17:31 07/12/2010 » Քաղաքական
Դալլաքյան. Նախագահը Աստանայում գծեց այն սահմանագիծը, որը միմյանցից բաժանում է ԼՂՀ ներկա դե ֆակտո և ապագա դե յուրե ճանաչումները
«ԵԱՀԿ վերջին գագաթաժողովն արձանագրեց Ղարաբաղյան հակամարտության կարգավորման բանակցային գործընթացում ստեղծված իրավիճակը: Սա 1994-ին Բուդապեշտում ամրագրված եռակողմ բանակցային ձևաչափից շեղվելու և 1996-ին Լիսաբոնի ու 1999-ին Ստամբուլի գագաթաժողովներում Ադրբեջանի արձանագրած տակտիկական հաջողությունները կասեցնելու արդյունքն է: Այսինքն` եռակողմ բանակցային ձևաչափի` Հայաստան-Ղարաբաղ-Ադրբեջան քոչարյանական զիջման հետևանքով սկիզբ առած հակառակորդի մարտավարական գրոհն Աստանայում կասեցվեց»:
Սա ԱԺ անկախ պատգամավոր Վիկտոր Դալլաքյանի, ԱԺ ավանդական հայտարարությունների ժամին հնչեցրած հայտարարությունից մի հատված է, որում նա վերլուծում է ԵԱՀԿ անցած գագաթաժողովի աշխատանքները:
Պատգամավորն ընդգծեց` այս անգամ կարիք չեղավ, ինչպես 1996-ին էր, կրկնել Լևոն Տեր-Պետրոսյանի ճշգրիտ, բայց պարտադրված քայլը և «վետո» դնել եզրափակիչ հայտարարության վրա, կամ էլ ինչպես 1999-ին երկրորդ նախագահի նման ստորագրել Ադրբեջանի տարածքային ամբողջականությունն ընդունող Ստամբուլյան խարտիան:
«Հայաստանի նախորդ երկու նախագահների օրոք այս կամ այն չափով արձանագրված նահանջի կասեցումը դրական երեւույթ է, իսկ այն փաստը, որ նահանջը դադարեց և Ղարաբաղյան բանակցային գործընթացը վերադարձավ զրոյական կետին, Հայաստանի համար այս փուլում տակտիկական ձեռքբերում է»,- հայտարարեց Վ.Դալլաքյանը:
Հետաքրքիրն այն է, որ Աստանայում տեղի ունեցած գագաթաժողովից հետո պատգամավորն առաջին անգամ է հանդես գալիս թեմային վերաբերող վերլուծությամբ և սա այն դեպքում, որ թե մինչև գագաթաժողովը, թե դրանից հետո էլ հայաստանյան քաղաքական դաշտը շարունակ քննարկում էր դրա բեկումնային լինելու կամ չլինելու հարցը: Ըստ այդմ, Վ.Դալլաքյանն ընդգծեց, թե` «Աստանայում միջազգային հանրությունը կրկին կողմերի առջև դնելով իր մշակած կարգավորման սկզբունքները, սահմանեց, որ դրանք կարող են կյանքի կոչվել միայն խաղաղ ճանապարհով». «Եվ խնդիրն այստեղ ոչ այնքան պատերազմի բացառման մեջ է, ինչը վերջին հաշվով հիմնվում է ռազմա-քաղաքական որոշակի հավասարակշռության վրա, որքան նրանում, որ Ադրբեջանից խլվեց պատերազմական շանտաժի միջոցով միջազգային հանրության կարծիքն իր կողմը թեքելու խաղաքարտը»,-ավելացրեց նա:
Եվ նկատեց` այժմ Բաքուն կանգնել է պատերազմ սկսելու, կամ սեփական ձախողումը խոստովանելու և կառուցողական դիրքորոշում որդեգրելու երկընտրանքի առջև, սակայն Ադրբեջանն այս տարբերակներից որևէ մեկի պատասխանը հազիվ թե ունի, քանի որ, նախ, թերևս չի կարող պատերազմել ոչ միայն հայկական գործոնի, այլև միջազգային հանրության բացասական վերդիկտի առկայության պատճառով:
Շարունակեց` Բաքուն նաև չի կարող նահանջել, քանի որ այդ դեպքում կկանգնի հետպատերազմյան իրողություններն ճանաչելու անհրաժեշտության առջև.
«Նախագահ Սերժ Սարգսյանն Աստանայում գծեց այն հստակ սահմանագիծը, որը միմյանցից բաժանում է ԼՂՀ ներկա դե-ֆակտո և ապագա դե-յուրե ճանաչումները` ընդգծելով, որ Հայաստանը կճանաչի ԼՂՀ անկախությունը, եթե Ադրբեջանը ագրեսիա իրականացնի»,- շեշտադրեց Ազգային Ժողովի ամենահնաբնակ պատգամավորը:
Իր հայտարարության վերջում նա նաև անդրադարձավ Ադրբեջանի «պատերազմական փաստարկի» կողքին գոյություն ունեցող զարգացման տեմպերի տարբերությանը, այն է` տնտեսական փաստարկին.
«Հայաստան-Ադրբեջան դիմակայությունը տեղափոխվել է նաև տնտեսական մրցակցության հարթություն, և իշխանությունները պետք է սեղմ ժամկետում ներկայացնեն հստակ ծրագիր` Ադրբեջանից Հայաստանի տնտեսական զարգացման տեմպերի, 1998թ-ից սկսված հետ մնալը հաղթահարելու և երկրի ժողովրդագրական իրավիճակը բարելավելու վերաբերյալ»,- հավելեց իր ելույթը Վ.Դալլաքյանը:
Աղբյուր` Panorama.am