Քանի որ հաճախ եմ հանդիպում հայերի մեջ հրեատյացության, կարծում եմ արժի ավելորդ անգամ թեմա բացել քննարկել ինչ հիմքեր կան որ հայերից շատերը իրենց դժբախտություններում հա մեղադրում են հրեաներին։
Չկա ծուխ առանց կրակի։
Հայ ժողովրդի թշնամի սիոնիստների մասին մանրամասն, հղումներով ու վերլուծություններով հոդվածներ կան Հարություն Սարգսյանից։
Եթե կարճ վերաշարադրենք վերաբերվում է սիոնիզմի հիմնադիրների ջանքերին, որ նրանք գործադրել են համոզելու հայությանը չպայքարել իրենց իրավունքների համար, որ սուլթանը չկատաղի ու սպասեն մինչև իրենք կաշառելով փողով, Բեռլինյան կոնգրեսի ընդունած թուրքիայում ազգային փոքրամասնություների իրավունքների մասին կոնվենցիաները տապալելով, սուլթանին համոզեն ազգային փոքրամասնություններին լավ նայի։ Բայց մասնավորաբար իրենց հրեաներին Պաղեստինը տրամադրելը սուլթանը չի անում վերցնելով, ավելին հրեաների փողերը ու միջազգային ասպարեզում հնարավորությունները ստանալով թուրքերը ՔՑՈՒՄ են սիոնիստներին։ Դե նրանք էլ մուռը հանում են – երիտթուրքերին հեղափոխություն են ֆինանսավորում ու սուլթանին քցում։
Որոշ տեղեկություններով երիտթուրքերի պարագլուխները առնչություն են ունեցել որպես այսպես կոչված դյոնմե հուդաիստական աղանդի հետ, չգիտեմ հուդաիզմից իսլամի են անցել թե հակառակը....
Հակված եմ հավատալու որ սիոնիստները հնչակներից ոչինչ չստանալով, դաշնակներին են համոզել ինչ որ անհասկանալի անգործություն սկսել այդ տարիներին ու հայ ժողովրդին պայքարի չհամախմբելը, փոխարենը դյուրահավատ հայությունը, երիտթուրքերի ու սիոնիստների հետ իրենց հույսերի ու միգուցե նաև պայմանավորվածությունների արդյունքում դարձավ Եղեռնի զոհ։ Սովորաբար ամենաշատ փնովում են նրանց ում հետ չի հաջողվում պայամանավորվել ու կարծում եմ թուրքական առօրյա ու շատ այլ կառավարություններ տեղյակ լինելով այդ կոմպրոմատի մասին հա պնդում են, որ արժի նստել պատմությունը նորից վերանայել։