Стихи о маме ...

[Мукик]

Իմ Մայրիկը

Թե տխրում եմ, անմիջապես
Մայրիկիս մոտ եմ վազում,
Թե ուրախ եմ, հրճվանքս ես
Մայրիկիս հետ եմ կիսում:
Բարի, ժպտուն իմ մայրիկից
Չեմ թաքցնում ես ոչինչ:
Մայրիկն ասես գիտուն լինի
Գիտե ամե՛ն, ամե՛ն ինչ:
Մի արև կա, մի երկինք,
Մի սիրտ կա ու մի լուսին,
Մի գեղեցիկ հայրենիք
Ու մի մայրիկ թանկագին

[Мукик]

Ամեն մարդու ամեն մի մայր
Սուրբ է որդու սրտի համար:

Բայց ինձ համար մայրն ամենի`
Մի սրբավայր` տճար է մի:

Իմս` աստված տաճարի մեջ,
Ես` մի վառվող մոմն եմ անշեջ:

Մայրս` աստված մայր տաճարում,
Ես` աղոթող ողջ դարերում...

Ա՜խ, չէ, մայրս մի հասարակ
Աստվածիկ է, մի հույս ճրագ

[Мукик]

Մայրս ասում էր,դու մի արտասվիր
Ապրիր այնպես ,որ չափսոսաս…
Մայրս հուզվում էր,դու համբերիր
Սիրել այնպես,որ տառապես…
Մայրս իմ զգում էր,դու մի շտապիր
Փարվել այնպես,որ զխճաս…
Փորձիր ապրել դու այնպես
Որ կյանքը քեզ թվա դրախտ:

[Мукик]

ԵՍ ԼՍԵՑԻ ՄԻ ԱՆՈՒՇ ՁԱՅՆ,-
ԻՄ ԾԵՐԱՑԱԾ ՄՈՐ ՄՈՏ ԷՐ-
ՓԱՅԼԵՑ ՆՇՈՒՅԼ ՈՒՐԱԽՈՒԹՅԱՆ
ԲԱՅՑ ԱՓՍՈՍ, ՈՐ ԵՐԱԶ ԷՐ
ԿԱՐԿԱՉԱՀՈՍ ԱՂԲՅՈՒՐՆ ԱՅՆՏԵՂ
ԹԱՎԱԼՈՒՄ ԷՐ ՄԱՐԳԱՐԻՏ
ՆԱ ՀՍՏԱԿ ԷՐ ՈՐՊԵՍ ԲՅՈՒՐԵՂ
ԱՅՆ ԵՐԱԶ ԷՐ ՑՆՈՐԱՄԻՏ
ԵՎ ՄԵՂԵԴԻՆ ՏԽՈՒՐ, ՄԱՅՐԵՆԻ
ՀԻՇԵՑ ՄԱՆԿՈՒԹՅԱՆ ՕՐԵՐ.
ՄՈՐՍ ՀԱՄԲՈՒՅՐՆ ԵՍ ԶԳԱՑԻ
ԱԽ, ԱՓՍՈՍ, ՈՐ ԵՐԱԶ ԵՐ
ԿՈՒՐԾՔԻՆ ՍԵՂՄԵՑ ԿԱՐՈՏԱԳԻՆ,
ԱՉՔԵՐՍ ՍՐԲԵՑ -ՇԱՏ ԹԱՑ ԷՐ
ԲԱՅՑ ԱՐՏԱՍՈՒՔՍ ԳՆՈՒՄ ԷԻՆ...
ԱԽ, ԱՅԴ ԻՆՉՈՒ ԵՐԱԶ ԵՐ...

ՍՄԲԱՏ ՇԱՀԱԶԻԶ (1841-1907)

[Мукик]

Հովհաննես Շիրազ

Բալլադ-պոեմ


Ասում են, իբրև, խարույկի վրա
Ջահել ըմբոստի մի սիրտ են այրել:


Ասում են, իբրև, մոխիրը նրա
Խարույկից հանել ու մորն են տարել:


Մայրը լացել է այն մոխրի վրա,
ՈՒ երբ արցունքն է ընկել այն մոխրին,
Կենդանացել է զավակը նրա:

[Мукик]

Մայրս փոքրիկ, մայրս խեղճ,
Մայրս մի մայր հասարակ,
Մայրս այս մայր երկրի մեջ
Արևի դեմ մի ճրագ:

Բայց արևի լույսի տակ,
Երբ ցավեր են ինձ բերում,
Սրտիս մռայլն անհատակ
Այն խեղճ ճրագն է ցրում:

Մայրս փոքրիկ ,մայրս խեղճ,
Մայրս մի մայր հասարակ,
Մայրս մի բուռ սրտիս մեջ
Գիշեր ու զօր արեգակ:
ՇԻՐԱԶ

[Мукик]

ՆԵՐԻՐ ԻՆՁ, ՄԱՅՐԻԿ ՈՐ ԺԱՄԱՆԱԿԻՆ
ԱՆԿԱՇԱՌ ՍԵՐԴ ՉԵՄ ԳՆԱՀԱՏԵԼ...
ԵՎ ԻՄ ԽԵՆԹՈւԹՅԱՆ ԱՅՆ ՏԱՐԻՆԵՐԻՆ
ՔԵԶ ՀՈԳՍ ԵՄ ԲԵՐԵԼ - ԱՎԵԼՈՐԴ ՄԻ ՀՈԳՍ
ՆԵՐԻՐ ԻՆՁ ՄԱՅՐԻԿ...
ՄԵԾ ՍԻՐՈւԴ ՄԱՍԻՆ ԱՅՆԺԱՄ ԻՄԱՑԱ
ԵՐԲ ԻՆՔՍ ԷԼ ՄԻ ՕՐ
ՔԵԶ ՊԵՍ ՄԱՅՐԱՑԱ...