Բա սենց բան կլինի՞

[brat_eu]

Երեկ փորձեցինք ԱԺ աշխատակազմի ղեկավար Գեղամ Ղարիբջանյանից ճշտել` արդոք փորձ արվե՞լ է ճշտել ԱԺ նախկին պատգամավոր Վանո Սիրադեղյանի գտնվելու վայրը և նրան էլ հրավիրատոմս ուղարկել` ՀՀ անկախության 20-ամյակի առիթով կազմակերպված ԱԺ բոլոր գումարումների պատգամավորների ընդունելությանը մասնակցելու համար:
''Անշուշտ'',- ասաց Գեղամ Ղարիբջանյանը` խորհուրդ տալով մանրամասները ճշտել արարողակարգի վարչության պետ Թաթուլ Սողոմոնյանից: Վերջինը հարցին ի պատասխան` ասաց. ''ՀՀՇ կուսակցություն ենք զանգել: Հայոցյան Վահագնի հետ ենք խոսել, ինքն էլ հրաժարվել է այս միջոցառմանը մասնակցել և շատ կոպիտ բաներ ասել'':

[brat_eu]

“Գիզա”-ում կայացած փարթիի կազմակերպիչները “ARTandSHOW” ընկերությունն ու “Դատական ծառայողների միություն” կազմակերպությունն էին: Երեկոյի ընթացքում Սաշա Գրիգորյանը անց էր կացնում պարային խաղեր ու մրցույթներ, ակումբասերները, կարծես, իրենց լավ էին զգում, պարահարթակը էլ լի էր պարողներով:...


P.S.:...ba senc ban klini?...gone qualitet unenan, lriv grehik vijak @...

[brat_eu]

Info/ bravo.am...







P.S.: kam el en chax@ , te qo texn @ de ari u mi asa...

[brat_eu]

Aydpisi axchiknerin tesnox@ , parz @ ,vor kjaxri depi bem@ parelu...

[brat_eu]

Պարուհիներին էրոտիկայի համար չդատեցին

Դատական ու բանկային ոլորտների աշխատակիցներն իրենց հանգստյան երեկոն անց են կացրել “Femida party”-ի ընթացքում պարելով ու լիցքաթափվելով:

Միջոցառման անվանումը պայմանավորված էր հին հունական առասպելաբանության մեջ արդարադատության աստվածուհու անունով: Ֆեմիդան, իր ձեռքում պահելով արդարադատության կշեռքը, որոշել է մարդկանց ճակատագրերը՝ կախված կյանքի ընթացքում նրանց կատարած մահացու մեղքերի քանակից: Փարթիին կշեռքներ չկային, մարդկանց մեղքերն էլ չէին կշռվում ու չափվում, ներկաներն էլ իրենց սրտի ուզածի չափ ազատ էին զգում:

Ba...

[brat_eu]

Երեկոյին պորտապար պարեց հատուկ հրավիրված պարուհին
“Femida” փարթիի առաջին մասում երգեցին սկսնակ կատարողներ Chach-ը, Կամչատկայից ժամանած ռեփեր Moshaylife-ը, Ջեմման, ռեփեր Նարեկը, 15-ամյա Լիլիթն էլ պարեց հիփ-հոփ: Նա, ի դեպ, “Դիսկո պարողը” մրցույթում արժանացել է առաջին մրցանակի՝ առանց ընդմիջման պարելով 46 ժամ:

Դիջեյական վահանակի մոտ էին դիջեյներ Viro-ն, Drive-ը, GooFF-ը եւ 4Beat-ը, ովքեր հնչեցրին լատինո, հաուս, հիփ-հոփ, ինչպես նաեւ արեւելյան երաժշտություն, որի ներքո պորտապար պարեց հատուկ հրավիրված պարուհին: Ի դեպ, երեկոյի ընթացքում Հրայր Կարապետյանի ջութակի նվագակցությամբ պարեցին նաեւ “go-go” պարուհիները:

[brat_eu]

15:40 - 15.10.2011

Երբ ծեծում ես մարդուն, նշանակում է հարցեր չունես, ինքդ քո հետ կռիվ չունես: 19-ամյա զինծառայող Ժորա Մկրտչյանին ծեծած զինվորները սահմանի բերանին կռիվ են փնտրել: Ովքե՞ր են կռիվ փնտրողները: Ենթադրենք գյուղացի տղաներ են:

Գյուղից քաղաք եկող մարդը կռիվ ունի տալու, եթե նրա «տեսլականները» լավ կյանքն է, սիրուն աղջիկը, հեղինակությունը եւ, ի վերջո, իշխանությունը: Գյուղից քաղաք գալը բանակ մտնելու նման մի բան է, քեզ տեղաշարժում են քո բարդույթները: Այսինքն, բարդույթները տեղաշարժող բան են, ինչքան բարդույթավորված ես, այնքան կռիվդ ուրիշի հետ է: Եվ զինվորներն, ուրեմն, կռիվ ունեն:

Ցանկացած իրադարձություն միշտ քեզանից դուրս է տեղի ունենում, եթե ներաշխարհ չունես: Այս զինվորները, նաեւ նրանք, ովքեր իրենց տարեկիցներին հասցնում են ինքնասպանության, ներաշխարհ չունեն: Այսինքն, հայր ունեն, մայր ունեն, միգուցե ունեն նաեւ սիրած աղջիկ, գրկել են հարեւանի փոքրիկին, շոյել են, միգուցե, բակի շանը, հնարավոր է, որ ամաչել են դասարանի աղջիկներից, գլուխը կախել են ուսուցչուհու նկատողությունից, բայց ներաշխարհ, միեւնույն է, չունեն: Որովհետեւ նրանց յուրացրած միակ դասը թասիբն է: Բայց բոլոր մարդասպանները եւ անգրագետները հո գյուղացի չե՞ն: Քաղաքացին նույնպես բանակ է գնում: Նա էլ ունի սիրած աղջիկ, նրա հետ այգի է գնում, բացառված չէ, որ տանը թութակ է պահում, ունի մեծ գրադարան եւ նույնիսկ սիրած գրողներ, կարող է մեջբերել Շիրազին: Նրա ամբողջ ունեցվածքը տունն է, հոր հազիվ 100 հազար դրամանոց աշխատավարձը եւ, ասենք, հիվանդ մայրը, որի անզոր ժպիտն իր հերթին ներաշխարհը տակնուվրա անող հարցաշար է:

Որո՞նք են նրա գլխում առաջացած հարցերը, ի՞նչ է մտածում երիտասարդը, երբ նրա շենքի մոտով անցնում է գիտակից կյանքի առաջին Ջիփը: Ու՞մ հետ է նրա կռիվը, երբ հայրն ասում է, որ ընկերների հետ սրճարան գնալու ցանկություն ունեցող դպրոցական որդու համար սրճարանի փող չունի: Բանակում ոչ ոք, ոչ մի սպա, ոչ մի հրամանատար, ոչ մի հոգեբան, ոչ մի բժիշկ, ժամանակ չունի հասկանալու, թե ովքե՞ր են մարդասպանները սպանությունից առաջ: Բայց բոլորը սպանությունից հետո հարցերից շատ պատասխանների են տիրապետում, թե ով է զոհը:

Բոլորը գիտեն, որ զոհը միշտ մենակ է, սակայն ու՞մ մտքով կանցնի, որ մարդասպանը կոլեկտիվն է: Ի՞նչ գործ ունի 18-ամյա խարբերդցին իր հասակակից ինչ-որ երեւանցու հետ, որոնք միասին ճանապարհ չեմ գնացել, ընդհանուր գաղտնիքներ չունեն, եւ կյանքը կազմակերպելու տարբեր հարթություններ են շոշափում: Նրանք արդեն գիտեն, որ բանակում պետք է տղամարդ լինել, այլ հրամայական չկա: Եվ այս մտայնությունը բանակ է ուղարկում ոչ թե պատանու, այլ կոտոշներ, որոնք պետք է կարողանան դիմագրավել մեկ ուրիշի կոտոշներին: Սակայն բանակում գրանցված գրեթե բոլոր դեպքերը ցույց են տալիս, որ զոհերը կոտոշներ չունեն: Որովհետեւ զոհ լինել, նշանակում է նահանջել: Իսկ կոտոշավորը չի նահանջում: Կոտոշավորը ծառայության է մտնում իր կոտոշների մեջ միայն մեղադրանքներ եւ դատավճիռներ ամփոփած:

Ուրեմն, ի՞նչ անել: Փոխեք բանակի մասին պատկերացումը: Սպան ո՞վ է, որ ապտակի «իր կրծքով չկերակրված» ուրիշի երեխային: Դա մահացու Հայրենիքի ծանր ձեռքն է: Հանուն հայրենիքի ապագա զոհերի միջից հանեք միտքը, որ մեռնելը ցանկացած դեպքում է մեռնել: Նախ տվեք նրանց Հայրենիքը: Մի ծեծեք այնպես, որ երազի Հայրենիքներից ամենաքնքուշի՝ մոր փեշի մասին, այլ վերաբերվեք այնպես, որ նրա մեջ ապրի Հայրենիքներից ամենաառնականի՝ խաղաղության տեսիլքը: Որովհետեւ եթե նրա ձեռքը զենք եք տալիս, որպեսզի նա դիմագրավի սահմանի մյուս կողմում կանգնած թշնամուն, պարտավոր եք ապահովել, որ նա սահմանի այս կողմում դեմ դիմաց կանգնի ներքին խաղաղությանը: