Re-arrangment of Oligarchs Очередная делёшка имущества или возможный план "разбират" с олигархами в Армении

[brat_eu]

«Միակ թոշակառուի» զգացողությունը

Նախագահի պաշտոնը Սերժ Սարգսյանին թողնելուց հետո Ռոբերտ Քոչարյանը մի քանի անգամ հանդես է եկել «սադրիչ» հարցազրույցներով: Դրանց ընթացքում նա, խոսելով իր նախագահության ընթացքում տեղի ունեցած անցուդարձերից, սովորաբար գնահատել է նաև հետնախագահության, այսինքն՝ Սերժ Սարգսյանի նախագահության ժամանակահատվածը:

Քոչարյանն այդ առումով մեկ դժգոհել է արտաքին քաղաքականությունից, մեկ՝ տնտեսական քաղաքականությունից: Իր վերջին` 2011 թվականի փետրվարի 8-ի հարցազրույցի ընթացքում Քոչարյանը կարծես թե չանդրադարձավ Սերժ Սարգսյանի նախագահության որևէ շրջանի և ընդամենը նկարագրեց մինչև 2008 թվականն ընկած ժամանակահատվածի անցուդարձը:

Բայց իրականում Քոչարյանն այս անգամ էլ անդրադարձավ Սերժ Սարգսյանի նախագահությանն ու ներկայացրեց իր նախագահության համեմատ դրա բացասականությունը: Պարզապես այս անգամ նա այդ բանն արեց քողարկված, թերևս այն պատճառով, որ իբրև նրա խոսքի, ակնարկի հասցեատեր այս անգամ ընտրված էին ոչ թե քաղաքացիները, այլ իշխանական համակարգը:

Իր հայտնի «հայտնության» միջոցով հայտարարելով, որ ինքն իր նախագահության ընթացքում վեր էր կուսակցականությունից և «արբիտր» էր՝ Ռոբերտ Քոչարյանն ըստ երևույթին փորձել է ակնարկել, որ Սերժ Սարգսյանը այդպիսին չէ և ընդամենը իշխանության կողմ է հանդիսանում: Այսինքն՝ Քոչարյանը փորձել է ցույց տալ, որ Սերժ Սարգսյանն իշխանություն չունի, այլ մեկն է իշխանության տարբեր կողմերից, որովհետև արբիտր լինելու համար պետք է իշխանություն ունենալ: Մյուս կողմից հարց է առաջանում, եթե Սերժ Սարգսյանն իշխանություն չունի, ինչո՞ւ Ռոբերտ Քոչարյանը դուրս չի գալիս և վերստին ստանձնում «մրցավարությունը»:

Ավելին, Քոչարյանը հենց փորձում է ժամանակ առ ժամանակ հնչեցվող հայտարարություններով քայքայել այն իշխանությունը, որ ունի Սերժ Սարգսյանը: Դա լիարժեք իշխանություն չէ, բայց բավարար է Քոչարյանի վերադարձը թույլ չտալու և նրան լիակատար վերահսկողության տակ պահելու համար, որ նա իրեն այլևս չզգա որպես «միակ տղամարդ»: Գուցե հենց այդ՝ «միակ տղամարդու» զգացողությունը կորցնելն է պատճառը, որ Քոչարյանն այժմ էլ համակվել է «միակ մրցավարի» զգացողությամբ:

Ըստ երևույթին, այսպես շարունակվելու դեպքում Քոչարյանին մնալու է միայն «միակ թոշակառուի» զգացողությունը: Եվ գուցե հենց այդ զգացողությունն է պատճառը, որ նա հերթական անգամ փորձում է ակտիվանալ ու խուսափել այդ կարգավիճակից՝ միգուցե տեսնելով, թե այս երկրում ինչքան դժվար է դարձել նույնիսկ սեփական չնչին կենսաթոշակները ստանալը, և ինչպես են կենսաթոշակառուները հերթեր կանգնում մի քանի հազար դրամը ստանալու համար:

Բնական է, որ Քոչարյանի համար ավելի նախընտրելի է իշխանության համար հերթ կանգնելը, քան՝ թոշակի համար: Թեև, ինչ վերաբերում է հերթը հասնելու շանսերին, ապա երկրորդի դեպքում Քոչարյանի շանսերն անհամեմատ ավելի մեծ են:

Բա արա Robert Kocharyan ախեր քո տեղը Կյարաբաղնա , գնա այնտեղ խելոք ապրի էլի...

[voter]

ՈՒղղակի Ծառուկյանը չի կարողացել համոզիչ կերպով հասցնել Քոչարյանի ուզածը մասսաներին, որ վերջինս չի հավակնում վերադառնա քաղաքականություն ու չի խանգարի Սերժ Սարգսյանին, այլ ընդհամենը ուզում է իրան հարգեն էնքան, որ ասեն «ապե ինքը երկրում բան լինելու դեպքում որոշողն ա»։

Այսինքն քոչարյանի ու իր շրջապատի բիզնեսի գործերին սերժանտները չպիտի խառնվեն կամ առավել ևս փորձեն իրանցով անեն, քանի որ կրուտոյ վոինը Քոչարյանն ա ու իրա հետ լավ լինելուց գործերիդ կպնող չի լինի։

Սերժանտները դա չհասկացան կամ չհասկանալու տվին, Քոչարյանն էլ հիմա ԴԱՎԼԵՆԻՆ բարձրացնում ա, մոսվկայի տղեքից դաբրո ա ուզում, որ ասեն հա Քոչարյանն ա, որ որոշում ա եթե Հայաստանում հարց պիտի որոշվի։

Շատ հավանական է, որ սերժանտները ռիսկ չեն անի էտ դրվածքի դեմ արդեմ բան ասեն, քանի որ եթե ստացվի դրածո նախագահը կարող ա չոռնի կարդինալից դուխով լինել, ապա Մեդվեդեվն էլ կարողա մեկել խելքին փչի ու Պուտինին ասպարեզից հանել տա...

Հայաստանը առաջին անգամ չի որ փորձադաշտ ու նմանարկման տեղանք է ռուսների համար, հիմա պարզ գդառնա նախագահը, իրան նախագահ սարքողից կարա ազատվի, թե չէ ու ինչ գնով...

[brat_eu]

Երբ սպառվում է «մրցավարի» ժամանակը

Ըստ ամենայնի, Սերժ Սարգսյան-Ռոբերտ Քոչարյան հերթական ռաունդը նորից շահում է Սերժ Սարգսյանը: Նա շահեց թե՛ «հայ-թուրքական», թե՛ «տնտեսական» ռաունդները, երբ Քոչարյանը չկարողացավ այդ առիթներն օգտագործել Սերժ Սարգսյանի դիրքերն իշխանական համակարգում էապես թուլացնելու համար:

Իհարկե, դրանք երերացին, գուցե մինչև հիմա էլ երերում են, բայց միևնույն է, ինքը՝ Քոչարյանը, այդ ամենից չի շահում ոչինչ, քանի որ ինչքան էլ Սերժ Սարգսյանը երերա, միևնույն է, դա չի կարող Քոչարյանի համար «շորորալու» (ի դեպ, հետաքրքրական է, որ Ռոբերտ Քոչարյանի կրտսեր հարսը` Սիրուշոն, ում մասին Սերժ Սարգսյանի փեսային պատկանող հեռուստաընկերությամբ բազմասերիանոց վավերագրական ֆիլմ է ցուցադրվում, «Շորորա» վերնագրով բավական գեղեցիկ մի երգ ունի) հնարավորություն լինել:

Իսկ Սերժ Սարգսյանը հերթական անգամ Ռոբերտ Քոչարյանին պարզապես գցում է իր ՀՀԿ-ականների «երախը»: Հանրապետական կուսակցության մանր ու միջին կալիբրի պատգամավորներն այս օրերին, իրար հերթ չտալով, ուղղակի կամ անուղղակի հայտարարում են, որ ոչ թե Ռոբերտ Քոչարյանն է ՀՀԿ-ին պահել, այլ ՀՀԿ-ն է պահել Ռոբերտ Քոչարյանին:

Ընդհանրապես, այդ իրավիճակը` Քոչարյան-ՀՀԿ բանավեճը, Սերժ Սարգսյանի թեթև ձեռքով վերածվել է «Ոսկե հորթը» հավերժական ֆիլմի հայտնի դրվագներից մեկին, երբ Բենդերը ներս է մտնում և տեսնում, որ Շուրա Բալագանովն ու Պանիկովսկին, մթության մեջ գետնին նստած, չեն կարողացել բաժանել փողերն ու միմյանց են հաթաթա տալիս` «դու ո՞վ ես, է», «տո, բա դու ո՞վ ես», «չէ, բա դու ո՞վ ես, է», և այդպես շարունակ: Իրավիճակը շատ է հիշեցնում հենց այդ դրվագը:

Եթե Քոչարյանը փորձում էր որպես իր առավելության և ուժի դրսևորում ներկայացնել կուսակցությունների վրա իր «մրցավարությունը», ապա Սերժ Սարգսյանը, ըստ երևույթին, բավականին սահուն կերպով վերածվում է Ռոբերտ Քոչարյանի և ՀՀԿ-ի «մրցավարի»: Ի՞նչ կարող է հակադրել դրան Քոչարյանը: Մեծ հաշվով՝ ոչինչ:

Բանն այն է, որ նախագահության ընթացքում տառապելով միակը լինելու ինչ-որ բարդույթներից՝ Ռոբերտ Քոչարյանն այժմ մենակ է մնացել: Դա լավագույնս երևում է այն արձագանքից, որ նրա ելույթներից հետո ունենում են այսպես կոչված քոչարյանամերձ կամ առնվազն հասարակության շրջանում այդպիսի ընկալում ունեցող ուժերը:

Թե՛ Դաշնակցությունը, թե՛ «Բարգավաճ Հայաստան» կուսակցությունը, թե՛ նաև ՀՀԿ այն մասը, որին իբր Քոչարյանն է հորդորել, այլ կերպ ասած՝ ներդրել ՀՀԿ, որևէ կերպ չփորձեցին ինչ-որ հայտարարության միջոցով աջակցել Քոչարյանին, շարունակել նրա հաղորդած տեմպը: Քոչարյանը ՀՀԿ-ի դեմ մնաց մեն-մենակ և թերևս այլ ելք չունի, քան ապավինելը, որ «մրցավար» Սերժ Սարգսյանը գոնե թույլ չի տա, որ ՀՀԿ-ականները կոպիտ լինեն, կանոնների խախտումով խաղան իր դեմ:

Բայց խնդիրն այն է, որ, տիրապետելով Ռոբերտ Քոչարյանի շարժերին, Սերժ Սարգսյանը չի կարողանում տիրապետել այն գործընթացներին, որոնք Քոչարյանին տալիս են շարժվելու առիթներ: Խոսքը մասնավորապես այն մասին է, որ Սերժ Սարգսյանը որևէ կերպ չի կարողանում իշխանական համակարգի սուբյեկտներին առաջարկել մի այնպիսի լուծում, որը վերջ կդնի թե՛ ներիշխանական, թե՛ հենց ներհհկական հակասություններին:

Մինչդեռ հայտնի է, որ լուրջ հակասություններ և հակադրություն կա ոչ միայն ՀՀԿ-ԲՀԿ, այլ նաև Հանրապետական կուսակցության մի քանի թևերի կամ մի քանի առանցքային գործիչների միջև: Սերժ Սարգսյանը որևէ կերպ չի կարողանում հանգուցալուծել Տիգրան Սարգսյան-Հովիկ Աբրահամյան մրցակցությունը, որը հատկապես թեժ և ագրեսիվ է վարում Հովիկ Աբրահամյանը: Նա օրերս հայտարարեց, թե վարչապետը «երազախաբ» կլինի, եթե մտածի, թե կարող է թելադրել Ազգային ժողովին:

Չկարողանալով տիրապետել այդ լոկալ ներիշխանական հակասություններին՝ Սերժ Սարգսյանը փաստորեն չի կարողանում արդյունավետ օգտագործել Ռոբերտ Քոչարյանի գործոնին տիրապետելու հանգամանքը: Արդյունքն այն է, որ, չնայած Քոչարյանն ամեն անգամ հրապարակային ելույթներից հետո հայտնվում է բավական զավեշտալի վիճակում, երբ նրան սկսում են «դաս» տալ իր նախկին «աշակերտ» հանրապետականները, այդուամենայնիվ, նա կարողանում է ջուր պղտորել իշխանական դաշտում:

Իսկ եթե այդպես շարունակվի, և եթե Սերժ Սարգսյանը չկարողանա գտնել ներիշխանական լոկալ հակասությունների հանգուցալուծման մոդելը, Քոչարյանը ջուրը պղտորելուց զատ մի գեղեցիկ օր էլ կարող է սկսել ձուկ որսալ այդ ջրում: Մինչդեռ Ս. Սարգսյանն ակնհայտորեն չի կարողանում գտնել ներիշխանական մոբիլիզացիայի մոդելը: Այն գտնելուն «խանգարում» են մի քանի հանգամանքներ. մեկը ընդդիմության հարաբերական պասսիվությունն է, ինչը զրկում է Սերժ Սարգսյանին իշխանությանը, այսպես ասած, արտաքին վտանգի դեմ մոբիլիզացնելու հնարավորությունից:

Ի դեպ, չի բացառվում, որ հենց նաև այդ մարտավարությունից ելնելով է գեներացվում Տիգրան Կարապետյանի շարժումը, որը կարող է իշխանության մոբիլիզացիայի առումով Սերժ Սարգսյանին տալ այն, ինչ «չի տալիս» ընդդիմությունն ի դեմս Հայ ազգային կոնգրեսի: Բայց խնդիրը միայն այդ հանգամանքը չէ:

Բանն այն է, որ այսօր համաշխարհային մակարդակով զգացվում է ռեսուրսների տոտալ սղություն` թե՛ ֆինանսատնտեսական, թե՛ պարենային: Այդ խնդիրը բավականին լրջորեն առկա է նաև Հայաստանում: Ռեսուրսները ոչ միայն հասարակությանը չեն բավարարում, այլ նաև չեն բավարարում քրեաօլիգարխիկ համակարգի սուբյեկտներին: Դրանից էլ ավելանում են պահանջները համակարգի պատասխանատուի կարգավիճակը ստանձնած Սերժ Սարգսյանի հանդեպ:

Որքան մոտենում են համապետական ընտրությունները, այդքան այդ պահանջները սրվում են, և լրջանում է դրանց չբավարարման հետևանքից բխող վտանգը: Միևնույն ժամանակ, ռեսուրսների սղության առումով համաշխարհային իրադրության պարագան էլ մեծացնում է Սերժ Սարգսյանի վրա միջազգային քաղաքական կենտրոնների ճնշումը: Բանն այն է, որ այստեղ կարծես թե ավելի ու ավելի է գերիշխում այն մոտեցումը, որ նման սուղ պայմաններում աշխարհում պետք է հնարավորինս քիչ լինեն այսպես ասած «ձրիակեր» պետությունները, որոնք պետք է շահույթ ստանան միայն հնազանդության համար:

Այժմ այդ պետություններից պահանջվում է ոչ միայն հնազանդություն, այլ նաև կոնկրետ աշխատանք համաշխարհային արժեհամակարգում զուտ սպառողի կարգավիճակից դուրս գալու համար: Սերժ Սարգսյանը հայտնվել է խաչաձև գործոնների ազդեցության տակ և հենց այդ հանգամանքն է, որ նրան թույլ չի տալիս գտնել ներիշխանական մոբիլիզացիայի որևէ մոդել:

Ստեղծված իրավիճակից քիչ թե շատ անկորուստ դուրս գալու համար նա ստիպված պետք է զոհի համակարգի մի զգալի մասը: Սերժ Սարգսյանն այժմ փորձում է լուծել մի գլխավոր հարց` ժամանակ ձգել: Երեք տարի նա կարողացավ ձգել, բայց խնդիրն այն է, որ ավելի ու ավելի ակնհայտ է դառնում, որ նա միայն ժամանակ ձգելով է զբաղված, և դա է ներկայումս նրա հիմնական անելիքը:

Իսկ ե՞րբ է հատկապես նկատելի դառնում «ժամանակի վրա խաղալը». դա նկատելի է դառնում խաղավերջում, երբ ժամանակն ակնհայտորեն սպառվում է:

ժամանակն ինքն իրենը կասի, որ հերիք է ագահ հայեր, հերիք է խաբեք սրան նրան...

[a_grigory]

[brat_eu]

Սուքիասյանը կգնա մինչև Եվրադատարան

Օրերս Հատուկ քննչական ծառայությունը տեղեկացրել էր, որ ԱԺ նախկին պատգամավոր Խաչատուր Սոքիասյանի նկատմամբ քրեական հետապնդումը դադարեցվել է: Նշենք, սակայն, որ այդ որոշումը թվագրված է հոկտեմբերի 19-ին:

Քննչական ծառայությունը Սուքիասյանի նկատմամբ քրեական հետապնդումը դադարեցնելու որոշումը կայացրել է «ապացույցների անբավարարության» հիմքով: Այս հանգամանքը, սակայն չի բավարարում Սուքիասյանին պաշտպաններին, որոնք պնդում են, որ գործը պետք է կարճվեր իրենց պաշտպանյալի գործողություններիում հանցակազմի բացակայության հիմքով:

Հիշեցնենք, որ Խաչատուր Սուքիասյանը քրեական հետապնդման էր ենթարկվում 2008 թ. հետընտրական իրադարձությունների կապակցությամբ, այն բանից հետո, երբ նա հրապարակավ աջակցություն հայտնեց ընդդիմադիր Հայ ազգային կոնգրեսին: 2009 թվականի սեպտեմբերի 2-ին նա կամավոր ներկայացել է իրավապահներին և նրան մեղադրանք է առաջադրվել Քրեական օրենսգրքի 225 հոդվածի առաջին մասով` «զանգվածային անկարգություններ կազմակերպելը»:

Սակայն, հաշվի առնելով Սուքիասյանի` Հատուկ քննչական ծառայություն ինքնակամ ներկայանալու հանգամանքը` նախաքննական մարմինը սեպտեմբերի 4-ին փոխեց նրա նկատմամբ կիրառված խափանման միջոցը` կալանքը, և որպես խափանման միջոց ընտրեց ստորագրությունը` չհեռանալու մասին:

Սուքիասյանի փաստաբան Արա Զաքարյանը «Առաջին լրատվականի» հետզրույցում տեղեկացրեց, որ իրենք պատրաստվում են բողոքարկել Հատուկ քննչական ծառայության որոշումը և եթե տեղական ատյաններում հաջողության չհասնեն` բողոք կներկայացնեն Մարդու իրավունքների եվրոպական դատարան:

Իրավապաշտպան Վարդան Հարությունյանը մեզ հետ զրույցում նկատեց, որ սա առաջին դեպքը չէ, և 2008 թ. մարտի մեկից հետո ձերբակալվածների մեծ մասի նկատմամբ կիրառված անօրինական գործողությունները այս իշխանությունները փորձել են հենց այս կերպ կոծկել:

«Ոչ միայն Խաչատուր Սուքիասյանի, այլ նաև բոլոր քաղբանտարկյալների հարցով նրանք ոչինչ չեն կարողացել ապացուցել և կամայական վճիռներ են կայացրել, որոնք ընդհանրապես դատարանների հետ առնչություն չունեն»,- նշեց Հարությունյանը:

Հարությունյանի կարծիքով բողոքարկման դեպքում հայաստանյան բոլոր էտապները անցնելուց հետո կարելի կլինի Եվրադատարանում հասնել հաջողության և այս իշխանությունները պարտադրված պետք է ընդունեն, որ մարդկանց հետապնդել են առանց հանցակազմի առկայության:

[ХичКОК]

Սամվել Ալեքսանյանը ուշագրավ հայտարարություն է արել` մասնավորապես նշելով. «Ես էլի եմ ասում, ես թիկնապահներ չունեմ, դրանք իմ օֆիսի աշխատողներն են, բայց քանի որ օֆիս էլ չունեմ, իրանք ավտոյիս մեջ են նստում»:

http://news.am/arm/news/49989.html

[brat_eu]

Սամվել Ալեքսանյանը ուշագրավ հայտարարություն է արել` մասնավորապես նշելով. «Ես էլի եմ ասում, ես թիկնապահներ չունեմ, դրանք իմ օֆիսի աշխատողներն են, բայց քանի որ օֆիս էլ չունեմ, իրանք ավտոյիս մեջ են նստում»:

Ֆիրմաները ունի օֆիսն ինչին է...