Наши любимые стихи

[ЕреВаНсКаЯ]

Դու չկա՛ս,չկա՜ս…
Եվ առավոտը

Այնպես աղոտ է,

Ասես ցավոտ է:
… ու չե՜ս լինելու:

Եվ հորիզոնն է փակվում իմ առջև:

Նրան փակում է ո՛չ ամպի ճոթը,

Այլ քո զգեստի ամպեղեն փո՜թը:

Դու չկա՛ս,չկա՜ս…
Եվ օդ է դարձել

Այս համատարած անտեր կարոտը:
… ու չե՞ս լինելու:

Ու թվում է, թե լուցկի մոտեցնեմ՝

Պիտի բռնկի ինքը վառ օդը:

Դու չկա՛ս,չկա՜ս…
Ինչո՞ւ եմ, սակայն քեզ զգում այնպե՛ս,

Այնպե՜ս եմ զգում,ինչպես երևի

Ոտից նոր զրկվածն զգում է ոտը,
Որ նո՛ւյնպես չկա

Ու չի՜ լինելու...

[ЕреВаНсКаЯ]

[COLOR="Red"]Իսկ դու ուրիշինն ես,
Իսկ դու ուրիշինն ես,
Դու

[ЕреВаНсКаЯ]

Ես սիրո՜ւմ եմ քո ձեռքերը
Որոնք, արդեն քանի՜ տարի,
Ինձ ամենի'ց ամուր գրկում,
Սակայն երբեք չե'ն... բանտարկում.
Ինձ աշխարհի տե'րը անում,
Սակայն երբեք չեն տիրանում.
Օղակի պես շուրջս պրկվում,
Բայց չե՜ն խեղդում,այլ` լոկ փրկո՜ւմ,
Ինչպես փրկում են խեղդվողի'ն...
Քո ձեռքե'րը,
-Նո՜ւրբ,
Ասողի՜կ,
ՈՒ երգեցի՜կ,
Որոնց ափում,
Ես` չո՜ր խեցի,
Մարգարի՜տ եմ քիչ-քիչ դառնում...
Ես սիրում եմ քո ձեռքերը...
"Մարգարի'տ եմ քիչ-քիչ դառնում..."-
Իսկ Մարգարիտն այս աշխարհում
Ինչքան էլ թա՜նկ լինի, անգի'ն,
Ինչքան չքնա՜ղ ու եզակի՜,
-Երբեք պիտի չխնայե՜ս
Եվ... միշտ... կրծք'իդ վրա' պահես,
-Թե չէ, քո ջե՜րմ կրծքից հեռու,
(Քո սիրո'ւց ու կրծքից հեռո'ւ),
Իսկույն խամրո՜ւմ է, դալկանո՜ւմ,-
Կրկին դարձած... նույն չոր խեցի՜ն..

[ЕреВаНсКаЯ]

Ես օգնեցի բոլորին ես ինձ միայն չօգնեցի
Կորով տվի ամենքին միայն ինքս հոգնեցի։
Խորհուրդներով իմ խելոք խելք հավաքած գնացին
Քանի՜-քանի՜սը կյանքում ես էլի գիժ մնացի։
Ով հանդիպեց՝ ստացավ մի թաս գինի ինձանից
Լոկ ես գինի չըմպեցի իմ սեփական հնձանից
Ի՚նչ եմ եղել ողջ կյանքում՝ հարսանքավոր ու քավոր
Մինչ ամենքից ավելի ինձ էր օջախ հարկավոր։
Վստահեցին ոմանք ինձ-հոգիս դարձավ գաղտնարան
Վստահեցի շատերին- գաղտնիքս առան ու տարան։
ՈՒ զղջում եմ ես մի պահ սեր ու բարիք եմ ցրել
Մինչդեռ պետք էր սեր հայցել իսկ բարիքը վաճառել....

[ЕреВаНсКаЯ]

Եվ ինձ լսելով`
Կարող են ասել.
«Գժվե՞լ է ինչ է»:
-Այո՛ , գժվել եմ,
Ինչու՞ չգժվել:



Իսկ գժվելով չե՞ն սիրում ու ատում:
Իսկ գժվելուց չէ՞ փայտը ճարճատում:
Առանց գժվելու ` չկա՛ շահած մարտ:
Առանց գժվելու ` չե՛ն ծնի նոր մարդ
Մինչև չգժվի ` ջուրը չի՛ եռա,
Կեղև չի պատռի հատիկը նռան:
Ծառերն են փթթում`
Գժված են անշուշտ:
Երկի՞րն է պտտում`
Գժված է անշուշտ¦

Սերմերը մինչև կարգին չգժվեն`
Բերք չեն դառնալու:
Թաթերը մինչև կարգին չգժվեն`
Ձեռք չեն դառնալու:

Բառերն ել մինչև կարգին չգժվեն`
Երգ չեն դառնալու¦


Ախ ուր էր թե ես միշտ գիժ լինեի...

[ЕреВаНсКаЯ]

Պաշտում եմ Սևակ...

[ЕреВаНсКаЯ]

Սիրտըս ցավում է անցած գնացած
Օրերիս համար.
— Մեկը շշուկով պատմում է կամաց
Մեկը իմ հոգին տանջում է համառ


Այդ հուշերի մեջ կա մի քաղցր ցավ.
Մի թովիչ երազ.
— Մեկը իմ սիրտը փշրելով անցավ
Ու հեգնությունով նայում է վրաս

Սակայն չեմ կարուղ ես նրան ատել —
Սիրում եմ նրան.
— Ւմ կյանքը մի նուրբ մշուշ է պատել,
Գուրգուրում է ինձ մի լույս ֊հանգրվան...

Մեկը իմ սիրտը փշրելով անցավ.
Օ՜, քաղցր արբանք
— Օըհնըված եք դուք, սեր, ցընորք ու ցավ,
Օրհնըված եք դուք, երկիր, երգ ու կյանք...