Люблю людей, которые рисуют улыбку на моем лице...
Люблю людей, которые рисуют улыбку на моем лице...
Люблю людей, которые рисуют улыбку на моем лице...
Люблю людей, которые рисуют улыбку на моем лице...
ՆԱ է ԻՄ ՄԻԱԿ ՍԵՐԸ
Աղջիկ– Նա է իմ միակ, միակ սերը,
Եվ իզուր են ձեր դատարկ խոսքերը,
Դուք ասում եք ինձ, որ նա անբան է,
Ես ասում եմ ձեզ դա դատարկ բան է։
Սիրում եմ նրան ու վերջ, իսկ դուք
Բամբասում եք անընդմեջ, իսկ դուք
Բամբասում եք անընդմեջ, անընդմեջ։
Հեղինակ– Իսկ այդ ժամանակ, դատարկ փողոցում
Քայլում էր մի տղա՝ ձեռքերը գրպանում,
Սողում էր ու ժպտում՝ չգիտես թե ում,
Քայլում էր փողոցով չգիտես թե ով։
Տղա– Պատուհանիդ լույսը դեռ վառվում է,
Քեզ տեսնելու հույսը կարծես չքանում է։
Պատուհանդ բաց արա ու տես,
Փողոցում կանգնած սպասում եմ ես,
Փողոցում կանգնած սպասում եմ ես քեզ։
Հեղինակ– Իսկ այդ ժամանակ աղջկա սենյակում
Տիրում էր կատարյալ իրարանցում,
Հայրիկը աղջկա՝ գիտության թեկնածուն,
Ասում էր մայրիկին՝ տնային տնտեսուհուն։
Հայր– Ախ, նորից եկավ այդ հիմար լակոտը,
Չտեսնեմ իմ տանը ես դրա ոտը։
Եվ առանց անդրավարտիք հայրիկը
Ասում էր՝ ախ ես դրա... մայրիկը...
Լսում էր նրան...
Աղջիկ֊ Նա է իմ միակ, միակ իմ սերը,
Եվ իզուր են ձեր դատարկ խոսքերը։
Դուք ասում եք ինձ, որ նա անբան է,
Ես ասում եմ ձեզ դա դատարկ բան է։
Սիրում եմ նրան ու վերջ, իսկ դուք
Բամբասում եք անընդմեջ, իսկ դուք
Բամբասում եք անընդմեջ, անընդմեջ։
Люблю людей, которые рисуют улыбку на моем лице...
Люблю людей, которые рисуют улыбку на моем лице...
Люблю людей, которые рисуют улыбку на моем лице...
There are currently 6 users browsing this thread. (0 members and 6 guests)