Не правильно обобщать мои нарекания комсомольских активистов, пытающихся выставить себя крутым при охоте со свитой.Originally Posted by ХичКОК
Я говорю о выпендрёже чем Хрущёв и Брежнев занимались и вся их рать и эта традиция осталась в подсознании всех комсомольских и партинких пацанят - мол такими методами надо решать вопросы и показывать своё превосходство. Да и не только советская партия да комсомол, вплоть до социалистического лагеря Польши и ГДР занимались маразмом под названием "охота для элиты" когда какие то "личные" связи надо было с кем то налаживать.
Про реальных охотников ни я ни кто другой не говорит когда возмущается всем этим убийством животных. Какие из них охотники, когда им свинью с наклеянными клыками под кабана подводят или кошку в зайчией шкуре подгоняют для отстрела.
Эта "дебильная" элита далека от понятия охота, не ужели мне надо тебе объяснять, что они как в ТИР ходят а не следопытством охотой и походм занимаються... Или может с 5и утра на лодке после дождя на озеро выходят рыбу ловить...
Сидя в бутках с дырками дожидаясь своего выстрела по медведю, который в помине не было в лесу, а просто у циркачей купили и подвели на цепях, не охота. Этим наш "воин" и его отпрыски по сути занимались в Танзании - ренджер на джипе выявлял дичь а им оставалось отстрелять.
Таким воином в интернете на сегодня даже можно стать, не отходя от компютера и не ездя в Танзанию - заказываешь, ловят кого хочешь, хоть льва или кабана привязывают перед камерой ставят ружё на дистанционном управлении а ты сидишь кликаешь мышкой http://www.humanesociety.org/issues/internet_hunting/...
Но в принципы деревенщина в том, что показывать свои трофеи, вешать головы над каминами, что в Европе и Америке считается безвкусицей.
И не присваивай мой слова к простой охоте и охотникам.
А про "неприязнь к деревенским" тоже задернул за уши, хоть я и говорю о том, что такими бездарными методами только деревенский комсомольский активист парень решить в "народ" пробиваться, не значит, что я себя или городских чем то особым считаю. Я никогда в больших городах, центрах жить не любил и сейчас мою родню всем чем мог поддержал, чтоб продали квартиру в Ереване и уехали подальше в деревню....
ты не охотник Вотер и никогда им не будешь)))Но в принципы деревенщина в том, что показывать свои трофеи, вешать головы над каминами, что в Европе и Америке считается безвкусицей.
а вообще говорят человечество состоит из двух состовляющий - охотники и добычи)
Вотер а за женщинамы ты охотился?
Плохая примета – сесть на тюбик вазелина.
Симишно слуши - чёрнобелый да мир? - охотники, добычи, мы с тобой одной крови и уйдём на север...
Для меня мир намного красочней и разнообразней, и невозможно делить всех на два лагеря типа - кто вешает туалетную бумагу по часовой стрелке или против, надо осозновать, что есть и люди пользующиеся биде...
Но чтоб понять реальное разнообразие мира и осознать советую почитать квантовую физику или хотя бы современные устои экономики, тогда на женщин не надо будет охотиться, а просто изберёшь ту которую можешь себе позволить и не будешь страдать что не выудил что получше по армянский говоря «հարևանի հարսը միշտ էլ ավելի սիրունա»...
Тоже мнение (я не разделяю ее )))
http://www.armtimes.com/9292Ո՞վ է եղել մեր նախագահը
Կ. Սիմոնյանի այս նամակն անդրադարձ է Ռոբերտ Քոչարյանի առյուծ սպանելու «քաջագործություններին», իսկ ամենից առաջ` մեզ` բոլորիս:
«Տվյալ դեպքում իմ բողոքը մեզնից է: Ընդունված է ժողովրդին մեղադրել ամեն ինչում` հեշտ է ու անվնաս: Բայց երբեմն իրոք մենք ենք մեղավոր` մեր անպահանջկոտությամբ:
Երբ տեսա մեր Քաջ Նազարին` սպանված առյուծին հեծած, առաջին զգացումս ամոթն էր: Ամոթ, որ այդպիսի մարդը մեր երկիրը կառավարել է ամբողջ տասը տարի, ամոթ, որ ընդհանրապես մենք բարձրագույն ղեկավար ենք ընտրում` առանց հստակ ու խիստ չափանիշների առաջադրման: Մենք միշտ էլ իմացել ենք` ով է Քոչարյանը, ու համաձայնել ենք երկիրը վստահել մեկին, որն իրեն թույլ է տվել իր երկրի քաղաքացուն գնելու փորձ անել: Էլ ինչո՞վ մեղավոր չենք: Մանավանդ որ քաղաքացին էլ վաճառվել է: Ուրեմն` մենք իրար արժե՞նք:
Հիմա, բնության կենդանի արարածներին հաճույքով սպանող մարդուն անդրադառնալիս, ինձ թվում է` մեզ ավելի շատ պետք է մտահոգի այդ մարդու հոգեբանական կերպարը: Քաջ ես` կենդանի առյուծին հեծնեիր, մենք էլ հպարտանայինք մեր անվեհեր նախկին նախագահով: Թե չէ, նույնիսկ Քաջ Նազարը սպանած վագրին չէր նստել, այլ, թեկուզ ակամա, բայց կենդանի վագրին էր ձի սարքել, քշում: Որսորդությունը դաժան բան է, բայց սպանված կենդանուն ծաղրուծանակի ենթարկելը, համաձայնեք, որ ուղղակի հրեշավոր է: Իսկ թե այդպիսի մարդը ինչ արժեքներ, ինչ բարոյական չափանիշներ ունի, ինչպես է վերաբերվել մեզ, ինչպես է արհամարհել... Դրա համար էլ ինձ քիչ է հետաքրքրում նրա ծախսած գումարի չափը: Միշտ էլ հաճույքների վրա ամենամեծ գումարներն են ծախսվում, կարեւորն այն է, որ մեր նախկինը այդպիսի բարոյազուրկ, անխիղճ սադիզմով հաճույքներն է նախընտրում: Իրավունքի մասնագետներին քաջ հայտնի է ագռավին տանջամահ արած աթենացի տղայի մասին դասագրքային պատմությունը: Այդպիսի նախադրյալներով տղան Աթենքի հումանիստներին անհույս անուղղելի թվաց, եւ նրան մահապատժի ենթարկեցին: Մենք ամեն օր խոսում ենք Քոչարյանին եւս մեկ պաշտոնով կամ նախագահական ժամկետով պարգեւատրելու հավանականության մասին: Հրեշավոր է: Այս մարդը, որ ատում է առյուծներին, բնության այդ շքեղ, հզոր ու գեղեցիկ արարածներին, ինչքան ավելի պետք է արդարացիորեն արգահատի մեզնից, եթե թույլ տանք էլի իշխել մեզ վրա:
Համոզված եղեք, դրանից հետո նա իր սիամական եղբոր օրինակով եւ մեր սահմանադրության միջոցով մեզ վրա դրած հաջող գիտափորձով (հայտարարվեց, չէ՞, որ նախագահին չի կարելի պատասխանատվության ենթարկել իր նախագահության օրոք. դրանից հետո որ այդ նախագահը թոշակի կգնար, ուղղակի անհավատալի էր թվում) համոզվելու է, որ ինքը միակ, մի-միակ նախագահացուն է այս երկրում եւ այս ժողովրդի համար»:
Плохая примета – сесть на тюбик вазелина.
Իշխանության բռնազավթումը` կեղծիքով
1998թ. փետրվարի 3-ին հրաժարական տվեց ՀՀ առաջին նախագահ Լևոն Տեր-Պետրոսյանը: Ռոբերտ Քոչարյանը 1998թ., չունենալով ՀՀ տասը տարվա քաղաքացիություն և գրանցված չլինելով Երևանում, առաջադրվեց որպես նախագահի թեկնածու արտահերթ նախագահական ընտրություններում: Փաստաբանական կոլեգիայի կողմից հարցմանն ի պատասխան, որն ուղղված էր Հասցեների հանրապետական բյուրոյին 1997թ. փետրվարի 18-ին` ճշտելու համար, թե Ռոբերտ Սեդրակի Քոչարյան անունով մարդ Երևանում գրանցվա՞ծ է, թե՞ ոչ, ստացվել էր հետևյալ պատասխանը. «Քոչարյան Ռոբերտ Սեդրակի, 1954 թվականին ծնված, չի անցնում», այսինքն` նման քաղաքացի Երևանում գրանցված չէ:
Հիշեցնենք, որ 1998թ. նախընտրական քարոզարշավի ընթացքում Քոչարյանի առաջադրման ընդդիմախոսները գլխավոր հակափաստարկ էին մատնանշում իրավական գործոնը` հղում կատարելով ՀՀ Սահմանադրության 50-րդ հոդվածի 2-րդ մասին, համաձայն որի` «Հանրապետության Նախագահ կարող է ընտրվել... վերջին տասը տարում Հայաստանի Հանրապետության քաղաքացի հանդիսացող, վերջին տասը տարում Հանրապետությունում մշտապես բնակվող... յուրաքանչյուր ոք»։ Մինչդեռ Ռ.Քոչարյանը 1988-1998թթ. ՀՀ քաղաքացի չէր եղել և չէր էլ կարող լինել, և Հայաստանի Հանրապետության մշտական բնակիչ չէր հանդիսացել:
Նրա իշխանավարման մեկնարկից քիչ անց արդեն հայ ժողովուրդը համոզվեց, որ Սահմանադրության խախտմամբ հանրապետության նախագահի աթոռին տիրացած անձը չէր կարող դառնալ Սահմանադրության և սահմանադրական կարգի պահպանության երաշխավոր... Այսպիսով, 1998թ. մարտի 30-ին` կեղծ տեղեկանքի և խայտառակ ընտրախախտումներով անցկացված ընտրությունների արդյունքում Քոչարյանը բազմեց ՀՀ նախագահի աթոռին:
Իմ մեկնաբանությունը ... իսկ ողորմածիկ Վազգեն Սարգսյանը այդ մասին չգիտեր՞…իսկ մինչ այդ ուրիշ թեկնածու չկար՞… իսկ ուր էր Լևոնչիկը նայում, չէ որ խախտվում էր մեր երկրի ապագան, միայն հրաժարականով հարցը չեր լուծվի...իսկ ինչու է հիմա Լևոնչիկը հանրահավաքներ անում, իսկ այն ժամանակ ոչ՞…
Քոչարյանական ռեժիմի հաստատումը
Քոչարյանական ռեժիմի հաստատման և Անգլիայի թագուհու կարգավիճակից ազատվելու հարցում` 1999թ. հոկտեմբերի 27-ի ոճրագործությունը Քոչարյանի իշխանավարման ամենակարևոր կետն էր: Կարեն Դեմիրճյան-Վազգեն Սարգսյան քաղաքական դաշինքի ձեռքում էր խորհրդարանի մեծամասնությունը, կառավարությունը գտնվում էր նրանց լիակատար հսկողության տակ։ Սա լուրջ խոչընդոտ էր Քոչարյանի համար, և հոկտեմբերի 27-ը իսկապես դարձավ այն հանգրվանը, որը քոչարյանական ռեժիմի ձևավորման համար բացեց բոլոր ճանապարհները։ Թեթև անորոշությունից հետո Քոչարյանն անցավ գործի. նա ազատվեց ոչ յուրայիններից՝ վարչապետ Արամ Սարգսյանից, պաշտպանության նախարար Վաղարշակ Հարությունյանից, ինչպես նաև հանրապետական ու ՀԺԿ-ական մնացյալ բոլոր նախարարներից ու պաշտոնյաներից։
Ինչ վերաբերում է հոկտեմբերի 27-ի սպանդի կազմակերպիչներին բացահայտելուն, ապա մինչ օրս նրանք հայտնի չեն: Իսկ քրեական գործով գլխավոր կասկածյալներ Ալեքսան Հարությունյանն ու Տիգրան Նաղդալյանը, կալանքից ազատ արձակվելուց հետո, Ռ.Քոչարյանի կողմից նշանակվեցին բարձր պաշտոնների։ Այլ կարևոր վկաներ, ինչպիսիք էին` Տիգրան Նազարյանը և Նաիրի Բադալյանը, անարգել հեռացան Հայաստանից և բնակություն հաստատեցին ԱՄՆ-ում: Մեկ այլ կասկածյալ` Մուշեղ Մովսիսյանը ազատվեց կալանքից, ապա ավտովթարի զոհ դարձավ (2004թ. մայիսի 28)։ Տիգրան Նաղդալյանը 2002թ. դեկտեմբերի 28-ին իր ծնողների տան շքամուտքի մոտ սպանվեց հետևից գլխին արձակված ատրճանակի կրակոցից։ Ոճրագործության անմիջական կատարողներից Վռամ Գալստյանը 2007թ. ապրիլի 27-ին Նուբարաշենի մեկուսարանում կախվելու եղանակով ինքնասպան եղավ։ Հանցագործությանն օժանդակած Նորայր Եղիազարյանը մահացավ բանտախցում էլեկտրական սալիկից էլեկտրահարվելով (Ն.Եղիազարյանը մասնագիտությամբ էլեկտրատեխնիկ էր)։
2004թ. սեպտեմբերի 1-ին անհայտ հանգամանքներում մահացավ քրեական գործով մեկ այլ կարևոր վկա, ԱԺ նախկին բուժքույր Ռիմա Հովհաննիսյանը։
2000-2003թթ. ժամանակահատվածում Քոչարյանն, օգտագործելով բոլոր հնարավոր միջոցները, իրականացրեց Հայաստանի քաղաքական համակարգը կազմաքանդելու և իրեն հնազանդեցնելու ծրագիրը: Այդ գործում Քոչարյանը կարողացավ գտնել համախոհներ և օգնականներ թե՛ այդ ժամանակ գործող ԱԺ պատգամավորների շրջանակում և թե՛ կառավարությունում` Անդրանիկ Մարգարյանի ղեկավարությամբ:
2003թ. մարտի 5-ին Քոչարյանը դարձյալ խայտառակ կեղծիքներով անցկացված ընտրություններով երկրորդ անգամ բազմեց հանրապետության նախագահի պաշտոնին։ Նախագահի թեկնածու Ստեփան Դեմիրճյանի թիմը հանդես եկավ ընտրությունների առնչությամբ բողոքներով, ի վերջո` ՍԴ նախագահ Գագիկ Հարությունյանը` «երկիրը կործանարար ցնցումներից զերծ պահելու և պետություն-հասարակություն փոխհարաբերություններում վստահություն ու համերաշխություն հաստատելու ակնկալիքով» իր որոշման 6-րդ կետում առաջարկեց ՀՀ իշխանություններին մեկ տարվա ընթացքում անցկացնել վստահության հանրաքվե, որը հետագայում, բնականաբար, անտեսվեց:
Քոչարյանի նախագահության շրջանը
Քոչարյանի իշխանության տարիներին Հայաստանում կոռուպցիայի մեջ թաթախվեց կառավարման համակարգը, իշխանության և տնտեսության լծակներին տիրեց քրեական օլիգարխիան, կոռուպցիան ու ռեկետը վերաճեցին պետական քաղաքականության: Չնչին պարտքի դիմաց իր նախաձեռնությամբ Քոչարյանը Ռուսաստանին հանձնեց Հայաստանի ողջ էներգետիկ համակարգը, Հայաստանը մեկուսացավ, իշխանությունների լեգիտիմությունը չընդունող հասարակությունը բռնեց արտագաղթի ճամփան, իսկ հասարակության մեծ մասը գոյատևում էր արտասահմանյան դրամական փոխանցումների հաշվին: Քոչարյանի նախագահության տասը տարիների ընթացքում ոչնչացվեց դատական իշխանությունների անկախությունը, տեղի ունեցան մի շարք պաշտոնյաների առեղծվածային, աղմկոտ սպանություններ (ՀՀ պաշտպանության փոխնախարար, գնդապետ Արծրուն Մարգարյան, ներքին զորքերի հրամանատար Վահրամ Խորխոռունի, գլխավոր դատախազ Հենրիկ Խաչատրյան), որոնք հետագայում չբացահայտվեցին: Քոչարյանը դրսևորեց «հատուկ» վերաբերմունք ազատ խոսքի, մամուլի նկատմամբ` իշխանության վերահսկողության տակ դրվեցին բոլոր էլեկտրոնային լրատվամիջոցները, փակվեցին «Ա1+» և «Նոյյան տապան» հեռուստակայանները, 3,5 տարվա ազատազրկման դատապարտվեց «Ժամանակ Երևան» օրաթերթի գլխավոր խմբագիր Արման Բաբաջանյանը, հարկային տեռորի ենթարկեց «ԳԱԼԱ» հեռուստաընկերությունը: Արտաքին քաղաքականության ոլորտում` ԼՂ-ն Քոչարյանի օրոք դուրս մղվեց բանակցային գործընթացից, ԼՂ-ի ինքնորոշման իրավունքը վերածեց հայ-ադրբեջանական տարածքային վեճի:
Իշխանավարման ֆինալ` արյունահեղությամբ
2008թ. նախագահական ընտրություններում ՀՀ առաջին նախագահ Լևոն Տեր-Պետրոսյանի առաջադրումն, ապա ընտրություններում նրա կրած հաղթանակը քվեների տեսքով` Քոչարյանի իշխանավարման ավարտի ամենաբարդ խնդիրն էր, և այդ խնդիրը լուծելու ճանապարհին նա ոչ մի բանի առաջ չկանգնեց: Դա անելու համար Քոչարյանն ուներ հիմնավոր պատճառներ` բազում հանցագործությունների բացահայտումից խուսափելն ու կուտակած հսկայական ունեցվածքի պահպանումը: Հայաստանի հասարակությունը չճանաչեց 2008թ. նախագահական ընտրությունների լեգիտիմությունը, բողոքի ձայն բարձրացրեց և մի քանի օր շարունակ չհեռացավ Ազատության հրապարակից:
Փետրվարի 23-ին Քոչարյանը շտապեց Մոսկվա: ԱՊՀ երկրների ղեկավարների ոչ պաշտոնական գագաթնաժողովի շրջանակում կայացավ նրա հանդիպումը ՌԴ նախագահ Վլադիմիր Պուտինի հետ, և վստահաբար նա ստացավ Կրեմլի «դաբրոն»` հասարակության ընդվզումը խեղդելու ուղղությամբ: Հետագայում արդեն պարզվեց, որ հենց փետրվարի 23-ին` Մոսկվայից վերադառնալուց հետո, Քոչարյանը հրավիրել էր խորհրդակցություն ուժային կառույցների ղեկավարների մասնակցությամբ, որի արդյունքում էլ ծնվեց մարտի 1-ի իրադարձություններում բանակի հակասահմանադրական ներգրավման մասին Պնախարարի հայտնի 0038 հրամանը:
Փետրվարի 29-ին Քոչարյանը ԵՊՀ բանասիրության ֆակուլտետում ուսանողական և պրոֆեսորադասախոսական կազմի հետ հանդիպմանը ներկայացրեց իրավիճակի զարգացման չորս սցենար և իշխանությունների գործողությունների երկու տարբերակ, որոնցից մեկից օգտվեց հենց հաջորդ օրը... «ոստիկանական գործողություններ կիրառելով՝ մաքրել հրապարակը և այդ ժողովրդին հնարավորություն տալ ավելի հանգիստ կյանքով ապրել։ Կարծում եմ՝ այսօր դա մեծ աջակցություն կլինի առաջին հերթին այն մարդկանց, ովքեր մոլորված և հոգեբանական ապրումների մեջ գտնվում են այդ հրապարակում, որովհետև տարբեր հնարքներով նրանց ուղղակի պահում են այնտեղ։ Մեր տարբերակներն ավելի քիչ են՝ էլի սպասել, կամ՝ մի օր ձանձրանալ և ասել՝ լավ, վերջ։ Իհարկե, շատ ավելի ցանկալի տարբերակ է, որ ամեն ինչ իր հունով հանգիստ մարվի, և ուժ կիրառելու անհրաժեշտություն չլինի։ Ոստիկանությունը ուժ է կիրառում այն ժամանակ, երբ դիմադրության է հանդիպում, եթե օրինական պահանջը չի կատարվում»։
Մարտի 1-ի առավոտյան Քոչարյանը «մաքրեց» Ազատության հրապարակը խաղաղ ցուցարարներից, իսկ երեկոյան Մյասնիկյանի արձանի շրջակայքում հավաքված բազմահազարանոց բողոքի ցույցը ցրելու նպատակով իշխող ռեժիմը կրակ բացեց սեփական ժողովրդի ուղղությամբ:
Երևանում ստեղծված կացության առնչությամբ Մարտի 1-ի կեսգիշերին Քոչարյանը հանդիպեց լրագրողներին: Նա փաստեց, որ այն իրավիճակը, որը ստեղծվել է մայրաքաղաքում, պարտադրում է հատուկ վերաբերմունք:
«Ես` իբրև Սահմանադրության երաշխավորը, պարտավոր եմ եղել ընդունել համապատասխան որոշումներ»:
Ռ.Քոչարյանը նշել էր, թե իբր խախտվում է հասարակական կարգը, ցուցարարներն անցել են բոլոր թույլատրելի ու անթույլատրելի սահմանները, և արդեն կրակոցներ են լսվում` ուղղված ոստիկանության դեմ: «Սա հենց այն զենքերից է և այն նռնակներն են օգտագործվում, որոնց մասին մենք խոսում էինք, և որոնք ցուցադրվեցին հեռուստաալիքներով: Հենց դրա մասին էինք միշտ շեշտադրումներ անում վերջին շաբաթների ընթացքում»:
Ապա Քոչարյանը հավելեց. «Ես հրամանագիր եմ ստորագրել արտակարգ դրություն մտցնելու մասին, և հրամանագիրը ստորագրել եմ միայն այն ժամանակ, երբ ինձ զեկուցել են այդ ութ վիրավորների մասին: Հրամանագիրն ուղղված է Հայաստանի Հանրապետության սահմանադրական կարգի պահպանությանը, և, իհարկե, առաջին հերթին մեր բնակչության, մեր ժողովրդի անվտանգության ապահովմանը: Եվ ես դիմում եմ Հայաստանի ժողովրդին խնդրանքով՝ զսպվածություն ցուցաբերել այս օրերի ընթացքում, ըմբռնումով մոտենալ այն քայլերին, որոնք իշխանությունները պարտադրված են անել և հարգանքով վերաբերվել օրենքին: Կխնդրեի նաև օգնել, աջակցել իշխանությանը՝ կարգ ու կանոն հաստատելու գործում: Սա բոլորիս՝ Հայաստանի Հանրապետության և յուրաքանչյուր քաղաքացու շահերից է բխում»:
Անդրադառնալով ապօրինի զենքի դեմ պայքարի խնդիրներին` Քոչարյանը ուշագրավ խոստովանություն էր արել` նշելով. «Տվյալ պարագայում, երբ զենք է կիրառվում ոստիկանական զորքի դեմ, որը զինված չէ հրազենով, սա ենթադրում է, որ մենք ստիպված ենք բանակի հնարավորությունը կիրառել կարգ ու կանոն հաստատելու համար: Մինչ այս վիրավորների պահը զուսպ էինք մնում նման քայլերից, բայց կիրառվում է զենք, և իհարկե, մենք պարտավոր ենք ապահովել մեր քաղաքացիների անվտանգությունը»:
Մարտի 1-ին Քոչարյանը հրամանագիր ստորագրեց արտակարգ դրություն հայտարարելու մասին: «Որպես Հայաստանի Հանրապետության Սահմանադրության պահպանման երաշխավոր` որևէ մեկին չեմ թույլատրելու վտանգել մեր պետության սահմանադրական կարգը:
Հայաստանի Հանրապետության սահմանադրական կարգին սպառնացող անմիջական վտանգը կանխելու նպատակով, ղեկավարվելով Սահմանադրության 55-րդ հոդվածի 14-րդ կետի դրույթներով, ես խորհրդակցել եմ Ազգային ժողովի նախագահի և վարչապետի հետ, որից հետո ստորագրել եմ հրամանագիր, որով Երևան քաղաքում մարտի 1-ից 20 օր ժամկետով հայտարարել եմ արտակարգ դրություն:
Հրամանագրով նախատեսված են արտակարգ դրության հետևյալ միջոցառումները.
1) ժողովների, հանրահավաքների, ցույցերի, երթերի և այլ զանգվածային միջոցառումների իրականացման արգելում.
2) գործադուլների և կազմակերպությունների գործունեությունը դադարեցնող կամ կասեցնող այլ միջոցառումների արգելում.
3) իրավապահ մարմինների կողմից, անհրաժեշտության դեպքում, անձանց, տրանսպորտային միջոցների տեղաշարժի սահմանափակում և զննության իրականացում.
4) զանգվածային լրատվության միջոցների կողմից պետական և ներքաղաքական հարցերի առնչությամբ հրապարակումները կարող են իրականացվել բացառապես պաշտոնական տեղեկատվության սահմաններում.
5) առանց համապատասխան պետական մարմինների թույլտվության` թռուցիկների և այլ ձևով քաղաքական քարոզչության իրականացման արգելում.
6) արտակարգ դրություն հայտարարելու համար հիմք ծառայող հանգամանքների վերացմանը խոչընդոտող կուսակցությունների և այլ հասարակական կազմակերպությունների գործունեության ժամանակավոր կասեցում.
7) արտակարգ դրության իրավական ռեժիմը խախտած և տվյալ տարածքում չբնակվող անձանց վտարում` նրանց միջոցների հաշվին, իսկ միջոցներ չլինելու դեպքում` Հայաստանի Հանրապետության պետական բյուջեի միջոցների հաշվին` կատարված ծախսերի հետագա փոխհատուցման պայմանով:
Բոլորին զսպվածության և խոհեմության կոչ եմ անում: Այս իրավիճակում ավելի քան երբևէ անհրաժեշտ է դրսևորել համախմբվածություն, անշեղորեն կատարել օրենքի պահանջները: Վստահեցնում եմ, որ արտակարգ դրությունը կդադարեցվի դրա հայտարարելու համար հիմք ծառայող հանգամանքների վերացումից անմիջապես հետո»:
Մարտի 5-ին Քոչարյանը հրավիրեց հերթական մամլո ասուլիս, որտեղ էլ նկատեց, թե մարդու իրավունքների պաշտպան Արմեն Հարությունյանը իր «ամենաանհաջող կադրն է»: Ա.Հարությունյանի մասին նման կարծիք նա հայտնեց ներքաղաքական իրավիճակի մասին վերջինիս կողմից արված հայտարարությունից հետո: Քոչարյանը հայտարարեց, թե օմբուդսմենի հայտարարությունը նշանակում է, որ վերջինս «չի տիրապետում իրավիճակին և չի հասկանում, թե ինչ է խոսում»:
Այդ օրը նա նաև վստահեցրեց, որ անցած շաբաթ Երևանում տեղի ունեցած անկարգությունների կազմակերպիչները պետք է պատժվեն և բացահայտեց` ընդդիմության վրա մեղքը բարդելու իր մարտավարությունը:
«Ամեն մեկը պետք է ստանա այն պատիժը, որը վաստակել է իր գործունեությամբ, որին ինքն արժանի է: Եվ առաջին հերթին, իհարկե, պետք է պատժվեն կազմակերպիչները, որոնք իրենց գործունեությամբ հասցրել են այն վիճակին, երբ հանրահավաքն այլևս չէր կառավարվում և վերածվել էր ամբոխի: Երբեք պատմության մեջ ոչ մեկին չի հաջողվել ամբոխը կառավարել: Եվ երբ դու հավաքում ես մարդկանց, պետք է պատասխանատվություն կրես այդ մարդկանց համար և հետևանքների համար: Հատուկ վերաբերմունք պետք է լինի նաև այն մարդկանց նկատմամբ, ովքեր զենք և պայթուցիկ նյութեր են օգտագործել: Մոտավորապես գիտենք, թե որ շրջանակներում պետք է նրանց փնտրել»:
Քոչարյանն այնուհետև խոստովանեց. «Լուրջ վնասվեց երկրի վարկանիշը: Ուղղակի հետադարձ հայացքով գնահատեք, թե ինչպիսին էր Հայաստանը մեկ ամիս առաջ: Բոլորն ասում էին՝ տարածաշրջանի ամենից կայուն և արագ զարգացող երկիր: Մեկ ակնթարթում ի՞նչ մենք ունեցանք: Անկեղծ ասեմ, երբ ես նայում եմ այդ տեսանյութերը, ամոթի զգացում ունեմ: Չեմ հավատում, որ մեզ մոտ սա հնարավոր էր: Մենք բոլորս պետք է համարձակություն ունենանք շատ սթափ գնահատել այն ամենը, ինչ պատահել է, և իհարկե, միասին պետք է աշխատենք` վերականգնելու համար ե՛ւ երկրի վարկանիշը, ե՛ւ մեր ժողովրդի նկատմամբ աշխարհում ձևավորված վերաբերմունքը»:
Երկրի «վնասված վարկանիշով» մտահոգ քոչարյանական ռեժիմը բանտերը նետեց Լևոն Տեր-Պետրոսյանի թիմակիցներին և մի քանի տասնյակ քաղաքացիների, Ազատության հրապարակը մինչ օրս ամուր «պաշտպանվում» է ոստիկանության կողմից:
Մարտի 1-ի ոճրագործության, տասը զոհերի համար մինչև այսօր որևէ մեկը չի պատժվել, Հայաստանի Հանրապետության տասը քաղաքացիների ուղղությամբ կրակ բացած մարդասպանները գտնվում են ազատության մեջ:
Հարստության կուտակում կամ պետական թալան
Մարտի 1-ի սպանդով իշխանությունն ատամներով պահելու և Սերժ Սարգսյանին հանձնելու համար Քոչարյանն իհարկե ուներ լուրջ պատճառ` իր իշխանավարման ընթացքում նա ծաղկեցրել էր ընտանեկան բիզնեսը և հսկայական հարստություն կուտակել: 2010թ. մարտին ռուսաստանյան «Վերսիա» կայքէջը ներկայացրեց նրա ունեցվածքի մասին կոնկրետ ցուցակ:
Հիշեցնենք Քոչարյանների ունեցվածքի ցանկը` ըստ «Վերսիա»-ի.
Քոչարյանների ընտանիքը հետևյալ բանկերի համասեփականատերերից է` «Արցախբանկ», «Առէքսիմբանկ», «Յունիբանկ», «Հայբիզնեսբանկ», «Կոնվերսբանկ»: ՄԱՊ ընկերություն` այս ընկերությունում Քոչարյանների բաժինը հասնում է 50 տոկոսի, «Զանգեզուրի պղնձամոլիբդենային կոմբինատ»` այս ընկերության բաժնետոմսերի շուրջ 90 տոկոսը պատկանում է Քոչարյանների ընտանիքին, «Արդշինինվեստբանկ»` Քոչարյաններին է պատկանում այս բանկի բաժնետոմսերի 50 տոկոսը, «Կապուտակ Սևան» հանգստյան տուն` այս ընկերության 100 տոկոս ֆորմալ սեփականատերը ոմն Արտակ Ոսկանյան է, ով Քոչարյանների կառավարիչն է, «Նաիրի» բժշկական կենտրոն` Քոչարյանների փայաբաժինը այստեղ 50 տոկոս է, SAS սուպերմարկետների ցանց` այստեղ էլ Քոչարյանները 50 տոկոս փայաբաժին ունեն` փոխվարչապետ Արմեն Գևորգյանի միջոցով, «Հ2» հեռուստաընկերություն` Քոչարյանները 50 տոկոս փայատեր են Արմեն Գևորգյանի միջոցով, «Սթար» խանութների ցանց` այս ցանցում Քոչարյանի որդի Սեդրակը 30 տոկոս փայաբաժին ունի, «Նոյ» կոնյակի-գինու գործարան` Քոչարյանների փայաբաժինը 50 տոկոս է, իսկ մնացած մասի սեփականատերը Գագիկ Ծառուկյանն է, «Զվարթնոց» միջազգային օդանավակայան` Քոչարյանները 50 տոկոս փայաբաժին ունեն, «Հայփոստ» ընկերություն` այս բիզնեսում էլ Քոչարյանները 50 տոկոս փայաբաժին ունեն, բջջային հեռախոսների ներկրում` այս շուկայի 80 տոկոսը պատկանում Քոչարյաններին:
Հայտնի է, որ Սեդրակ Քոչարյանը NOKIA հեռախոսների վաճառքի մենաշնորհի տիրակալն է, ունի փայաբաժին Հայաստանում TOYOTA ընկերության ներկայացուցչությունում: «Գոլդեն փալաս» հյուրանոց` Քոչարյանների փայաբաժինը այս հյուրանոցում կազմում է 83 տոկոս, «Արարատցեմենտ» գործարան` այս ընկերությունում Քոչարյանները 33 տոկոս բաժին ունեն: Հայտնի է, որ «Ղ-տելեկոմ»-ից («ՎիվաՍել» առևտրային ապրանքանիշ) նույնպես Քոչարյանները փայաբաժին ունեն: «Վերսիա»-ն հայտնել էր նաև, որ Քոչարյանը Մոսկվայում գործող մի մեծ առևտրի կենտրոնի համասեփականատեր է Սամվել Կարապետյանի` Կալուգայի Սամոյի հետ, կազինո ունի, հիշատակվում էր ինչ-որ «Ագրոարդյունաբերություն» ընկերություն, նշվում էր, որ Քոչարյանների միջոցով են Հայաստան ներկրվում այնպիսի բրենդներ, ինչպիսիք են` Emporio Armani, Stefano Ricci և այլն:
Կայքէջը նշել էր նաև էլիտար շինարարության մեջ Քոչարյանների փայ ունենալու փաստը, Սեդրակ Քոչարյանին վերագրելով «Դաուն Թաուն», «Բիշին» անուններով շինարարական կազմակերպությունները, ինչպես նաև Քոչարյանների անունը շրջանառվել է «Ռենկո կոսնտրակշըն» ընկերության հետ, որը Հայաստանում սկսեց փորձարկել շինարարական բիզնեսը և կառուցեց «Կոնգրես» հյուրանոցը:
Ի դեպ, նկատենք, որ այս ցուցակով ընդամենը հրապարակված են հայտնի փաստեր, թե հանրության համար առայժմ անհայտ ի՞նչ կարողությունների տեր են Քոչարյանները` թերևս ապագայում ջրի երես դուրս կգա:
Հ.Գ. Ահա` իշխանությունը երկու անգամ բռնազավթած, 1999թ. Հոկտեմբերի 27-ի ոճրագործության արյամբ իր իշխանությունը հաստատած և 2008թ. Մարտի 1-ի ջարդի և անմեղ զոհերի արյան գնով Սերժ Սարգսյանին իշխանությունը փոխանցած Ռոբերտ Քոչարյան անունով չարիքի իշխանավարման համառոտ նկարագիրը Հայաստանում:
There are currently 1 users browsing this thread. (0 members and 1 guests)
Posting Permissions
Reply With Quote
