Գրկախառնված ենք մենք փոքրիկ լճակի ափի երկայնքով ձգվող ծառերի ներքո, հողմը գալարաձև պտտում է գետնին սփռված խաշամը մեր շուրջը՝ վարագուրելով մեր չորսկողմը: Մենք, երկնային այդ երանելի զգացմունքով համակված, հետզհետե թեթևանում, կտրվում ենք գետնից, բարձրանում վեր: Եթերային ելևէջները մեղմորեն սկսում են օրորել մեզ ՝ այդտեղ հայտնված օտարներիս, ինչպես ծովն է օրորում պատահական հայտնված լաստանավին, ապա զրկվում ենք մեր մարմիններից, ինքներս դառնում զգացմունք, ձուլվում եթերի մեջ:
More...
Reply With Quote