընդդիմության այլ գործողություններով: Ամենեւին ոչ: Դա նույնիսկ այն եզակի բաներից է, որ մեզ կարող է օգնել խուսափել վերջից: Մենք մեր վերջը տալիս ենք հենց նրանով, որ դրա դեմ պայքարելու միջոց ենք դարձրել կեղծ քարոզները, կարգախոսները: Որքան էլ ցավալի է, Հայաստանի անկախ պետականությունը կառուցված է հենց դրանց վրա, սկզբից եւեթ: Դրա համար էլ մեր բոլոր նախագահները, մինչեւ այժմ, եւ հաստատապես նաեւ սրանից հետո, հայտնելու են տարածքները հանձնելու պատրաստակամություն: Եվ դա ամենեւին էլ նախագահական անկեղծ համարձակության, կամ հմուտ դիվանագիտական ճկունության արտահայտություն չէ, երբ ասենք ժողովրդի հետ անկեղծ են խոսում, կամ աշխարհի հետ հարաբերվում են մի կողմից պատրաստակամություն հայտնելով, մյուս կողմից ժամանակ շահելով եւ ասենք ամրացնելով դիրքերը: Տարածքները հանձնելու պատրաստակամությունը կոնկրետ Հայաստանի քաղաքական վերնախավի համար եղել է եւ մնում է եւ թերեւս զարգանում է որպես հայեցակարգային մոտեցում: Միգուցե չգրված, բայց հստակ ձեւավորված հայեցակարգային մոտեցում: Այդ իմաստով, Հայաստանի որեւէ ժամանակի վերնախավերի միջեւ տարբերություն գրեթե չկա: Եվ քանի որ այդ վերնախավերը շարունակում են միմյանց, անգամ եթե ոչ փոխհամաձայնեցված սկզբունքով, ապա հիմք է առաջանում ենթադրել, որ այդ հայեցակարգը բավական հաստատուն հավանության է արժանացել նաեւ հանրային գիտակցության կամ ենթագիտակցության մեջ, փաստացի ձեւավորելով համազգային կոնսենսուս: Դա սակայն այդքան էլ սարսափելի չէ: Ի վերջո, ամենեւին էլ վատ չէ, որ գոնե վերջի առումով հայ հասարակությունն ու վերնախավերը կարողանում են գալ միասնական հայեցումի եւ “քարափից” ունիսոն նետվելով փրկվել աշխարհի “ձեռքից”: Սակայն, դա արդեն հայ ժողովրդի համար կրկնվող նվաճում է, քանի որ աշխարհի “ձեռքից” փրկվելը մեզ պարբերաբար հաջողվել է, իսկ ահա մեր իսկ “ձեռքից” փրկվել մեզ այդպես էլ կարծես թե չի հաջողվում: ՀԱԿՈԲ ԲԱԴԱԼՅԱՆ

[voter]

ЛТП в сегодняшнем выступлении на митинге представил своё видение ситуации, что удручает http://www.lragir.am/includes/prnvie...=arm&pid=18757.

Уттверждение состоит в том, что США и НАТО сейчас пробуют изолировать Россию от кавказа и по возможности уменшить её влияние в нашем регионе.

Для этого пробуют вытеснить россию из всех переговорных форматов по Арцаху и заменить её турцией, это будет значить, что миротворческие силы если они и будут выставляться, не будут содержать российские войска.

Практический вопрос Арцаха хотят США, Европа и Турция сами без участия России решить.

Для этого пробуют обещаниями склонить на свою сторону сегодняшнее руководство Армении, обещав золотые горы, открытые дороги до Европы и самое важно признание сегодняшего правительства легитимным - от силы выпустят политических заключённых и усилят давление на свободу слова, изолировав оппозицию...

ЛТП уттверждает, что СС согласился на такое и клониться к западу. Результат будет сдача освобождённых земель и разрешение азерам селиться в Арцахе под контролем НАТОвских миротворцев а на будущем наметят незмнамо когда референдум решающий вопрос статуса Арцаха.

20 Октября приезд Медведева в Армению будет связано только с вопросом Арцаха - Медвед будет проводить рекогнастировку, наколько уже СС отчалил от России и сколь реальна вероятность потери Армении. Говорят, что Медведев может даже собираеться делать такое предложение СС от которого он не сможет отказаться.

Если очень кототко - России не смогли США и НАТО помещать прибрать Осетию и Абхазию, но они решили за это наказать Россию, отобрав у неё влияние на Арцах и Армению.

[voter]

ԼՏՊի խոսքերից -

«Ռուսաստանին հակադրվելու գործոնը, սակայն, Արեւմուտքի վարքը կանխորոշող դրդապատճառներից միայն մեկն է, եւ ամենեւին ոչ գլխավորը։ Գլխավորը Սերժ Սարգսյանի թուլությունն է եւ դրանից օգտվելու աննախադեպ պատեհությունը։ Այնպիսի լծակների առկայությամբ, ինչպիսիք են լեգիտիմության բացակայությունը, կոռումպացվածության աստիճանը եւ բարոյական նկարագրի խոցելիությունը, Սերժ Սարգսյանն ուղղակի գտնված գանձ է Արեւմուտքի համար։ Հայաստանի ուրիշ որ մի ղեկավար կհամաձայներ անմնացորդ կերպով նետվել Արեւմուտքի գիրկը, խորացնել ՆԱՏՕ ի հետ համագործակցությունը, մեջքով շրջվել դեպի Ռուսաստանը, նպաստել Մինսկի խմբից նրա դուրսմղմանը, ընդառաջել հայ եւ թուրք պատմաբանների հանձնաժողով ստեղծելու մոռացված առաջարկին, դրանով կասկածի տակ դնելով ցեղասպանության իրողությունն ու վիժեցնելով նրա միջազգային ճանաչման գործընթացը, համաձայնել հայ–թուրք–ադրբեջանական եռակողմ բանակցությունների անցկացմանը, եւ վերջապես, բառիս բուն իմաստով, վաճառքի հանել Լեռնային Ղարաբաղը։»

Ես կասկածում էի, որ ադրբեջանում կայացած Ալիևի ընտրությունների վերաբերյալ արևմուտքի ԼԱՎ կարծիքները ինչ որ վատ բան է հուշում, հիմա հաստատվում է կասկածներս Ռուսաստան - Արևմուտք հակամարտությունը մեր գլխին է գալիս, էլի կռվախնձոր ենք դառնում մեծ տերությունների իրար մեջ բան բաժանելու ժամանակ ու նրանք ոնց ուզում ինչին ուզում անուն են դնում, պետք ա Ալիեվն դառնում է ամենադեմոկրատ ու ազնիվ նախագահը - մենք համենայն դեպս խոսալու տեղ չունենք...