View Full Version : Հոկտեմբերի 27ին 1999 պառլամենտի գնդակահարությունը Октябрь 27 1999 October 27 1999 shooting in Armenian Parlament
-8p3YuARmgA
Повявившися вчера на ютуб ролике назвавшися "бывшим" сотрудником КГБ СССР и Армении человек выставил своё видение на события 27 октября 1999ого.
Оставляя в сторону безсмысленную галиматью про сионистский заговор и бритиш петролиум, одну мыслю признаюсь никогда несвязывал с расстрелом в парламенте, ту, что Вазген Саркисян и впямь еслиб не расстрел то в 2003ему году точно стал бы следующим президентом Армении.
Считать это основной причиной того, что его убрали я лично несклонен. Но всё же мне помоему ястно стало как ЛТП смог уговорить сына Демирчяна и брата Вазгена встать за ним - вероятней признал, что Вазген и Демирчян были потенциально сильными правителями Армении и убедил, что тот кто остлася у власти только ему нужно было убрать их...
брат если даже думать, что нефтяные дела самую важную роль играют во всём, что происходит в мире, что ты под влиянием "мыслей" этих спец.агнетуры СЕРЖансткого нац.беза твердишь, то первый закон бизнеса гласит - предпочтения давать стабильности и солидности, большой стабильности и солидности можно добиться через диктатуры - пример арабские королевства откуда без какого либо влияния народа качают всё, что хотят, хватит шехов под колпаком держать.
Лучше Вазгена Саргкисяна им эту диктатуру никто бы не обеспечил и им то точно не нужно бы было убирать потенциального диктатора...
Большого капитала больше нету, кончилось уже 10 лет, так как негде держать большой капитал, а Евро в полную клизму поставил все эти капиталы минимум ещё на 10 лет. США уже меньше чем за 2% кредиты готовы давать, только бы их доллары брали.
Перестань верить во всесилие всяких лож, капиталов и секретных братств - эти бездарности этими наивными верами и живут, без этих легенд о них, никто и ломанного гроша на их проживание не даст.
РЕКЛАМА это которую в первую очередь борцы против этих "всемирных заговоров" и обеспечивают.
Природа и сущность изменений в мировой экономике, потоках финансов НЕ ПОДДАЮТЬСЯ простому контролю.
Вазгена убрали те, на которых он в последние месяци уже просто кричал, что он их работой не доволен и они ради Армении не выкладываються.
У Саркисяна было чувство всесилия. Он был в последние месяцы жизни и после победы на парламентских выборах в эйфории победы и ответственности, так как знал, что за ним и демирчяном стоят реальные голоса людей и хотел самоотверженно сделать, что то хорошее.
С головой влился в борьбу с коррупцией и воровством так, что диаспора уже ему верила, выставила списки посланных денег и ему стало ястно, надо крупно разбираться с казнокрадством.
Убивают за деньги - политических крупных убийств в истории человечества практический не было, никакие заговоры тут не причём, те кто мог потерять своё состоянии, что для них вся жизнь и смысл существования, они и убрали Вазгена - казнокрады, кличкастые и ворюги...
Я знаю одно, если Наири Унанян до сих пор жив, значит это не заказ Кочаряна .. без всяких роликов - митингов и бывших кгбистов ясно...
Главный свидетель жив, значит нет резона убирать его. Я опасаюсь за Сержа, т.к. он как Вазген тоже мешает внешним силам ... Ослабив страну ЛТП мы в точный момент получили удар в спину от Азеров ...
Далеко до выборов, мне рассказывал истории про то как ЛТП пришел к власти в 91 ом человек, который в начале попробовал переубедить себя что ЛТП изменился и потдерживать его ... Мы часами сидим на работе и анализируем ситуацию, он все больше и больше убеждается и таит надежды что СС многое изменит к лучшему, что он силен и что он глубоко ошибался в ЛТП-е. Он рассказывал что в 90-х дабы собрать больше народу за ночь засорили трубы медного завода в Алаверди, ядовитый газо-дым рассеился по всему району, тот завод был единственной проблемой местных жителей, рассказывал как целый самолет детей с хим. отравлением сам лично отправил в Сочи. И уже сегодня я вспоминаю его слова, когда до конца я посмотрел этот ролик ... То что я этому человеку верю это 100% но то что таким образом не только из Алаверди востали люди это уже говорится в фильме. Смысол этово "теракта" был в том чтоб как можо больще взвалить вину на СССР что еще больше народу востало против СССР возненавидело его. За пару дней до того как засорили трубы в Алаверди уже сидела комиссия и они чертили план по установке эффективных фильтров которые в свою очередь будут давать продукцию ... Но они не успели, потому что многим это было невыгодно ... Расскройте глаза люди добрые, хватит слушать то , что только вы хотите слушать ... хватит "Тшнаму джрахац@ джур лцнел" ....
Հանցագործությունը բացահայտելու հիմնական ուղղությունը միտումը, պատճառը, նպատակը պարզելն է։
Կամ ինչ որ մեկը պիտի դրանից շահեր, այս վարկածը ԼՏՊն է արծարծում, պնդելով որ Քոչարյանը ու Սերժ Սարգսյանը շահել են իշխանություն,
կամ ինչ, որ մեկը պատժից խուսափելու ու ունեցածից զրկվելու վտանգի առաջ իրեն պատժելու միակ ունակ մարդկանց ասպարեզից հանել է։
Պնդել, որ դա Ռոբերտ Քոչարյանի կողմից պետական հեղաշրջման փորձ էր. միքիչ մանկամտություն է – ինչ է ավելի մեծ պետական պաշտոնի պիտի տիրեր նա այդ սպանությամբ՞
Իմ կարծիքով, Վազգեն Սարգսյանը ու Դեմիրճյանը նպատակադրվել էին պատժել նախկինում հանցագործություններ արածներին – խոսակցություն կար, որ ԱՄՆ այցելությունների ժամանակ Վազգենին ներկայացվել էր Հայաստան ուղարկված գումարների չափերը ու հասկացվել, որ շատ է հափշտակվել։
Առանց հաշվի առնելու, որ ամբողջ այն ժամանակվա միջին ու մանր չինովնիկները նախկինների հետ փոխկապված մի միասնություն են, Վագենը որոշել էր լծվել այդ հափշտակությունները պարզելու գործին, որից էլ վերջին կառավարության նիստերը միայն նրա գոռգոոոցներով էր համեմված։
Բայց նա հաշվի չառավ, որ այդ մեքենան, որ ստեղծվել էր նախկին Վանոյա–ԼՏՊական ժամանակ ու լիովին մասնակից էր եղել թալանին, թույլ չէր տա այդպես հանգիստ իր հետ հաշիվ մաքրել...
Քոչարյանին հրապարակավ զանգել կանչել, հանդիպում պահանջելը այդ տականքների կողմից, երկու նապաստակ խփելու ցանկություն էր, քանի որ միայն այդ դեպքում հնարավոր կլիներ բոլոր նախկին գործերի մեջ շահ չունեցածներից ազատվել ու հույսով նայել ապագային, որ իրենց պատժողի հզորություն ունեցող գործիչ ասպարեզում այլևս չկա։
Չստացվեց, քանի որ դա պիտի արվեր ռազմական մեքենայի կողմից, իսկ նա իրեն զուսպ պահեց...
Դժբախտությունը նրանում է, որ Քոչարյանը վախեցավ հասկանալով, եթե որոշեր նրանց դեմ պայքարել Վազգեն Սարգսյանի ու Դեմիրճյանի ճակատագիրն է արժանանալու, իսկ նրանց հետ աշխատեսու դեպքում կդառնաս մեծահարուստ, ինչպիսին նա ու Սերժ Սարգսյանը հիմա են։ ՈՒղղակի տականքները ԳՆԵՑԻՆ փողով ու նրանք ծախվեցին, առանց հասկանալու, որ դա ազգի դավաճանություն է, մտնել այդ տականքների հետ գործի մեջ։ Ապագայում Քոչարյանին որպես անձնուրաց անձի չեն հիշի, այլ որպես կաշառակերի, որ իր կաշվի վախից չհասկացավ, որ այդպես չեն վարվում...
Կասկածներ ունեմ, որ Սերժ Սարգյսանը ինչ որ կերպ փորձում է դուրս պրծնել այդ տականքների նկատմամբ Քոչարյանի վերցրած «պարտավորությունների» տակից ու չի ցանկանում, որ իրեն էլ նախագահելու ընթացքում թելադրեն ինչ անել, բայց գլխին Մարտի մեկ սարքեցին, որ այլընտրանք չունենա, ժողովուրդ, քաղաքական ուժեր հետևում կանգնած չլինի ու գա հեզիկ նազիկ ծառայի ու ստանալիք փողը ստանա...
Ժողովրդավարություն միայն թալանչիներին պեք չէ, դա թալանելուն կխանգարի։
Պնդել, որ ժողովրդավարություն, խոսքի ազատություն պահանջող ԱՄՆն ԵՄն ուզում են թուլացնել, քո եկրիրը – հիմարություն է....
Պետք չէ հեռու ման գալ,թե ով է մեղավորը
Смотрите 18 -минуте,кто и как....
YouTube - ХЂХёХЇХїХҐХґХўХҐЦЂХ« 27.ХЎХјХЎХ¶ЦЃ ХїХҐЦ„ХЅХїХ«... (http://www.youtube.com/watch?v=ya4VhkKcfic&feature=player_profilepage)
Խոսակցություն կար, որ ԱՄՆ այցելությունների ժամանակ Վազգենին ներկայացվել էր Հայաստան ուղարկված գումարների չափերը ու հասկացվել, որ հափշտակվածը ետ բերելու ժամանակն է։
Իմ կարծիքով, Վազգեն Սարգսյանը ու Դեմիրճյանը նպատակադրվել էին պատժել նախկինում հանցագործություններ արածներին, բայց դրանց լկտիությունը հաշվի չէին առել...
Պնդել, որ դա Ռոբերտ Քոչարյանի կողմից պետական հեղաշրջման փորձ էր. միքիչ մանկամտություն է ինչ է ավելի մեծ պետական պաշտոնի պիտի տիրեր նա այդ սպանությամբ՞
Ինչ դեր է խաղացել այս ամենում Սերժ Սարգսյանը անձ, որը և մի և մյուս կողմի կրկնակի գործակալ է եղել իր ամբողջ կյանքի ընթացքում, ներառյալ սովետական ժամանակները, միարժեքորեն ասել հնարավոր չէ։
Թալանչիներից ցանկացավ ազատվել Վազգեն Սարգսյանը ու Դեմիրչյանը, գլուխները կերան։ Իսկ Քոչարյանը ու Սերժ Սարգսյանը ընդհամենը ենթարկվեցին այդ թալանին, դարձան դրա մասը որ իրենց շնիքը փրկեն։ Բայց մեղադրել, որ նրանք են ի սկզբանե կազմակերպել միամտություն է...
Կարծում եմ սա պատժից խուսափած թալանչիների կազմակերպածն էր։ Այն թալանչիները, որ ԼՏՊի ժամանակ էլ են նստել, Քոչարյանի ժամանակ էլ են նստել ու էլի են ուզում նստեն իրենց տեղերում Սերժի օրոք։
Կարճ ասած հիմա ԼՏՊն կարծում է, թե կկարողանա ազատվի այդ հաբռգածների ոհմակից, որ տիրել են Հայաստանում ամեն ինչին վերացնելով կամ իրենցը դարձնելով բոլորին, որ նրանց դեմ ի վիճակի է պայքարել։ Վախենամ ԼՏՊի գլուխն էլ ուտեն....
На русском писал уже, лишь повторюсь что всё больше уверяюсь, что это была разборка тех, кто обобрал армянкий народ и государство с теми, кто хотел их наказать и вернуть награбленное.
Кочарян и Серж Саркисян не думаю, что были оганизаторами, от силы молчаливыми соучастниками, так как в последствии явно видно стало, что они прижились с этой »»»»ью обирающую Армению и армянский народ. От части они сами стали их главарями и любого кто посегнёт на их имущество готовы так же убить как поступили с Вазгеном Саркисяном и Кареном Демирчяном.
ЛТП поставил своей целью избавиться от при нём же практический созданных хабргистов пющих кровь армянского народа - что из этого выйдет, первой ласточкой можно было почувствовать 1ого Марта.
Эта »»»»ь так быстро не сдастся а хватит ли терпения у армянского народа мирными методами избавиться от этой опухли - незнаю, мы народ терпеливый в отношении внешего врага но внутреннего врага-вседозвозленность, бесправие никогда не смогли перебороть...
Ասեմ մի թեթև ... մեկ ամիս առաջ մի լավ տղա ազատվում է ,և viel spa
http://a1plus.am/am/politics/2009/11/30/gevorg-danielyan
http://a1plus.am/am/politics/2009/11/30/gevorg-danielyan
Ահա այդ լուսանկարը...որում կարցեմ Արտյոմը
Դատապարտվածները ոչ բոլորն են բանտում...
Եվ մեկնաբանություն ...
Թվում է` սովորական լուսանկար է. հինգ տղամարդ` հարմարավետորեն տեղավորված իրենց աթոռներում, ծխում են ու սուրճ ըմպում: Բայց… այդ տղամարդկանցից երեքը ցմահ դատապարտյալներ են, որից երկուսը` ոչ ավել ոչ պակաս «Հոկտեմբերի 27-ի» գործով դատապարտված ոճրագործներ` Էդիկ Գրիգորյան եւ Դերենիկ Բեջանյան: Այդ երրորդն էլ է բավականին հայտնի` «Դրոյի գործով» դատապարտված Արսեն Արծրունի:
Ոճրագործի նկատմամբ առաջացող բնական զգացողությունդ մի պահ եթե զսպես, կարող ես մտածել. է~, ինչ կա ո ր. մինչեւ կյանքի վերջ ազատությունից զրկվածներ են, երեւի լուսանկարվել են, հաջողացրել ուղարկել իրենց հարազատին, որն էլ տեղադրել է համացանցում, որ մյուս բարեկամները չանհանգստանան` տեսնելով, թե ինչքան են գիրացել իրենց դատապարտյալները:
Բայց… լուսանկարում պատկերվածներից մեկը «Ազատամտություն» թերթի գլխավոր խմբագիր, «Շիզոլինի» մականունով հայտնի Արտյոմ Խաչատրյանն է, ով ոչ այլ ով է, քան անցած տարի` Նախագահի ընտրությունների ժամանակ Լեւոն Տեր-Պետրոսյանի տան մոտ ցույցեր կազմակերպողը:
Դե, մինչեւ Արդարադատության նախարարությունում պիտի որոշեն` ինչ-որ ռեժիմ խախտվե՞լ է, թե՞ ոչ, Արտյոմ Խաչատրյանն արդեն հայտարարել է, թե լուսանկարն, իրոք, իրական է, մոնտաժված չէ եւ… ո՞վ չգիտի իր ընկերական հարաբերությունների մասին այդ երեք բանտարկյալների հետ:
Դե, եթե հայտարարեն, թե առանց Նախարարի գիտության է Արտյոմ Խաչատրյանն հայտվել այդ խցում, այդ նշանակում է` ընդունել, որ Արդարադատության նախարարության ենթակայության տակ գտնվող քրեակատարողական հիմնարկների «տերերը» այլ մարդիկ են:
Սակայն կա նաեւ մի ուրիշ խնդիր… Եթե Արսեն Արծրունին, Էդիկ Գրիգորյանը եւ Դերենիկ Բեջանյանը նույն խցում են, ապա որտե՞ղ է «27»-ի գործով մյուս դատապարտյալը` Աշոտ Կնյազյանը: Գո՞ւցե նա է լուսանկարել… Բայց այսօր Արդարդատության նախարարի մամլո խոսնակը նշեց, թե երեք ցմահ դատապատյալները նույն խցում են` այդպես էլ չբացատրելով` ում նկատի ունի` լուսանկարում պատկերված երեք ցմահ դատապարտյալներին, թե «27-ի» գործով դատապարտվածներին:
Ապա ընկալեք ինքներտ, թե Արտյոմչիկը ով է...
Սակայն փաստը մնում է փաստ, որ հուլիսի 29-ին Ռոբերտ Քոչարյանն ուրախությամբ ընդունեց Նաիրի Հունանյանի հիմնադրած սկաուտական կազմակերպության խորհրդանիշը՝ կարմիր վզկապը::hm:
Նաիրի Հունանյան ետ երբվանից է դարձել սկաուտական կազմակերպության հիմնադիր՞
Նաիրի Հունանյան ետ երբվանից է դարձել սկաուտական կազմակերպության հիմնադիր՞
10. ՆԱԻՐԻ ՀՈՒՆԱՆՅԱՆ (ՀՀ-ում սկաուտների հիմնադիր, ոճրագործ) -»եղբայրս՝ Կարեն Հունանյանը, ծնվել է 1974 թ., 1989 թ. անդամակցել է Հայ Մարմնակրթական Ընդհանուր Միությանը՝ իբրեւ սկաուտապետ: 1990-ին առաջին անգամ մասնակցել է Լոս Անջելեսում կայացած նավասարդյան խաղերին Հայաստանի անդրանիկ պատվիրակության կազմում», «Կարենը 300 դոլար վերցրել էր մեր ծանոթ ամերիկահայ Սերոբ Տեր-Պողոսյանից», «Բագրատ Եսայանին ուսանողական շարժման մեջ ես եմ ներգրավել... Հետագայում նրան ծանոթացրել եմ նաեւ արտասահմանից եկող տարբեր դաշնակցական ղեկավարների հետ, ներգրավել եմ ՀՄԸՄ-ի մեջ», «Ես Տիգրան Նաղդալյանին ճանաչում եմ եւ մտերիմ եմ եղել 1988-ից... Ստեղծել եմ ուսանողական կազմակերպություն՝ Տիգրանին ընդգրկել եմ, թերթ եմ հրատարակել՝ Տիգրանին մասնակից դարձրել,ՀՄԸՄ ստեղծել, իրեն Սկաուտ Խորհրդի ատենապետ նշանակել», «ՀՄԸՄ-ի իմ հիմնած Երեւանի մասնաճյուղը՝ առանց այդ իրավունքը ունենալու, լուծարել է ՀՅԴ Կենտրոնական Կոմիտեն: Դրանից հետո ես, հարյուրավոր այլ ՀՄԸՄ-ականներ ուղղակի ինքներս դադարեցինք մասնակցել այդ գործին: Իմ ատենապետ եղած ժամանակ Հ.Հարությունյանը ՀՄԸՄ-ական չի եղել, այլ կարծեմ եղել է շարքային դաշնակցական: Ես նրան դաշնակցությունից գիտեմ եւ ոչ թե ՀՄԸՄ-ից», «ժամանակին . Մանուկյանին ընդգրկել եմ ՀՄԸՄ-ի շարքերը, հետագայում ԱՄՆ մեկնելուց նրան էլ եմ տարել: Ապա օգնել, երաշխավորել եմ, որ ՀՅԴ անդամ դառնա» /հատ. 88-89, 92, 94, «ՀՄԸՄ-ը ստեղծել եմ եւ դրա առաջնորդն եմ եղել»,
Հատված Վանո _ ի նախազգուշական նամակից...
«Ռոբերտը (կամ չգիտեմ` ով-ովքեր) գտել են Վ.Սարգսյանին չեզոքացնելու միակ տարբերակը... Հայաստանը նրանց ատում է, այդ ատելության համար վրեժխնդիր են լինելու երեւելի անհատների հանդեպ: Այնպես որ, միայն քեզնով գործը չի ավարտվելու... Եղած խաղի կանոններով յոթ ամիս դու կրվում ես: Փոխիր խաղի կանոնները... Արա, քանի դեռ Դեմիրճյանի գլուխը չեն կերել»:
Ճիշտն ասած չէի ուզում այս թեմայում մի որևէ տող գրեի, բայց ժամանակը խեղթած է պահում չթողնելով հանգիստ և ապացույցներով ներկայացնեմ մեր երկրի ղեկավարների ով լինելը...և այսպես ստիպված ներկայացնում եմ Վանո – ի նամակը ամբողջությամբ.
Եվ այսպես հոկտեմբերի դեպքի ամենագլխավոր դերակատարներից մեկի մասին տեղեկացնեմ համառոտ...
Տիգրան Նազարյան...
Ո՞Վ է ԱՅՍ ՄՈՒԹ ԱՆՁԸ՝... :hm:
Գաղտնիք չէ, որ Հայաստանի հանրային հեռուստատեսությունը (ՀՀՀ) ֆինանսավորվում է պետական բյուջեից: Հետեւաբար, ենթադրվում է, որ «ՀՀ»-ի կողմից արտասահման գործուղվող լրագրողների ֆինանսական ծախսերը եւս պետք է, որ hոգա «ՀՀ»-ն:
Ասել է, թե մեր՝ ՀՀ քաղաքացիներիս վճարած հարկերի հաշվին էին Կ. եւ Ն.Հունանյանները ժամանակին Թուրքիա մեկնում:
Հոկտեմբերի 27-ի գործով շատ կարեւոր վկաներից մեկը` ՀԱՀ-ի լրագրող Տիգրան Նազարյանը, արդեն 18-ամսից ավելի է, ինչ որպես «ՀՀ»-ի սեփական թղթակից գործուղվել է ԱՄՆ: Սակայն, այս ընթացքում ո
Հրաչյա Հարությունյան....շատ կասկածելի մենթ.սրա մասին հետո կգրեմ , թե ինչ պտուղ է...
Հրաչյա Հարությունյան- 1994թ. աշխատելով ՀՀ ԱԱՊՎ-ում` որոշ անախորժություններ է ունեցել ՊՆ նախարար Վազգեն Սարգսյանի հետ: Վերջինիցս թիվ 229 իր աշխատասենյակում մի քանի ապտակ եւ Հայաստանը 48 ժամվա ընթացքում լքելու ուլտիմատում ստանալով, հեռացել եւ մի քանի տարի ապրել է Բուլղարիայում: 1998 թ. ՀՀ-ում տեղի ունեցած իշխանափոխությունից հետո Սերժ Սարգսյանի հովանավորությամբ վերադարձել եւ նշանակվել է ՀՀ ՆՆ ԿՀԴՊ / 6-րդ / վարչության պետի օպերատիվ գծով տեղակալ, 1999 թ. մինչ այսօր զբաղեցնում է Քրեական Հետախուզության լխավոր վարչության / ՔՀՎ/ պետի պաշտոնը:
Ваагн Гукасян заявляет о том, что он намерен просить политического убежища
июнь 06 2003, 17:24
В номере от 4 июня с.г. газета "Айкакан жаманак" опубликовала новое письмо журналиста Ваагна Гукасяна, который известен тем, что проводил журналистское расследование теракта 27 октября 1999 года в Национальном Собрании Армении (во время теракта были убиты 8 высших должностных лиц, среди которых: спикер, премьер-министр, ряд депутатов и министр). Свое расследование В. Гукасян проводил в основном на основании официальных\открытых материалов обвинения и путем сбора информации у различных лиц, а также анализа этой информации. По итогам своего расследования В. Гукасян опубликовал ограниченным тиражом несколько брошюр, которые вызвали большой интерес среди экспертов и лиц, интересующихся событиями 27 октября 1999 года. 24 января В. Гукасян распространил в армянской прессе заявление о том, что он преследуется со стороны правоохранительных органов Армении в связи с тем, что проводит журналистское расследование по делу о теракте в парламенте Армении. В связи со сложившейся ситуацией он вынужден был перейти на нелегальное положение, а затем покинуть Армению. Об этом он сообщал в своих письмах, высланных по электронной почте в адрес редакции газеты "Айкакан жаманак". Последняя публиковала эти послания.
В своем письме, опубликованном 4 июня, В. Гукасян более подробно чем ранее описывает и анализирует причины своего задержания правоохранительными органами Армении, называет фамилии следователей прокуратуры и полиции, которые проводили обыски в его квартире и допросы. По сообщению В. Гукасяна, правоохранительные органы пытались инкриминировать ему деятельность, которая якобы представляет опасность для общества и уголовна наказуема. Однако В. Гукасян считает, что, напротив, он действовал строго в рамках Конституции страны и своих гражданских прав (ст.24 "Основного закона"), так как законными методами пытался собрать информацию, представляющую общественный интерес. Он полагает, что и сегодня в армянском обществе есть потребность в конце концов выяснить - был ли связан президент страны Р. Кочарян с организаторами теракта, или нет? Следовательно, В. Гукасян полагает, что его журналистским долгом является сбор информации на тему, которая интересует общество. Он уверен, что если бы он проводил подобное расследование в США или Англии, то нашел бы защиту у судебных органов. Однако в Армении отсутствует право на реальную судебную защиту, так она является не демократической страной, а тоталитарным полицейским государством. Посему он уже несколько месяцев вынужден скрываться от преследований.
В. Гукасян уверен, что пока в Армении правит нынешний режим, то будут преследоваться все те, кто попытаются собрать какие-то факты и доказательства по делу о теракте 27 октября 1999 года. В. Гукасян в своем письме сообщает, что правоохранительные органы Армении не забывают его, и следователь прокуратуры Акоп Бабаян по электронной почте направляет ему третью повестку для явки на очную ставку. Ему стало известно, что сотрудники полиции общины Малатия-Себастия столицы Армении приходили к В. Гукасяну на квартиру в присутствии понятых и разыскивали его. По мнению В. Гукасяна, в связи с делом об убийстве председателя Совета Общественного телевидения Армении Тиграна Нагдаляна (декабрь 2002 года) дело против него выделено в отдельное производство. Однако, в связи с тем, что он уже несколько месяцев скрывается, следствию не хватает материалов для возбуждения уголовного дела против него, либо для того, чтобы объявить в розыск В. Гукасяна.
В заключение своего письма В. Гукасян пишет: "Находится в положении беженца для меня ужасно тяжело, но и возвращаться в Армению опасно. Я вынужден буду просить политического убежища в одной из демократических стран с тем, чтобы объявить всему миру об истинном диктаторском образе властей "демократической" Армении".
"РАССЛЕДУЕТСЯ" ДЕЛО ВААГНА ГУКАСЯНА 7.07.2001
Дата: 7.07.2001
В связи с пожаром в передвижной кожевенно- галатерейной
мастерской свободного журналиста Ваагна Гукасяна управление
ВД общины Кентрон\Центр столицы Армении возбудило уголовное
дело. По мнению экспертов-пожарников причиной возгорания
автобуса является не электропроводка а "источник открытого
огня". В заключении в частности сказано, что "...такими
источниками могут быть спички, свеча, непотушенная сигарета
и т.д." Однако, поскольку Ваагн Гукасян в последний раз был
в своей мастерской 7-8 дней назад, то исключается вариант
того что он сам мог создать источник "открытого огня".
Следователь Сергей Таирян ведущий дело во время встречи с
В.Гукасяном уточнил круг его знакомых. Следователь также
пригласил эксперта из министерства юстиции, которых должен
в течение 10 дней дать заключение в связи с пожаром.
В эти дни В.Гукасяном активно интересуется еще одно ведомство -
военная прокуратура страны, где собирают факты о том, что в
связи с выходом в свет прошлом году его книги "Версия
наблюдателя" в кабинете начальника угловного розыска МВД
Грачья Арутюняна в отношении журналиста были совершены факты
насилия. Отметим, что это следствие было начато только после
того как известная правозащитная организация "Международная
амнистия" направила в адрес прокуратуры Армении письмо с
жалобой по поводу происшедшего.
Давид Петросян
эксперт Центра экстремальной журналистики
А вот некоторые материалы от Ваагна Гукасяна - радиозапись 27 Октябаря во время прямого репортажа из парламента, содержит ненормативную лексику...
YouTube - ХЂХёХЇХїХҐХґХўХҐЦЂХ« 27 (ХґХЎХЅ 1) (http://www.youtube.com/watch?v=UBf3VGZIlao)
Один нюанс в криках этих полоумных киллеров мнея удивил выкрики о том, что они хотели пристрелить не только Вазгена Саркисяна но и ЛТП за то, что они уже 10 лет недают свободным выборам в Армении состояться....:?
Есть уликы большые, но кому то больно,а кому то хорошо...
2010թ. մայիսի 15-ին, ժամը 19:00-ի սահմաններում Հայաստանի Հանրապետության արդարադատության նախարարության ՙՆուբարաշեն՚ քրեակատարողական հիմնարկում իր անկողնում հանկարծամահ է եղել քրեական օրենսգրքի 300-րդ հոդվածի 1-ին մասով, 305-րդ հոդվածով, 34-305-րդ հոդվածներով, 217-րդ հոդվածի 2 մասի 2-րդ կետով, 133-րդ հոդվածի 2-րդ մասի 1-ին, 2-րդ և 6-րդ կետերով (1999թ. հոկտեմբերի 27-ին Ազգային Ժողովում տեղի ունեցած դեպքի առթիվ հարուցված քրեական գործով անցնող դատապարտյալ) 14 տարի ազատազրկման դատապարտված Համլետ Ստեփանյանը:
этому осталось сидеть 3 года.
если не изменяет память то он третьий который умерает ?одному током ударил,второй вроде повесился и вот внезапная смерть.
кто будет следующим интересно?
[QUOTE=brat_eu;271828]Ասեմ մի թեթև ... մեկ ամիս առաջ մի լավ տղա ազատվում է ,և viel spa
о ком это ты?
Бывший боевик Арцахской войны, из первого круга в Армений...
Вазген ошибся в него, он обещал ему на ушы поставить...
И этот добывалься до того, организовал бойню, а сам находилься в тене... ;)
о ком это ты?
Если сможешь со средоточиться, тогда успокоишься... ;)
. «Ամսի 23-ի խոսակցությանը, Նաիրին ինձ ասաց, որ Խ պատգամավորներից իրեն կողմնակիցներ կան, ասեց նաեւ, որ դրսից էլի ուրիշ մարդիկ կան, բայց կոնկրետ չասեց, թե ովքեր են, ասեց հետո, եթե պետք լինի կասի, ավելացրեց նաեւ, որ մեկ է ես չեմ ճանաչում, որ ինքը ինձ չի խաբում: Այդ երեկո էլ ես տվեցի իմ համաձայնությունը», «Ամսի 27-ին ,երբ ես Նաիրիին ասեցի, որ ես չեմ հավատում... պատշգամբում ինձ ասաց, որ մի վախեցի, որ մեզ պադերժկա անողը Իժոն է, Ղարաբաղի կամանդույշին՝ Իժոն է կանգնած մեր թիկունքին»(գ.թ. 60): «Նաիրին ինձ ասաց որ դեպուտատ կա, որի եղբայրը այժմ նստած է, նա էլ է կողմնակից, եւ նա էլ իր մարդկանց կկանչի, եւ ինձ ասաց, որ դու կասկած մի ունեցի, ամեն ինչ լավ կլինի, ես քեզ խոստանում եմ»(
ты о Шмайсе что ли?
Угодал
к стати этот брат депутат(мушег если не ошибаюсь) тоже помер 9разбился в автокатастроефе))
они все слышком малы что бы такое организовать.
скорее это было дело рук пяти романтиков и все))
к стати этот брат депутат(мушег если не ошибаюсь) тоже помер 9разбился в автокатастроефе))
они все слышком малы что бы такое организовать.
скорее это было дело рук пяти романтиков и все))
Скажи какие эти романтики? …Кто они?…
Мало об этом наверно знаешь...
Брат я практической ничего не знаю.только то что по 1 каналу говорили и что писал газета айоь ашхар с кимой егиазарян)
Брат я практической ничего не знаю.только то что по 1 каналу говорили и что писал газета айоь ашхар с кимой егиазарян)
Ах этот «Հայոց Աշխարհ» ... :music:
Тебе надо было лично знать тех всех... ;)
всех тех?
кого ты имеешь ввиду?)
всех тех?
кого ты имеешь ввиду?)
Тех кто играл поккер с 1988 до 2010...И те кто ушел из жизны раньше времений...
а что ты их знал(знаешь) лично?
а что ты их знал(знаешь) лично?
Да дружище, есть за что... ;)
может расскажешь?
Мои посты тебе не хватает?…
Есть много чего сказать , но ...
понятно
тогда наверно ты когда нибудь напишешь мемуары
понятно
тогда наверно ты когда нибудь напишешь мемуары
Только после ухода от властьи все выходцы Карабаха и Закордоня...
Наверно тогда, подумаю написать или нет...
тогда наверно писать не придется ))
выходцы из карабаха во власти на очень долго))
выходцы из карабаха во власти на очень долго))
От Вазгена они только это учились, но кто знает может быть суббота раньше пятницы придет... ;)
конечно.
во всем плохом что у нас есть виновать только он один!
Так и есть... so ist das.;)
Хичкок про Шмаиса откуда знаешь?…
ну лет 15-18 назад пару раз видел издали
ну лет 15-18 назад пару раз видел издали
:)
С субботу, около 19:00 вечера, в своей постели в уголовно-исполнительном учреждении «Нубарашен» скоропостижно скончался осужденный по делу о событиях в Национальном Собрании 27 октября 1999 года Гамлет Степанян. По данному делу Степанян был приговорен к 14 годам лишения свободы.
По сообщению начальника отдела по связям с общественностью Уголовно-исполнительного управления Министерства юстиции Армении Арсена Бабаяна, предварительный осмотр тела не выявил следов насилия, была назначена судебно-медицинская экспертиза, ведется следствие по выяснению обстоятельств смерти заключенного.
Отметим, что при проведении судебно-медицинской экспертизы тела присутствовали четыре члена группы наблюдателей при Министерстве юстиции, осуществляющей общественный контроль в уголовно-исполнительных учреждениях и органах. Один из членов группы, врач Лаура Галстян в интервью Радио Свобода сообщила, что на теле Степаняна следов насилия они не видели. Согласно предварительному заключению, причиной смерти Степаняна стал инфаркт.
«Мы принимали участие в судебно-медицинской экспертизе, видели сердце. Как врач могу сказать, в нем был ишемический очаг, и по предварительной версии, произошло нарушение кровотока в коронарных сосудах, вследствие чего осужденный скончался. Других каких-либо подозрительных фактов мы не зафиксировали. Это наша предварительная версия, мы будем ждать окончательных результатов судебно-медицинской экспертизы», - отметила Лаура Галстян.
На вопрос о том, жаловался ли осужденный раньше на проблемы с сердцем, Лаура Галстян ответила: «Врач на этаже и начальник медицинского управления уголовно-исполнительного учреждения «Нубарашен» отмечают, что таких жалоб раньше у него не было, это подтвердили и родственники, а именно двоюродная сестра, с которой мы встретились. Сестра в последний раз посещала его за10 дней до смерти, разговаривала с ним по телефону, и никаких жалоб брат ей не высказывал», - рассказала Галстян.
В одной камере с Гамлетом Степаняном находились 16 осужденных, которые сообщили подробности происшествия.
«Нам рассказали, что они все вместе пообедали, через полчаса он [Степанян] сказал, что плохо себя чувствует, извинился и лег, а затем сокамерники услышали звук похожий на храп, посмотрели и уже не могли ничем помочь», - сообщила Лаура Галстян.
Юрист Агаси Атабекян, который осуществлял защиту Гамлета Степаняна, сообщил Радио Свобода, что срок заключения Степаняна заканчивался в 2012 году, то есть через два года он должен был выйти на свободу.
Напомним, что Гамлет Степанян 27 октября 1999 года был в той машине, на которой в Национальное Собрание приехали некоторые члены группы, осуществившей теракт.
Гамлет Степанян был осужден по части первой статьи 300 УК («захват государственной власти»), по статье 305 («убийство государственного, политического или общественного деятеля»), по статьям 34-305 («попытка убийства государственного, политического или общественного деятеля»), по пункту второму части второй статьи 217 («теракт, совершенный с применением огнестрельного оружия»), по первому, второму и шестому пунктам части второй статьи 133 («незаконное лишение свободы двух или более лиц, совершенное по предварительному сговору группой лиц с применением насилия или с угрозой применения насилия, опасного для жизни и здоровья»).
27 октября 1999 года вооруженная группа под предводительством Наири Унаняна, ворвавшись в зал заседаний парламента, расстреляла восьмерых государственных деятелей: председателя НС Карена Демирчяна, премьер-министра Вазгена Саргсяна, вице-спикеров парламента Юрия Бахшяна и Рубена Мирояна, депутатов НС Арменака Арменакяна, Микаела Котаняна, Генрика Абрамяна и министра Леонарда Петросяна.
Приговором от 2 декабря 2003 года суд первой инстанции общин Кентрон и Норк-Мараш города Еревана приговорил Наири Унаняна и пятерых членов его преступной группы к пожизненному сроку заключения. Член группы Гамлет Степанян, который непосредственно не участвовал в разворачивавшихся в зале парламента событиях, был приговорен к 14 годам лишения свободы.
Приговоренный к пожизненному сроку заключения Врам Галстян впоследствии совершил самоубийство.
Արագացում պրոցեսների...:huh:
Իժո-ն և մնացածը, որոնք անմեղ մնացին կուլիսների հետևում...իսկ թե ով է Իժոն , ծանոթացեք
ՑՈՒՑՄՈՒՆՔՆԵՐ, ՈՐ ՉԵՆ ՀՆՉԵԼՈՒ ԴԱՏԱՐԱՆՈՒՄ
Սկիզբը՝ N 234
Հիշեցնենք, որ քրեական գործում հայտնի գլխավոր կասկածյալներից մեկի՝ Միսակ Մկրտչյանի վերաբերյալ քրեական գործի կարճումը Ն. Հունանյանին իշխանությունների տված երաշխիքներից մեկն է:
ՔՆՆԻՉԸ՝ Ն. ՀՈՒՆԱՆՅԱՆԻՆ - Ճանաչու՞մ եք Ձեզ հետ առերես հարցաքննվող Մուշեղ Մովսիսյանին, եթե այո, ապա ե՞րբ եւ ի՞նչ հանգամանքներում եք ծանոթացել նրա հետ, ի՞նչ փոխհարաբերությունների մեջ եք գտնվում միմյանց հետ:
Ն. ՀՈՒՆԱՆՅԱՆ - Ինձ հետ առերես հարցաքննվող Մուշեղ Մովսիսյանին ճանաչում եմ, ծանոթացել ենք 1999 թ.-ի գարնանը, ամիսը ստույգ չեմ հիշում, ծանոթացրել է իմ նախկին հարեւան Միսակը, գտնվում ենք նորմալ, մարդկային հարաբերությունների մեջ:
ՔՆՆԻՉԸ՝ Մ. ՄՈՎՍԻՍՅԱՆԻՆ - Ճանաչու՞մ եք Ձեզ հետ առերես հարցաքննվող Ն. Հունանյանին, եթե այո, ապա ե՞րբ եւ ի՞նչ հանգամանքներում եք ծանոթացել միմյանց հետ, ի՞նչ փոխհարաբերությունների մեջ եք գտնվում:
Մ. Մ. - Ինձ հետ առերես հարցաքննվող Նաիրի Հունանյանին ճանաչում եմ 1999 թ.-ի գարնանից իմ ծանոթ Միսակի միջոցով, նրա հետ գտնվում եմ սովորական, մարդկային հարաբերությունների մեջ, թշնամություն, բարեկամություն չունեմ:
ՔՆՆԻՉԸ՝ Ն. ՀՈՒՆԱՆՅԱՆԻՆ - Ընդհանուր առմամբ քանի՞ անգամ եք հանդիպել Մ. Մովսիսյանին:
Ն. Հ. - Ստույգ չեմ հաշվել, երեւի մոտ 10 անգամ, գուցե ավել, ստույգ չեմ հիշում:
ՔՆՆԻՉԸ՝ Մ. ՄՈՎՍԻՍՅԱՆԻՆ - Դուք լսեցիք Ն. Հունանյանի ցուցմունքը, ի՞նչ կարող եք ասել այս կապակցությամբ:
Մ. ՄՈՎՍԻՍՅԱՆ - Իմ հիշողությամբ երեք անգամ եմ հանդիպել, միգուցե հիշեցնի մյուս հանդիպումների մասին, կհիշեմ:
ՔՆՆԻՉԸ՝ Ն. ՀՈՒՆԱՆՅԱՆԻՆ - Ի՞նչ հանգամանքներում եք ծանոթացել Մ. Մովսիսյանի հետ, որտե՞ղ, ի՞նչ բովանդակության խոսակցություն է եղել ձեր միջեւ եւ ի՞նչ տպավորություն է թողել հենց առաջին հանդիպումից Ձեզ վրա Մ. Մովսիսյանը:
Ն. Հ. - Առաջին անգամ հանդիպել ենք Մուշեղենց տանը, Միսակ Մկրտչյանի հետ, գնալու հիմնական նպատակը, մենք Միսակի հետ խոսում էինք քաղաքական ինչ-որ ձեւավորում կազմավորելու մասին, եւ Միսակի ներկայացնելով գնացինք Մուշեղենց տուն:
Միսակը ներկայացրեց Մուշեղին որպես լավ մարդ, արդարամիտ մարդ եւ լավ գյուղապետ եւ նաեւ լայն կապեր ու ազդեցություններ ունեցող, այդ թվում Միսակը նշեց նաեւ Սամվել Բաբայանի անունը, որ նորմալ հարաբերություններ ունեն Մուշեղի հետ, եւ այդպես գնացինք Մուշեղենց տուն, ծանոթացանք եւ ավելի քաղաքական թեմաներով զրույցներ ունեցանք, Միսակն էլ էր հիմնականում ներկա, մեկ-մեկ ներսուդուրս էր անում: Նախ ասեմ, որ քաղաքական թեմաներով խոսակցության մեջ համակարծիք էինք լինում, այսինքն խոսքը գնում էր երկրում քաղաքական, տնտեսական եւ այլ փոփոխությունների մասին, այդ խոսակցությունների մեջ Մուշեղի կարծիքով ամեն տեսակի փոփոխություններ հնարավոր է միայն մի դեպքում, եթե Վազգեն Սարգսյանը չեզոքացվի, այսինքն դիտում էր որպես խանգարիչ, արգելակող գործոն, շատ երկար զրույց է եղել մեր միջեւ: Մոտ 4-5 ժամ մնացել ենք Մուշեղենց տանը: Այս որ նշեցի խանգարիչ գործոն, սա կոռեկտ ձեւով եմ հիմա նշում, Մուշեղը ավելի կոպիտ արտահայտվեց՝ «մինչեւ Վազգենին չսպանենք, էս երկրում ոչինչ չի լուծվի», այդ օրվա խոսակցությունների մեջ իմ պատրաստականությունը ընդհանուր իմաստով հայտնեցի, որ պատրաստ եմ ի շահ հայրենիքի ամենադժվար գործն էլ անել: Երեւի Միսակն էլ ներկայացրած կլինի ինձ:
ՔՆՆԻՉԸ՝ Մ. ՄՈՎՍԻՍՅԱՆԻՆ - Դուք լսեցիք Ն. Հունանյանի ցուցմունքը, ի՞նչ կարող եք ասել այս կապակցությամբ:
Մ. Մ. - Այո, լսեցի, մենք իրականում խոսել ենք քաղաքական թեմաներով, սեղանի շուրջ խմելով եւ զրուցելով: Համարյա Ն. Հունանյանի ցուցմունքի 90% ճիշտ էր, բացի նրանից, որ խոսք է գնացել Վ. Սարգսյանին սպանելու համար: Ճիշտ է, ես սեղանի շուրջ նրան հայհոյել եմ «տիրոջ մեր», չեմ հիշում մանրամասները, ուղղակի հիշեցի 1995 թ.-ի ընտրությունները, երբ ես հանեցի իմ թեկնածությունը Վ. Սարգսյանի պահանջով, դա ԱԺ դեպուտատների թեկնածության մասին է խոսքը, զիջելով Շահեն Պետրոսյանին, դա էր իմ վրդովմունքի եւ ժողովրդի վրդովմունքի պատճառը:
ՔՆՆԻՉԸ՝ Ն. ՀՈՒՆԱՆՅԱՆԻՆ - Ձեր առաջին հանդիպումից հետո, կոնկրետ քանի՞ անգամ, որտե՞ղ, ե՞րբ եք հանդիպել Մ. Մովսիսյանին, ի՞նչ բովանդակության խոսակցություններ են եղել ձեր միջեւ:
Ն. Հ. - Երկրորդ անգամ նորից Մուշեղենց տանն ենք հանդիպել, երեւի մեր առաջին հանդիպումից 2 կամ 3 շաբաթ հետո, գնացել էինք ես, Միսակը, Էդիկ Գրիգորյանը, եղբայրս՝ Կարեն Հունանյանը, էլի երկար խոսակցություններ ենք ունեցել նույն թեմաներով, նույն միտքը Մուշեղը այս ժամանակ էլ է հայտնել՝ Վ. Սարգսյանի մասին, խոսքը Վազգեն Սարգսյանին սպանելու մասին է, այսինքն սկզբունքը քաղաքական տրամաբանության նա էր, որ Վազգեն Սարգսյանը փաստորեն ներքին բռնապետություն հաստատելով թույլ չի տալիս որեւէ առաջխաղացում, զարգացում: Երկու հանդիպումների ընթացքում էլ իմ եւ Մուշեղի միջեւ համախոհության եզրեր են ստեղծվել, բայց երբ կոնկրետ գործնական քայլերի մասին խոսում էինք, Մուշեղը ասաց՝ «հիմա շուտ ա, ընտրություններով զբաղվենք, որ ընտրվեմ, այդ ամենը հեշտ կլինի անել»: Երրորդ անգամ հանդիպել ենք մայիսի 30-ի ԱԺ ընտրություններից առաջ, եթե չեմ սխալվում, փողոցում ենք հանդիպել, նրանց գյուղի մեջ, ընտրություններից խոսեցինք: Ամառվա ընթացքում մի քանի անգամ հանդիպել ենք Երեւանում «Առագաստ» սրճարանի մոտ, հետո արդեն 1999 թ.-ի օգոստոսի 23-ից կամ 24-ից հետո, երբ խորհրդարանը սկսեց աշխատանքները: Մինչեւ արձակուրդներ գնալը խորհրդարանի, մի անգամ էլ ենք հանդիպել խորհրդարանում: Ինչպես նշեցի, 1999 թ.-ի օգոստոսի 23-ից կամ 24-ից հետո, երբ խորհրդարանը սկսեց աշխատանքները, հաճախ ենք՞՞՞ հանդիպել, հաշվելն էլ եմ դժվարանում: Մեր միջեւ եղել են ամենատարբեր թեմաներով զրույցներ, բայց ավելի քաղաքական, խոսել ենք Ղարաբաղի իրավիճակի մասին, ԼՂՀ-ի ճգնաժամի վերաբերյալ, խոսքը Սամվել Բաբայանի քաղաքականությունից դուրս մղելու թեմայի շուրջ էր: Մուշեղը ՞՞՞ուզեց, որ փաստորեն Վազգենն է անում այս ամեն ինչը, թուլացնելու համար Ղարաբաղում ավելի կոշտ դիրքորոշում ունեցող Ս. Բաբայանի դիրքերը, կոշտ՝ նկատի ունեմ Ղարաբաղը Ադրբեջանի կազմում որեւէ ձեւով չթողնելու դիրքերը, իր կարծիքով Վազգենի այդ քայլը ոնց որ հակահայկական քայլ լիներ: Երբ որ նրա եղբոր մասին էլ ենք խոսել ձերբակալվելու, խոսքը Շմայսի մասին է, Մուշեղը էլի նույն կարծիքը հայտնեց, որ Վազգենը Ղարաբաղում թուլացնելով Սամվելին, Հայաստանում էլ թուլացնում է նրա կողմնակիցներին, համախոհներին, այս խոսակցությանը կարծեմ Էդիկն էլ է ներկա եղել, ստույգ չեմ հիշում: Ըստ էության խոսակցությունների քաղաքական իմաստը նա էր, որ պետք է կոնկրետ գործողություններ ձեռնարկել, եւ որ Բաբայանն էլ այդ կարծիքին է: Հետո եղել են ավելի կոնկրետ, գործնական խոսակցություններ հոկտեմբերի 27-ի դեպքերի նախապատրաստման, կազմակերպման կապակցությամբ, որին որպես հիմնական հովանավոր պետք է լիներ Սամվել Բաբայանը, դա ասել է Մուշեղը: Ինձ հանձնարարվել է Մուշեղի կողմից վստահելի մարդիկ ճարել, զենք եւ հետո խոսք է գնացել ԱԺ նիստերի դահլիճի գրավման մասին, մինչեւ որ օգնական ուժերը կհասնեին, խոսքը գնում էր Բաբայանի օգնական ուժերի, գուցե նաեւ այլ ուժերի մասին, որից հետո արդեն նոր կառավարություն կկազմվեր: Ես իմ հարցերն եմ տվել գրավոր Մուշեղին՝ փոխանցելու համար Ս. Բաբայանին, մոտ 2 շաբաթ անց ստացել եմ Մուշեղից պատասխանը, բոլոր այս դեպքերը եղել են խորհրդարանում, որից հետո ես զենքերը ճարել էի արդեն, մարդիկ էլ արդեն կային, ես տեղյակ եմ պահել Մուշեղին, որ պատրաստ ենք չորեքշաբթի օրը նիստերի դահլիճը գրավել, որից հետո տեղի ունեցավ գրավումը՝ 27.10.99 թ.:
ՔՆՆԻՉԸ՝ Մ. ՄՈՎՍԻՍՅԱՆԻՆ - Դուք լսեցիք Ն. Հունանյանի ցուցմունքը, ի՞նչ կարող եք ասել այս կապակցությամբ:
Մ. Մ. - Ինչ վերաբերվում է մեր հանդիպումներին, ես հիմա հիշեցի, որ ընտրություններից առաջ հարյուրավոր մարդիկ կողքս կանգնած էին, Նաիրի Հունանյանը մոտեցավ ինձ, դա մեր գյուղում էր, չգիտեմ որտեղից էր գալիս, ընդամենը 1 րոպե եմ զրուցել, չեմ էլ հիշում թեման: Ինչ վերաբերվում է Սամվել Բաբայանին, Ս. Բաբայանին 1994 թվից հետո ես տեսել եմ 2 անգամ, նախագահական ընտրությունների ժամանակ 1998 թ.-ին՝ «Արցախ» կոմիտեում եւ տեսել եմ 1999 թ.-ին ԱԺ ընտրություններից հետո, եղբայրս՝ Շմայսն է կանչել՞՞՞ ինձ եւ Հակոբյան Հակոբին՝ մականունը «Ճոյտ», մեր զրույցը Ս. Բաբայանի հետ եղել է այսպես, որ ես եւ Հ. Հակոբյանը մտնենք «Իրավունք եւ միաբանություն» դաշինքի մեջ եւ մենք հրաժարվել ենք, մնացել ենք անկախ եւ այսօր էլ անկախ ենք, այս հանդիպումը նույնպես եղել է «Արցախ» կոմիտեում: Եթե չեմ սխալվում, «Առագաստում» տեսել եմ Ն. Հունանյանին եւ Միսակին, չեմ հիշում՝ էլի մարդ կար թե չէ, այս հանդիպումը ընտրություններից առաջ էր: Ն. Հունանյանին ԱԺ տեսել եմ մեկ անգամ ԱԺ ֆոյեում, ինքն է մոտեցել, ընտրություններից հետո ես Ն. Հունանյանին տեսել եմ մեկ անգամ, չգիտեմ կողքը մարդ կար թե չէ, անգամ չհիշեցի Նաիրին, կարծեմ նա հարցրեց եղբորիցս՝ Շմայսից: Ինչ վերաբերվում է գրություններին, եթե մեկ գրություն լինի անգամ ուղարկված, մեկ գրություն ես տված լինեմ Նաիրիին, ես պատրաստ եմ ինձ խփելու անգամ, չգիտեմ, թե Նաիրին ինչու է ինձ շանտաժի ենթարկում, թող ասի կոնկրետ, ե՞րբ է ինձ տեսել, որտե՞ղ եմ ես նրան «զապիսկա» տվել եւ ո՞ր օրը: Եթե ասում է, որ 10-15 անգամ ինձ հանդիպել է, թող ասի պառլամենտում որտե՞ղ եւ ո՞ր օրը եւ ու՞մ հետ:
ՔՆՆԻՉԸ՝ Ն. ՀՈՒՆԱՆՅԱՆԻՆ - Դուք լսեցիք Մ. Մովսիսյանի ցուցմունքը, որ Դուք զրպարտում եք իրեն, ի՞նչ կասեք այս կապակցությամբ:
Ն. Հ. - Հանդիպումներից մեկի ժամանակ ներկա է եղել Էդիկ Գրիգորյանը, նա կարող է հաստատել, ես պնդում եմ իմ ցուցմունքը՝ իմ կողմից քիչ առաջ վերն ասվածը:
ՔՆՆԻՉԸ՝ Ն. ՀՈՒՆԱՆՅԱՆԻՆ - Կոնկրետ պատասխանեք հարցին. Մ. Մովսիսյանի դրդմա՞մբ եք Դուք 27.10.99 թ.-ին զինված մտել ԱԺ նիստերի դահլիճ:
Ն. Հ. - Այո, դա այդպես է եւ ոչ միայն դրդմամբ, ավելին՝ նաեւ ունենալով նրա միջոցով Սամվել Բաբայանի ընդհանուր հովանավորությունը եւ աջակցությունը:
ՔՆՆԻՉԸ՝ Ն. ՀՈՒՆԱՆՅԱՆԻՆ - Ընդունենք Դուք ճիշտ եք ասում, որ Մ. Մովսիսյանի դրդմամբ եք զինված Ձեր «գործընկերների» հետ 27.10.99 թ. մտել ԱԺ նիստերի դահլիճ, իսկ ի՞նչ երաշխիքներ եք ունեցել, որ Ս. Բաբայանը հովանավորում է ինչպես Ձեզ, այնպես էլ Մ. Մովսիսյանին:
Ն. Հ. - Նախ ամենասկզբից մեր գարնանային հանդիպումների ժամանակ Մուշեղը ասել էր, որ ինքը մոտ է, համախոհներ են Ս. Բաբայանի հետ, բացի այդ Մուշեղը ասում էր, որ իրենք Հայաստանում Ս. Բաբայանի հենարաններից են, Միսակն էլ այդ մասին պատմել էր եւ քանի որ այդ գրությունը ես Մուշեղի միջոցով փոխանցել էի Ս. Բաբայանին եւ պատասխանը ստանալուց հետո, պատասխան գրության մեջ նշված էր, որ Ձեզանից դա է հասնում՝ նիստերի դահլիճը գրավելը, պահելը, ժամանակ ձգելը, իմաստը նա էր որ դրանից հետո օգնության իմաստով տերը ինքն է, այս գրությունը ինձ տվել է Մուշեղը ԱԺ-ում բուֆետից վերեւ բարձրանալու արանքում:
ՔՆՆԻՉԸ՝ Մ. ՄՈՎՍԻՍՅԱՆԻՆ - Դուք լսեցիք Ն. Հունանյանի ցուցմունքը, ի՞նչ կարող եք ասել այս կապակցությամբ:
Մ. Մ. - Գարնանային հանդիպումների ժամանակ բացարձակ չի հոլովվել Ս. Բաբայանի անունը, եւ ես ընդհանրապես ոչ ոքի չեմ ասել, որ մոտ եմ եւ ոչ մի հարցով ամբողջ կյանքում դիմած չկամ Ս. Բաբայանին, ինքը ուղղակի մոտ է փոքր եղբորս՝ Շմայսի՝ Առաքել Մովսիսյանի հետ: Մնացած բոլորը սուտ են բացարձակ:
ԱՅՆ ՀԱՐՑԻՆ, թե միմյանց հետ առերես հարցաքննվողները, պաշտպանները հարցեր ունեն միմյանց տալու, պատասխանեցին՝
Մ. ՄՈՎՍԻՍՅԱՆ - Այո, հարց ունեմ տալու Ն. Հունանյանին: Ե՞րբ է ինձ տեսել ԱԺ-ում վերջին անգամ, որտե՞ղ եւ ու՞մ հետ:
Ն. ՀՈՒՆԱՆՅԱՆ - Վերջին անգամ Մ. Մովսիսյանին տեսել եմ 1999 թ.-ի հոկտեմբերի 25-ին ԱԺ-ում, նիստերի դահլիճի դռան մոտ, ինքը պատգամավորներից մեկի հետ էր, չեմ հիշում անունը, ես դահլիճի դռան դիմաց էի նստած՝ ֆոյեում լրագրող Տիգրան Նազարյանի հետ, հավանաբար երեւի ժ. 15-ի կողմերը, ստույգ չեմ հիշում, որովհետեւ ես ժամացույց չեմ կապում:
Մ. ՄՈՎՍԻՍՅԱՆԸ՝ Ն. ՀՈՒՆԱՆՅԱՆԻՆ - Ի՞նչ գրություններ է ստացել ինձնից եւ ե՞րբ:
Ն. ՀՈՒՆԱՆՅԱՆ - Մի գրություն եմ ստացել, սեպտեմբերի վերջերին կամ հոկտեմբերի սկզբներին:
Մ. ՄՈՎՍԻՍՅԱՆԸ՝ Ն. ՀՈՒՆԱՆՅԱՆԻՆ - Կարո՞ղ եք ասել ինչ էր գրված գրության մեջ եւ ու՞ր է այդ գրությունը:
Ն. ՀՈՒՆԱՆՅԱՆ - Ծրարով եմ ստացել, փակ ծրարով, 6 էջանոց գրություն էր, որի մեջ շարադրված էր Հայաստանի քաղաքական ապագա զարգացումների, մոտեցումների ամբողջական պատկերը, սկզբունքները, գրության մեջ նշված էր, որ գրությունը պետք է ոչնչացնել, որը եւ ես արել եմ, գրության մեջ մեզ ասվում էր, որ մեր գործը ԱԺ նիստերի դահլիճը գրավելն է, որից հետո արդեն օգնական ուժերը, որ պիտի գային եւ պետք է ապահովեին նոր ժամանակավոր կառավարության ստեղծումը, նշված էր, թե ինչ սկզբունքներ նոր ստեղծվող կառավարությունը պետք է կիրառի, բոլոր ոլորտներում, թե ինչ է լինելու հետո, ինչ պետք է անենք մենք: Գրության մեջ կոնկրետ նշված էր, որ պետք է գրավվի ԱԺ նիստերի դահլիճը չորեքշաբթի օրը ժ. 16.30-ից ժ. 18.00-ի արանքում, այսինքն այն ժամանակ, երբ որ ԱԺ նիստերի դահլիճում լինում են եւ կառավարությունը, եւ պատգամավորները:
Մ. ՄՈՎՍԻՍՅԱՆԸ՝ Ն. ՀՈՒՆԱՆՅԱՆԻՆ - 27.10.99 թ.-ին ինձ որտե՞ղ է տեսել Ն. Հունանյանը եւ ո՞ր ժամին:
Ն. ՀՈՒՆԱՆՅԱՆ - 1999 թ.-ի հոկտեմբերի 27-ին ես Մ. Մովսիսյանին չեմ տեսել:
Մ. ՄՈՎՍԻՍՅԱՆԻ ՀԱՐՑԸ - 1999 թ.-ի հոկտեմբերի 25-ին ինձ որտե՞ղ է տեսել Ն. Հունանյանը եւ ո՞ր ժամին:
Ն. ՀՈՒՆԱՆՅԱՆ - Արդեն ասացի, որ ժամը մոտավորապես 15-ի կողմերն էր, տեսել եմ ԱԺ ֆոյեում, այդ պահին չեմ մոտեցել Մ. Մովսիսյանին, այլ մի փոքր ուշ եմ մոտեցել աստիճանների մոտ՝ ֆոյեի:
Մ. ՄՈՎՍԻՍՅԱՆ - Ինձ հետ առերես հարցաքննվող Ն. Հունանյանին հարցեր չունեմ տալու:
Ն. ՀՈՒՆԱՆՅԱՆ - Ինձ հետ առերես հարցաքննվող Մ. Մովսիսյանին հարցեր չունեմ տալու:
ՊԱՇՏՊԱՆ Ա. ՊԱՀԼԱՎՈՒՆԻ - Այո, հարց ունեմ տալու Ն. Հունանյանին: Գրությունը, որը ստացել էիք Մ. Մովսիսյանի միջոցով, այդ գրության տակ ստորագրություն կա՞ր, թե՞ ոչ, եթե՝ այո, ապա ի՞նչ ձեւի:
Ն. ՀՈՒՆԱՆՅԱՆ - Գրության վերջում մեկ տառ էր գրված «Ս», բայց որ դա ստորագրություն էր, իմաստը հասկացվում էր նրանով, որ տարբերվում էր գրության մյուս «Ս» տառերից:
ՊԱՇՏՊԱՆ Ա. ՊԱՀԼԱՎՈՒՆԻՆ ՀԱՐՑՆՈՒՄ Է Ն. ՀՈՒՆԱՆՅԱՆԻՆ - Ձեր ցուցմունքում նշել եք, որ Մ. Մովսիսյանին հանդիպել եք 25.10.99 թ.-ին ԱԺ-ի դահլիճի մոտ, այդ օրը նա Ձեզ որեւէ իր, առարկա տվե՞լ է, թե՞ ոչ, եթե տվել է՝ ի՞նչ եւ ի՞նչ է ասել:
Ն. ՀՈՒՆԱՆՅԱՆ - Հիշեցի՝ մեկ շիշ օղի «Վեդի» եւ Մուշեղը ասել է հաջողության համար, այդ օղին խմել ենք հոկտեմբերի 27-ին, ցերեկը, ստույգ չեմ հիշում, խմել ենք ես, եղբայրս, Է. Գրիգորյանը, Վ. Գալստյանը:
может быть когда нибудь что нибудь и станет пояснее
хотя сам я сомневаюсь...
может быть когда нибудь что нибудь и станет пояснее
хотя сам я сомневаюсь...
Тебе еще не ясно?… Всем ясно тут , что я прислал... ;)
Одним словом говоря,
а что шмайс уже у нас министр?я и не знал)):hm:
а что шмайс уже у нас министр?я и не знал)):hm:
См/ Сюда http://www.armtown.com/news/ru/arv/20100611/20100612/...;)
http://tert.hraparak.am/hodvac.php?h_id=1517
не знаю не знаю брат!
Будет интересснее...
ХОРХОРУНИ УБИЛ ШМАЙС?
У Вазгена Саркисяна (премьер-министр, расстрелянный во время теракта 27 октября 1999 г. в армянском парламенте) были подозрения относительно того, что замминистра обороны Ваграма Хорхоруни убил Аракел Мовсисян (кличка "Шмайс"). Об этом свидетельствуют, в частности, показания бывшего помощника премьера Андраника Акопяна.
Допрос тогдашнего руководителя аппарата главы правительства Андраника Акопяна состоялся 8 ноября 1999 г., в ходе которого он рассказал о своих встречах с депутатом Национального Собрания, братом Шмайса Мушегом Мовсисяном.
Согласно этим показаниям, впервые Мовсисян встретился с ним в августе 1999 г. "Встреча была связана с арестом его брата Шмайса. Мушег Мовсисян добивался встречи с Вазгеном Саркисяном. В тот день он был растерян. "Какой стыд, что Шмайса задержали за оружие, подбросив ему в карман наркотики. Все знают, что Шмайс наркотиков не употребляет, а оружие можно найти у кого хочешь. Я боюсь, что шеф об этом не знает. Если узнает, не разрешит". По мнению Мушега Мовсисяна, это дело против Шмайса сфабриковали за его близость с Самвелом Бабаяном (бывший министр обороны НКР, осужденный за организацию покушения на президента республики)".
Андраник Акопян пообещал передать эту просьбу Вазгену Саркисяну. Дело, однако, затянулось, и 13 октября после очередной встречи в парламенте с членами правительства Мушег Мовсисян сам подошел к премьер-министру и договорился о встрече. Однако встретиться с ним Вазген Саркисян поручил потом Андранику Акопяну, попросив лишь передать ему содержание беседы.
Вот что помощник премьера рассказал следователям о встрече, которая состоялась 26 октября 1999 г.: "В отличие от предыдущих встреч в этот раз Мушег Мовсисян держался очень уверенно и спокойно, как будто уже знал, что дело Шмайса принципиально улажено. Он сообщил, что Шмайс и другие его братья прошли войну, что он никогда не видел Шмайса сломленным, но сейчас в изоляторе брат чувствует себя растерянным. Мовсисян рассказал, что Шмайс даже плакал и просил Мушега передать премьер-министру, что осознал свои ошибки, готов сделать все, что скажет шеф (под шефом имелся в виду Вазген Сакрисян). Мушег Мовсисян добавил, что "этот дурак действительно лежал под Само (Самвел Бабаян), по его поручениям встречал и провожал в аэропорту людей. Сам Мушег предупреждал брата держаться подальше от этого человека, но последний зашел слишком далеко, из-за чего сейчас раскаивается. Однако Шмайс никогда не стал бы игрушкой в руках Само и не пошел бы на убийство человека. Шмайс и Хорхоруни были как братья, он не мог его убить, не такой он дурак. Если Мушег узнает, что Шмайс был в курсе этих дел, он собственноручно "убьет его".
Возникает вопрос: почему на встрече с помощником премьер-министра Мушег Мовсисян оправдывался, что его брат не имеет отношения к убийству Хорхоруни? Видимо, потому, что знал: Вазген Саркисян подозревает Шмайса именно в этом, а обвинение в незаконном хранении оружия было лишь поводом.
Далее Андраник Акопян пишет: "Мушег заверил, что "как шеф сейчас скажет, так и будет", что если шеф хочет, чтобы Шмайс сел, так оно и будет, он сядет, но "об этом должен сказать шеф". Под конец Мушег Мовисян попросил меня передать премьеру, что Шмайс сожалеет (видимо, имея в виду близость с Самвелом Бабаяном) и просит, чтобы премьер помог ему".
Когда вечером того же дня Андраник Акопян передал содержание их разговора Вазгену Саркисяну, тот сказал всего одно слово: "Хорошо".
27 октября в 16.20 Мушег Мовсисян позвонил Андранику Акопяну и поинтересовался, как премьер отреагировал на его просьбу. Акопян, передавая содержание беседы с Вазгеном Саркисяном, от себя добавил еще одно слово - "очень хорошо".
Кстати, бывший министр связи и коммуникаций Роберт Тоноян в своих показаниях от 22 ноября 2000 г. написал, что Наири Унанян (главарь группы террористов) интересовался, находится ли в зале заседаний парламента брат Шмайса.
И вновь о Самвеле Бабаяне, которому в материалах дела "27 октября" отведено значительное место. 20 марта 2000 г. следователь почти два часа "мучил" депутата парламента Айка Бабуханяна вопросами о том, какие действия предпринял он в день теракта с целью установления связи с Самвелом Бабаяном, когда Наири Унанян потребовал найти и вызвать в парламент бывшего министра обороны НКР. Согласно показаниям г-на Бабуханяна, он сказал Унаняну, что попробует отправить кого-нибудь на поиски Самвела Бабаяна. Однако, но на самом деле, как пишет депутат, "я ничего не предпринял, понимая, что это провокация".
все это от Овакимяна Ваага?))
все это от Овакимяна Ваага?))
Нет...
Все это от моих друзей, которые владеют информацию от первых рук, и работают в юристические и следовательские структуре... ;)
Ահա , թե ով, ով է?...
Երեկ ՀՀ Ազգային ժողովում հերթական սկանդալը գրանցվեց. երբ պատգամավոր Զարուհի Փոստանջյանը ԱԺ ամբիոնից խոսում էր մարտի 1-ին հայ ժողովրդին կոտորելու, վիրավորելու թեմայից, մարդու իրավունքների ոտնահարումներից, հանրապետական ճերմակամազ պատգամավոր Վազգեն Կարախանյանը տեղից մի քանի անգամ ռեպլիկ արեց, թե «դու ո՞վ ես, որ խոում ես հայ ժողովրդի անունից»:
Զարուհի Փոստանջյանը չլսեց նրա խոսքերը և շարունակեց: Այնուհետև Վազգեն Կարախանյանին «օգնության հասավ» մեկ այլ կարկառուն ՀՀԿ-ական` Առաքել Մովսիսյանը` Շմայսը: «Դե զահլես տարար, իջի տից»,- բղավեց Շմայսը:
Իսկ դահլիճում նստած գոնե արտաքնապես տղամարդ բոլոր պատգամավորները քար լռությամբ հետևում էին Շմայսի «դուխով կեցվածքին», թե ինչպես էր նա հղի կնոջ վրա գոռգոռում:
Երբ Փոստանջյանն ավարտեց իր ելույթը, ներքև իջավ և Շմայսից պահանջեց դուրս գալ դահլիճից: «Դուրս եկեք: Սա քաղաքական մարմին է, և մենք հայտարարություններով ենք հանդես գալիս»,- ասաց Փոստանջյանը:
Ի դեպ, քար անտարբերությամբ ու անգործությամբ այս ամենին հետևեց նաև ԱԺ նախագահ Հովիկ Աբրահամյանը` նույնիսկ թաքուն հրճվելով, որ Զարուհի Փոստանջյանին մականունավոր պատգամավորն այդպես էր վերաբերվում:
Եվ այստեղ էլ իմ կողմից վերջին նյութը
Пока криминал из нац.беза и полиции не вычистят, армянский народ 27 Октябра или 1ое Марта долго ещё тяжёлым крестом будет нести по жизни....
от Марка Григоряна....http://markgrigorian.livejournal.com/563210.html
от Марка Григоряна....http://markgrigorian.livejournal.com/563210.html
պարզ է ...
YouTube - ФµЦЂЦ‡ХЎХ¶ЦЃХ«Х¶ХҐЦЂХЁ Х№ХҐХ¶ Х°ХЎХѕХЎХїХёЦ‚Хґ (http://www.youtube.com/watch?v=TviDoLWLLXw&feature=youtube_gdata)
Էս էլ ձևականության համար մի սցենար էլի, բացի Յ.Բախշանի կնոջից...
YouTube - Ф»Х¶Х№ХёЦ‚Хћ Х№ХҐХ¶ ХўХЎЦЃХЎХ°ХЎХµХїХёЦ‚Хґ Х°ХёХЇХїХҐХґХўХҐЦЂХ« 27-ХЁ (http://www.youtube.com/watch?v=wh23xlzDcko&feature=channel)
Пока криминал из нац.беза и полиции не вычистят, армянский народ 27 Октябра или 1ое Марта долго ещё тяжёлым крестом будет нести по жизни....
Никол Пашинян так же уверен (http://www.armtimes.com/18814), что пока с олигархами не покончим вопрос 27 Октября не решиться.
Никол Пашинян так же уверен (http://www.armtimes.com/18814), что пока с олигархами не покончим вопрос 27 Октября не решиться.
С 6, 000 - олигархами ?…;)
Слышком много кровьи прольетеья...
С 6, 000 - олигархами ?…;)
Слышком много кровьи прольетеья...
Брат джан еслиб столько олигархов бы было, конкуренция нормальная бы была и никаких монополий бы не было.
К сожалению даже олиггархов у нас раз два и опчёлся а ССовцы и то хотят всё так перекроить, чтоб только несколько штук осталось и только под ихним контролем
YouTube - PS October 27 (http://www.youtube.com/watch?v=51GTvah4NcM)
откуда взята цифра 6000?выходит пол страны в олигархах ходит)))
олигархов у нас от силы 5-6
откуда взята цифра 6000?выходит пол страны в олигархах ходит)))
олигархов у нас от силы 5-6
Мало это еще для Армении, у нас только в Hamburg_е 150,000 миллионеры живут, плюсь несколько миллиардеры...;)
Цифры 2003 году была обявлена от Армении в Страсбурге, а Кочарян не знал как ответить на этот доклад.Загнали ему в тупик, откуда столько накопилось от бедной страны?…
Есть и темные олигархи у нас Гаспадин Хичкок... ;)
Հլը այստեղ նայենք, ես հետո կնայեմ... ;)
http://www.vraert.com/am/content/view/591/
Այսինքն, տեսեք, թե ինչ է ստացվում: Դատարանում միարժեքորեն ապացուցվում է, որ ոճրագործների թիկունքում կան կազմակերպիչներ: Եթե նման սենսացիոն բացահայտում տեղի ունենար ցանկացած լատինաամերիկյան սերիալում, մեր հասարարկությունը շունչը պահած կսպասեր հաջորդ սերիային, որպեսզի պարզեր, թե ովքեր են կազմակերպիչները: Հոկտեմբերի 27-ի ոճրագործության դեպքում դա հասարակությանը չի հուզում: Ինչո՞ւ: Որովհետեւ սերիալի դեպքում հասարակությունը չգիտի, թե ովքեր են կազմակերպիչները, իսկ ոճրագործության դեպքում` գիտի: Գիտի եւ արդեն մարսել է այդ ոճրագործությունը: Այսինքն` համակերպվել է այն մտքի հետ, որ կարելի է օրը ցերեկով սպանել պետության ղեկավարներին եւ անպատիժ մնալ:
Հիմա անդրադառնանք մոնտաժված տեսաժապավենին: Հարց առաջին. ինչո՞ւ է այն մոնտաժվել: Պատասխանը միակն է. որովհետեւ կադրում երեւում է այնպիսի մարդ, որը չպետք է լիներ ԱԺ դահլիճում, եւ որի մասին նախաքննության նյութերում չի խոսվում: Որեւէ այլ բացատրություն գոյություն ունենալ չի կարող:
Հարց երկրորդ. եթե տեսաժապավենը մոնտաժվել է (իսկ դա արդեն ապացուցված է ե՛ւ Ռուսաստանում արված հետազոտություններով, ե՛ւ վկաների ցուցմունքներով), ուրեմն հանրային հեռուստատեսության ղեկավարությունը նախաքննության մարմնից թաքցնելու բան ունի: Ի՞նչ իմաստ ուներ որեւէ բան թաքցնելը, եթե մոնտաժողները ոճրագործների հետ կապ չունեն:
Հարց երրորդ. եթե հանրապետության իշխանություններն իսկապես շահագրգռված են ոճրագործության բացահայտմամբ եւ որեւէ քաղաքական ճնշում չեն իրականացնում նախաքննության մարմնի վրա, ինչո՞ւ նախաքննության մարմինը չի հայտնաբերում տեսաժապավենը, մոնտաժողներին: Պատասխանը միակն է. չի հայտնաբերում, որովհետեւ իշխանությունները թույլ չեն տալիս:
Հարց չորրորդ. ինչո՞ւ իշխանություններին ձեռնտու չէ, որ բացահայտվի տեսաժապավենի մոնտաժված հատվածի կադրում հայտնված անձնավորությունը: Պատասխանը միակն է. այդ անձնավորությունն ուղղակիորեն կարող է կապված լինել կամ իշխանությունների, կամ հատուկ ծառայությունների հետ: ...:x
Հարց հինգերորդ,ում էր ձեռնատու Նաղդալյան Տիկոյի մահը?
Հարց վեցերորդ,արդյոք Նահդալյան Տիկոն գիտեր թէ ով էր երևում մոնտաժված կադրերում?
Հարց հինգերորդ,ում էր ձեռնատու Նաղդալյան Տիկոյի մահը?
Հարց վեցերորդ,արդյոք Նահդալյան Տիկոն գիտեր թէ ով էր երևում մոնտաժված կադրերում?
5_րդ հարցի պատասխանը
ՍՍ-ի ԱԺ -ում լինելու մասին առաջին անգամ եմ լսում:
Վաղը կփորձեմ ավելի ինֆորմացված ընկերոջից հարցնել)))
Եվս մեկ դրվագ Լեոնարդ Պետրոսյանի մասին ...
- …Լեոնարդ Պետրոսյանը պատահական զոհ չէր: 27-ին նախորդող վերջին հինգշաբթի օրը Լեոնարդն ինձ ուղեկցեց Վազգեն Սարգսյանի մոտ` քննակելու ԱԺ պետաիրավական հանձնաժողովի նախագահի թափուր պաշտոնում ՀԺԿ-ից իմ թեկնածությունը: Ասեմ միանգամից. երեք ժամ տեւած այդ զրույցի ընթացքում Վազգենին գտա շատ մտահոգ: Բայց էլ ավելի մտահոգ էր Լեոնարդը. այդ օրերին մի առիթով նա ինձ ասել էր. Վազգենը կոռուպցիայի դեմ պայքար է սկսել, բայց էդ անտերն էնքան խոր արմատներ ունի Հայաստանում, որ ես վախենում եմ Վազգենի համար. դու չես պատկերացնի, բայց ես գիտեմ բենզին ներկրողների գիշատիչ բնավորությունը, եթե նրանց շահին կպնես, ամեն ինչի ընդունակ են: Ես էլ, մեղքս ինչ թաքցնեմ (անկեղծորեն ասեմ) այդ ժամանակ մտածեցի` հլը սրանց տես, այ մարդ, հլը բան չեն արել, բայց արդեն վախենում են:
- Հավելեմ ձեր ինֆորմացիային. այդ օրերին Լեոնարդ Պետրոսյանը վառելիքի ներկրման շրջանառության վերաբերյալ շատ հստակ ինֆորմացիա էր ներկայացրել վարչապետ Վազգենին` քվոտաների, շահույթի միլիմետրիկ հաշվարկով, այդ թվերից Վազգենը զարմանքից ապշել էր: Եվ այնուհանդերձ, Դուք ուզում էիք համոզել, թե 27-ը կոռուպցիոն հե՞տք ուներ:
- Չէ’, ես ասում եմ այն, ինչը կա: Շարունակեմ. այդ նույն օրը Լեոնարդն ինձ ասաց. եթե էս մի տաս օրը բան չպատահի, ամեն ինչ լավ է լինելու: Լեոնարդը ճանապարհ անցած, պատերազմ տեսած մարդ էր եւ այդ հոգեվիճակի մեջ պատահական հայտնվել չէր կարող: Դրա համար էլ պնդում եմ, որ նա պատահական զոհ չէր: Այսքանը:
Եվ առայժմ այսքանով սահմանափակեմ...մնացացի մասին կշարունակեմ...
ՀՈԿՏԵՄԲԵՐԻ 27
ԼԵՈՆԱՐԴ ՊԵՏՐՈՍՅԱՆԸ ԻՄԱՑԵԼ Է,
ՈՐ ԻՐԵՆ ՍՊԱՆԵԼՈՒ ԵՆ
Այն, որ հոկտեմբերի 27-ի ոճրագործության կազմակերպչական գործընթացը քննարկվել է տարբեր միջավայրերում, պատեհ-անպատեհ առիթներով, հիմնավորված է 27-ի քրգործում, եւ ոչ ոք չի կարող հերքել այն պարզ ճշմարտությունը, որ հանցագործ հնգյակը ոչ թե «5 ռոմանտիկներ» են, այլ պրոֆեսիոնալ մարդասպաններ, որոնք ընդամենը կատարել են կոռումպացված մի խմբավորման պատվեր, քանի որ դա են հուշում քրգործում առկա որոշ տեղեկություններ:
Օրինակ, Լեոնարդ Պետրոսյանի կինը՝ Լարիսա Ղահրումանյանը 30.11.1999թ. գրում է. «Ցուցմունք եմ տալիս այն մասին, որ ամուսինս՝ ՀՀ օպերատիվ հարցերի նախարար Լեոնարդ Պետրոսյանը 1999թ. հոկտեմբերի 27-ին ՀՀ ԱԺ դահլիճում կատարված ահաբեկչությունից մոտավորապես մեկ ամիս առաջ բավականին մտահոգ էր, ինչ-որ բանով շատ անհանգստացած էր, ես նրան պարբերաբար հարցնում էի, թե ինչ է կատարվել, ինչի մասին է նա մտածում, նա խուսափում էր որեւէ հստակ պատասխան տալուց»: Այնուհետեւ Լարիսա Ղահրումանյանը իր ցուցմունքի մեկ այլ հատվածում պատմում է հետեւյալը. «Մի օր մեր զրույցի ժամանակ, երբ Լեոնարդը կրկին անտրամադիր ու մտազբաղ էր, նա ինձ ասաց, որ իր հետ կարող է վատ բան պատահել, ավելի կոնկրետ ասաց, որ իրեն կարող են սպանել եւ ինձ ասում էր, թե ես ինչ պետք է անեմ, եթե իր հետ վատ բան կատարվի: Ամուսինս ասում էր, որ պետական գանձարանը լցնելու ճանապարհին ստիպված են շատ ազդեցիկ մարդկանց նեղություն տալ: Ամուսինս պարբերաբար խոսում էր իրեն սպանելու մտավախության մասին»:
Այս ցուցմունքից միանշանակ կարելի է ենթադրել, որ Լեոնարդ Պետրոսյանն անձամբ համոզված է եղել, որ ինչ-որ «ազդեցիկ մարդիկ» թույլ չեն տալու իրենց թալանածին կպնելու եւ ամեն ինչ անելու են գողոնը պահպանելու համար: Սակայն Լեոնարդ Պետրոսյանի ասած «ազդեցիկ մարդկանց» մեջ հաստատ ոճրագործ «5 ռոմանտիկները» չկան, իսկ թե ովքեր են Հայաստանի ներկայիս կոռումպացված պաշտոնյաներն ու նրանց արբանյակները, կարծում եմ դա այնքան տեսանելի է, որ որեւէ կողմնակի մեկնաբանություն ավելորդ է: Ավելորդ է նաեւ մեկնաբանությունն այն մասին, թե կոնկրետ ում գրպանին էին կպնում վարչապետ Վազգեն Սարգսյանն ու ԱԺ նախագահ Կարեն Դեմիրճյանը՝ պետբյուջեի գանձարան վերադարձնելու համար այնտեղից թալանածը:
Եվ ամենայն հավանականությամբ, նրանք նախազգուշացված են եղել հնարավոր ոճրագործության մասին, սակայն նրանցից որեւէ մեկը այդ ամենին լուրջ չի վերաբերվել եւ նրանց մեջ այդ հարցով թերեւս ամենամտահոգ պաշտոնյան եղել է Լեոնարդ Պետրոսյանը, որն իր տիկնոջը հոգեբանորեն նախապատրաստել է իրեն սպասվող վտանգին: Եվ Լեոնարդ Պետրոսյանի տիկինը իր ցուցմունքում պարբերաբար կրկնում է հետեւյալ միտքը. «Վերջին անգամ ամուսինս իրեն սպանելու մասին ինձ հետ խոսել է ԱԺ դահլիճում կատարված ողբերգությունից 4-5 օր առաջ», եւ նորից կրկնում է, «Լեոնարդը հստակ չէր ասում, թե ումից կամ ինչից է գալիս իր մտավախությունը, բայց ասում էր, որ 1999թ. հոկտեմբեր ամսից հետո ժողովրդի վիճակը կտրուկ լավանալու է, եթե որոշ ուժեր չխանգարեն, սակայն չէր ասում, թե ովքեր կարող են խանգարել, ասեմ նաեւ, որ դեպքից մոտավորապես 10-15 օր առաջ, երբ Լեոնարդը նորից ասաց, որ իրեն կարող են սպանել, բառացի «կրակել», ես նրան հարցրի, թե ինչն է ստիպում նրան նման մտավախություն ունենալ, նա պատասխանեց. «Մի կասետ կա, կբերեմ, կտեսնես, կհասկանաս», սակայն նշված կասետն այդպես էլ չբերեց, եւ ես այդպես էլ չիմացա, թե ինչ կասետի մասին է խոսքը գնում»:
Լարիսա Ղահրումանյանի պատմածից (իր ամուսնու ասածների վերաբերյալ) ենթադրվում է, որ Լեոնարդ Պետրոսյանը ոչ միայն համոզված է եղել, որ պետք է իրեն սպանեն, այլեւ իմացել է, թե ովքեր են մտահոգ իրենց ֆիզիկական ոչնչացմամբ: Սակայն, այնուամենայնիվ, ոչ մի կերպ չի կարելի ենթադրել, որ Լեոնարդ Պետրոսյանին, եւ ոչ միայն նրան, ֆիզիկապես ոչնչացնելու գաղափարն ու այն իրագործելու անհագ փափագը եղել է ԱԱՆ գործակալ Նաիրի Հունանյանի ու նրա ոճրագործ ողորմելիների նախաձեռնությունը: Այնպես որ, այսօր շատ ավելի ակնհայտ է, թե ում նախաձեռնությունն է եղել այն, եւ ով է այս պահին ավելի շահագրգռված 27-ի չբացահայտմամբ եւ ոճրագործների անթաքույց հովանավորչությամբ: Եվ վերջապես, 27-ը եղել է բոլոր այն մարդկանց հավաքական գաղափարը, ովքեր այսօր շարունակում են հասարակությանը զարմացնել իրենց պահակախմբերով, շքեղ առանձնատներով եւ թանկարժեք արտասահմանյան մեքենաներով:
ՍՍ-ի ԱԺ -ում լինելու մասին առաջին անգամ եմ լսում:
Վաղը կփորձեմ ավելի ինֆորմացված ընկերոջից հարցնել)))
Էլ ինչի համար ես հարցնում՞… հենա մի էջ հետ թերթի և իմ դրած վիդեո-ի մեջը պարզ ցույց է տրվում...;)
номер поста где видео если не трудно ?)
Հարց հինգերորդ,ում էր ձեռնատու Նաղդալյան Տիկոյի մահը?
Հարց վեցերորդ,արդյոք Նահդալյան Տիկոն գիտեր թէ ով էր երևում մոնտաժված կադրերում?
Ինչքան ես էի լսել, խոսքը գնում էր զենքի պառլամենտ մտցնելու մասին, որ Նաղդալյանը գիտեր, կամ նույնիսկ աջակցել էր զենքերը հեարձակող կայաններից մեկում թաքցրած ԱԺ մտցնելու ու այնեղ հունանյանի բանդային հանձնելու։
Քանի որ ինֆորմացիան պտտավում էր, որ հեռուստատեսության ինչ որ մեքենայի միջոցով է մտցվել զենքը, փորձել էին այդ ինֆոն հասցնել Վազգեն Սարգսյանի եղբորը ու նենց խոսակցություն ու իրավիճակ ստեղծել, որ նա միթոմ Նաղդալյանի սպանություն պատվերին, որ հետո Նաղդալյանին սպանելը ներկայացվի թե Վազգենի ախպերը մուռ է հանել, բայց իրականում զենքը ԱԺ մտցվելու հետքերը փակելու համար են Նաղդալյանին լռեցրել...
Սա էլ մեր խիչկոկի համար...
ՓԱՍՏԵՐ, ՈՐ ՇԱՏ ԲԱՆ ԵՆ ԱՍՈՒՄ
Հոկտեմբերի 27-ի գործով անցնող շատ կարեւոր վկա Տիգրան Նազարյանը, պարզվում է, հեչ էլ կարեւոր վկա չէ. համենայնդեպս, կարեւոր վկա չէ զինվորական դատախազ Գագիկ Ջհանգիրյանի համար: Վերջինս հոկտեմբերի 27-ի խորհրդարանական հանձնաժողովին նամակ է գրել, որտեղ շատ պատասխանատու կերպով հայտարարում է, թե ինքը Տիգրան Նազարյանին հարցաքննելու անհրաժեշտությունը չի տեսնում: Մինչդեռ Տիգրան Նազարյանն այն քիչ թվով վկաներից է, որը գործից անջատված՝ կազմակերպիչների մասով կարող է լուրջ վկայություն տալ:
Ի դեպ, այն, որ Տիգրան Նազարյանի՝ ԱՄՆ-ում գտնվելու ժամկետը վաղուց լրացել է, սակայն վերջինս շարունակում է չվերադառնալ հայրենիք, հաստատել է ՀԱՀ տնօրեն Տիգրան Նաղդալյանն, ասելով, որ վերջինիս ԱՄՆ-ից չվերադառնալու համար ինքը որեւէ պատասխանատվություն չի կրում, եւ հաստատել է, որ Նազարյանի գործուղման ժամկետն իսկապես վերջացել է: Զարմանալի է, որ զինդատախազին Տիգրան Նազարյանը չի հետաքրքրում, մինչդեռ պատգամավոր Վիկտոր Դալլաքյանը դատարանում նշեց, թե Նաիրի Հունանյանն ու Տիգրան Նազարյանը երկար ժամանակ դահլիճի ամբիոնի մոտ առանձնացած՝ զրուցում էին: Թերեւս, Գագիկ Ջհանգիրյանը լավ գիտի, թե վերջիններս, բացի երկուսի նախաքննական ցուցմունքներում գրվածից, է՛լ ինչի մասին էին զրուցում, պարզապես, 2000-ի մարտի 2-ից հետո, իրադրության փոփոխության պատճառով, նշյալ զրույցի կարեւոր մանրամասներն առայժմ, ստրատեգիական նկատառումներից ելնելով, հետաքրքրություն չեն ներկայացնում: Իհարկե, չի բացառվում, որ 2003-ին, Քոչարյանի չվերընտրվելու դեպքում, Տիգրան Նազարյանն անմիջապես խիստ կարեւոր վկա դառնա, որի հարցաքննությունը մեծապես կնպաստի հոկտեմբերի 27-ի կազմակերպիչների հայտնաբերմանը:
Այդուհանդերձ, պետք է նկատել, որ հոկտեմբերի 27-ից երեք տարի անց բավականին ուշագրավ մանրամասներ են ի հայտ գալիս, որոնք, ցավոք, բացարձակապես չեն հետաքրքրում կազմակերպիչների մասով՝ իբր շատ լուրջ քննություն տանող մարմնին: Մասնավորապես, հայտնի է, որ լուրջ կասկածներ կան, թե նիստերի դահլիճում կատարված տեսագրությունը մոնտաժվել է. պարզվել է նաեւ, որ դեպքից ուղիղ մեկ ամիս առաջ աշխատանքից ազատվել է կառավարության հետ հարցուպատասխանի ռեժիսորը, սակայն այդ փաստը եւս, գործից անջատված մասով քննություն տանողներին բոլորովին չհետաքրքրեց: Զինվորական դատախազին չի հետաքրքրում նաեւ մինչ օրս գործին չկցված՝ երկրորդ տեսախցիկով կատարված նկարահանումը, որը կատարել էր «02»-ի օպերատոր ոմն Նորիկ (լրագրող Մարիետա Մակարյանի որդին): Ի դեպ, եթե ՀԺԿ լրատվական ծառայության ղեկավար Ռուզան Խաչատրյանի հետ ներս մտած օպերատորն ուսանող էր եւ նկարահանելու փորձ չուներ, ապա այդ Նորիկը երկար տարիների պրոֆեսիոնալ էր: Մինչդեռ 27-ից հետո գործին կցվում է միայն ուսանողի նկարահանածը, իսկ երկրորդ տեսախցիկով կատարված նկարահանումն ընդհանրապես անհետանում է:
Բավականին ուշագրավ էր նաեւ պատգամավոր Վիկտոր Դալլաքյանի դատական վկայությունը, որտեղ վերջինս նշեց, թե նկատել է, որ ահաբեկիչներից մեկը դիմահար է կրակել Լեոնարդ Պետրոսյանի վրա. կրակել հատուկ նշանառությամբ: Եվ այս փաստն էական է ոչ միայն այնքանով, որ ժխտում է ոճրագործների այն պնդումը, թե բացի Վազգեն Սարգսյանից, մնացածների մահը պատահականություն էր, այլեւ հաստատում է մի ուշագրավ փաստ եւս: Հայտնի է, որ Լեոնարդ Պետրոսյանը շատ վատ, թշնամական հարաբերությունների մեջ էր Սերժ Սարգսյանի հետ, որը չէին թաքցնում երկուսն էլ: Հայտնի է նաեւ, որ հոկտեմբերի 27-ից մեկ ամիս առաջ Լեոնարդ Պետրոսյանը Վազգեն Սարգսյանի սեղանին է դրել հաշվարկ, թե ամսական ինչքա՞ն «եկամուտ» ունի Սերժ Սարգսյանը. ըստ Լեոնարդ Պետրոսյանի արած հաշվարկի, Սերժ Սարգսյանի ամսական եկամուտը, մեղմ հաշվարկներով, կազմել է 2 միլիոն դոլար, որից Վազգեն Սարգսյանը պարզապես շոկի մեջ է ընկել: Հոկտեմբերի 27-ից մի քանի օր առաջ Լեոնարդ Պետրոսյանին հանդիպած անձանցից մեկը նշում է նաեւ, որ Սերժ Սարգսյանին տեղեկացրել են, որ նշյալ մանրամասն «հաշվարկը» վարչապետին է տրամադրել Լեոնարդ Պետրոսյանն, ու վերջիններիս միջեւ հերթական ընդհարումն է տեղի ունեցել: Իսկ նորանշանակ վարչապետ Վազգեն Սարգսյանն իսկապես կարող էր եւ չիմանալ, թե նախարարներից ո՞վ ինչքան է թալանում մեր ընդհանուր հայրենիքը, ուստի Լեոնարդ Պետրոսյանին, որպես իր համար վստահելի անձնավորության, հանձնարարել էր ներկայացնել նախարարական թալանների «ռեզյումեները»:
Ահա այս փաստը եւ այն, որ ոճրագործները Լեոնարդ Պետրոսյանին սպանել են ծրագրավորված, ինչպես նաեւ Լեոնարդ Պետրոսյանի կնոջ խոստովանությունը, թե իր ամուսինը հոկտեմբերի 27-ից մի քանի օր առաջ ասել է, թե իր կյանքը վտանգի տակ է՝ պետք է որ հետաքրքրեին կազմակերպիչներ փնտրող մարմնին, եթե վերջինս ինչ-որ բան փնտրելու եւ գտնելու մտադրություն ընդհանրապես ունի:
Ի դեպ, ուշադրության արժանի է նաեւ հոկտեմբերի 27-ի խորհրդարանական հանձնաժողովի որոշ անդամների այցը Կոշի գաղութ, որտեղ վերջիններս հանդիպել են հոկտեմբերի 27-ի գործով անցնող նախկին մի քանի ամբաստանյալների հետ տարբեր ժամանակներում նստած կալանավորների: Այսօր ոճրագործների հնգյակը շաբաթը մեկ նամակ է գրում ու հայտարարություն անում, թե իրենց սկզբնական ցուցմունքներն իրենք տվել են բռնությունների տակ, ուստի, ոմանց հարակից ապացույցներ են պետք, որ թե՛ նրանց, թե՛ արդեն ազատ արձակվածներին իսկապես խոշտանգել են: Իսկ եթե դա հաստատեին նաեւ վերջիններիս խցակիցները, ապա դա շատ ավելի ճշմարտանման կհնչեր: Բայց երբ հոկտեմբերի 27-ի խորհրդարանական հանձնաժողովի անդամները գնացել էին Կոշ՝ հանդիպելու Հարություն Հարությունյանի եւ Նաիրի Բադալյանի հետ նստած մի քանի կալանավորի, միայն նրանցից մեկն է հաստատել, թե Նաիրի Բադալյանի նկատմամբ բռնություն են գործադրել: Ու երբ պատգամավոր Խորեն Սարգսյանն ազգությամբ ռուս այդ կալանավորին հարցրել է, թե՝ քեզ ի՞նչ են խոստացել նման բան ասելու համար, վերջինս միամտորեն պատասխանել է, որ խոստացել են տեղափոխել Ռուսաստան:
Հուսով ենք, որ այս փաստը եւս, երբ (բնականաբար, իշխանությունների հրահանգով) կալանավայրերի պետերը ստիպում են կալանավորներին հաստատել, թե 27-ի գործով անցնողների նկատմամբ բռնություններ են եղել, դարձյալ չի հետաքրքրի գործը վարող մարմնին (թեկուզ՝ հենց այդ մարմինն է մեղադրվում բռնություններ իրականացնելու մեջ) եւ չեն փորձի պարզել, թե ի՞նչ եղավ ազգությամբ ռուս կալանավորը:
Այսպիսով, հոկտեմբերի 27-ի գործի դատավարության ակտիվ փուլն ավարտվում է. տուժողների մեծամասնությունը հրաժարվում է դատարանում վկայություն տալ, իսկ հոկտեմբերի 27-ի խորհրդարանական հանձնաժողովին, ըստ մեր ունեցած տեղեկության, իշխանություններն են հրահանգել այլեւս չերկարացնել գործունեության ժամկետը:
Շրջանը փակվում է, մինչդեռ բազմաթիվ փաստեր այդպես էլ մնում են անարձագանք:
Հայտնի է նաեւ, որ նախաքննությունը սկզբնական փուլում ձեռք էր բերել փաստեր, որոնք ապացուցում էին հոկտեմբերի 27-ի եւ Միրան Մովսիսյան-Մուշեղ Մովսիսյան-Սամվել Բաբայան առնչությունները: Հայտնի է նաեւ, որ Սամվել Բաբայանի ամենամտերիմը ղարաբաղյան կլանում Սերժ Սարգսյանն էր: Բայց երբ Խորխոռունու թաղման ժամանակ Սամվել Բաբայանը մոտենում է Վազգեն Սարգսյանի կողքին կանգնած Սերժ Սարգսյանին ու սկսում Սերժին հայհոյել, Վազգեն Սարգսյանը շատ է զարմանում, մինչդեռ Լեոնարդ Պետրոսյանը Վազգենին ասում է՝ «Չհավատաս, ձեւ են անում. սրանք այսպիսի սովորություն ունեն, եթե ինչ-որ մի բան են ծրագրել, կարող են եւ հրապարակավ ցույց տալ, որ իրար թշնամի են»:
Սրանք, ահա, փաստեր են, որոնք արժանի են լուրջ ուսումնասիրության: Եթե, իհարկե, ինչ-որ մեկը դեռ ուզում է, որ հոկտեմբերի 27-ի կազմակերպիչները բացահայտվեն:
номер поста где видео если не трудно ?)
nomer posta 5-6 erku video em drel nayir...
Կարենը և Վազգենը ... նկար, որը եղավ վերջինը ...
;)
Ա՞ՄՆ, ԹԵ՞ ՌՈՒՍԱՍՏԱՆ
Ո՞վ էր շահագրգիռ կողմը «Հոկտեմբերի 27»-ի հարցում
1999թ. հոկտեմբերի 27-ին ՀՀ խորհրդարանում տեղի ունեցած ահաբեկչությունից հետո ե՛ւ հայաստանյան, ե՛ւ մանավանդ արտերկրի վերլուծաբաններից շատերն էին կարծիք հայտնում, թե տեղի ունեցած ողբերգությունը տարածաշրջանում գերտերությունների աշխարհաքաղաքական շահերի բախման արդյունք է: Տարբեր վերլուծաբաններ, սակայն, այդ խնդրի վերաբերյալ տարբեր մոտեցումներ ունեին: Ոմանք որոշակի փաստարկներով փորձում էին ապացուցել, որ «27» -ը ձեռնտու էր եւ կարող էր կազմակերպված լինել ԱՄՆ-ի, մյուսները՝ Ռուսաստանի կողմից, նկատի ունենալով նաեւ այդ երկրների հատուկ ծառայությունների ակտիվ միջամտությունն այդ գործում:
Դեռեւս 1999թ. դեկտեմբերի 2-ի իր համարում ռուսաստանյան «Կոմսոմոլսկայա պրավդան» անդրադառնալով նաեւ «Հոկտեմբերի 27»-ին, մատնանշել էր, որ այդ ահաբեկչության, ինչպես նաեւ ռուս-չեչենական ու թուրք-քրդական հակադրությունների, մասնավորապես նաեւ Հարավային Կովկասում ծայր առած ու դեռեւս չկարգավորված հակամարտությունների, հազարավոր զոհերի ու վիրավորների, տեղահանվածների ճակատագրի հիմքում ընկած է միեւնույն խնդիրը՝ գերտերությունների նավթային ու գազային շահերը, որոնք իրականում ավելի մեծ գին ունեն՝ ազդեցության ոլորտների ու տարածքների ընդլայնում : Անշուշտ, այս թեման ավելի լուրջ մեկնաբանությունների ու վերլուծության խնդիր է, բայց որ «Հոկտեմբերի 27»-ը կարող էր աշխարհաքաղաքական շահերի բախման արդյունք լինել՝ իրականությանն ավելի քան մոտ է թվում: Ընդ որում, «27»-ի իրագործման համատեքստում որեւէ երկրի շահագրգռվածության վարկածները՝ համապատասխան փաստական կամ կիսաճշմարտացի տեղեկությունների համադրմամբ, ներկայացվում էին կախված այն բանից, թե վերլուծաբանները հատկապես որ երկրի շահերն են ներկայացնում: Պատահական չէր, որ ռուսական ԶԼՄ-ներն ու Հայաստանում ռուսամետ դիրքորոշմամբ հայտնի գործիչներն ու վերլուծաբանները «27»-ի կազմակերպման մեջ տեսնում էին ԱՄՆ-ին՝ մատնանշելով մեկ այն հանգամանքը, որ մասնավորապես ԼՂ հակամարտության կարգավորման համատեքստում ԱՄՆ-ն փորձում էր կյանքի կոչել «Գոբլի ծրագիր» կոչվող տարբերակը, Հայաստան-Ռուսաստան-Չինաստան համագործակցության հեռանկարները, ինչը կարող էր անհանգստացնող լինել մեր տարածաշրջանում իր շահերը հետապնդող Միացյալ Նահանգների համար: Ընդ որում, հատկապես ռուսական վերլուծաբանները մատնանշում էին, որ ԱՄՆ-ն կարող էր շահագրգիռ լինել «27»-ի հարցում, որովհետեւ ի տարբերություն ՀՀ վարչապետ Վազգեն Սարգսյանի ու ԱԺ նախագահ Կարեն Դեմիրճյանի, Ռոբերտ Քոչարյանը արեւմտամետ էր, բայց նա ազատ գործել չէր կարող՝ լինելով, այսպես կոչված, «ռուսամետների» շրջապատում: Հակառակ քարոզչությունը՝ ի վնաս Ռուսաստանի, պակաս ագրեսիվ ու ակտիվ էր ԱՄՆ-ի կողմից:
Ուրեմն որքանո՞վ եւ ինչո՞վ է պատճառաբանված «27»-ի իրագործման մեջ ԱՄՆ-ի շահագրգռությունը: Ըկծ գործակալությունը 2000թ. մայիսի 11-ին գրել էր. «Ռուսական հատուկ ծառայություններին մոտ կանգնած աղբյուրները հաղորդում են, որ Ադրբեջանի նախագահ Հեյդար Ալիեւը խորը մելանխոլիայի մեջ է: Աղբյուրի կարծիքով, Ալիեւին դեռեւս չի հաջողվել հասնել ղարաբաղյան կարգավորման իր ծրագրի իրականացմանը, որն առաջարկել էր ԱՄՆ-ը: Ծրագիրը նախատեսում էր, որ Ադրբեջանը պետք է ճանաչի Լեռնային Ղարաբաղի անկախությունը (որից հետո ԼՂՀ-ն ճանաչվելու էր ողջ առաջադեմ մարդկության կողմից), իսկ Հայաստանը իր ոչ բարեկամ հարեւանին էր փոխանցելու Զանգեզուրը՝ տարածք, որը բաժանում է Ադրբեջանի տարածքի հիմնական մասը Նախիջեւանից: Նման ծրագրի էնտուզիաստը եղել եւ մնում է ԱՄՆ պետքարտուղարի տեղակալ Սթրոուբ Թելբոթը: Ըկծ աղբյուրը նշում է, որ այդ սցենարի կենսագործման դեպքում Հայաստանը փաստացի դուրս էր գալու Ռուսաստանի ազդեցության ոլորտից եւ կողմնորոշվելու էր դեպի ԱՄՆ. ամերիկյան ֆինանսական աջակցությունը այս պարագայում շատ ավելի կարեւոր է լինելու Ռուսաստանի կողմից ռազմա-տեխնիկական աջակցությունից: Ուստի, Ռուսաստանն ու Հայաստանում ռուսամետ ուժերը ամեն կերպ հակազդում են «Թելբոթի ծրագրին»: Հատկապես պետք է ընդգծել, որ Երեւանում խորհրդարանի շենքում հայաստանյան քաղաքականության առանցքային դեմքերի գնդակահարությունը, որը տեղի ունեցավ անցյալ տարի, համընկել են ԱՄՆ կողմից Հայաստանի ու Ադրբեջանի վրա գործադրվող ճնշումների ահագնացման ժամանակահատվածի հետ: Ահաբեկչական ակտի արդյունքում, որի կատարողները ղարաբաղյան էքստրեմիստներն էին, զոհվեցին քաղաքական գործիչներ, որվքեր հանդես էին գալիս ամերիկյան սցենարի դեմ եւ Հայաստանի՝ Ռուսաստանի հետագա կողմնորոշման օգտին»: Սա հենց այն տարբերակն էր, որի վրա «27» -ից հետո շեշտադրումներ էր անում հատկապես ռուսական քարոզչամեքենան: Ի դեպ, վերը նշված՝ ԼՂ լուծման ծրագիրը, հենց այն տարբերակն էր, որին ՀՀ վարչապետ Վ. Սարգսյանը կարծես թե համաձայնել էր, բայց ի տարբերություն նշված սցենարի, ինչը, կարծում ենք, հատուկ էր նենգափոխված, իրականում խոսքը ոչ թե Զանգեզուրը Ադրբեջանին փոխանցելու, այլ այդ տարածքով էստակադա անցկացնելու մասին էր (կարդացեք՝ «ՉԻ» ապրիլի 21-ի համարում- Ն.Մ.): Ավելին, ռուսական մամուլում եւ լրատվական գործակալությունների տեղեկատվական թողարկումներից մեկում հայտնվել էր մի տեղեկություն, ըստ որի, Ռուսաստանի դաշնային հատուկ ծառայությունները, իբր, ֆիքսել են նույն Թելբոթի ԱՄՆ արած մի հեռախոսազանգ, որտեղ վերջինս, իբր, զեկուցել էր «27»-ի իրագործման մասին: Թե ինչու էին հատկապես ռուսական հատուկ ծառայությունները դա «ֆիքսել»՝ թերեւս, ենթադրելի է:
Հիմա փորձենք այս տեղեկությունները համադրել «հակաամերիկյան» եւ «ռուսամետ» համարված գործիչ Վազգեն Սարգսյանի ու ԱՄՆ կառավարական պատվիրակության անդամ՝ Պետքարտուղարության նորանկախ պետությունների հետ հարաբերությունների գլխավոր համակարգող, պետքարտուղարի խորհրդական, դեսպան Ստեֆան Սեստանովիչի հետ 99-ի հոկտեմբերի 20-ին ունեցած հանդիպման ժամանակ քննարկված թեմաների հետ: Հիշեցնենք, որ այս հանդիպումը հետեւել էր 99-ի սեպտեմբերին 28-ին ԱՄՆ փոխնախագահ Ալբերտ Գորի հետ հանդիպմանը (այդ հանդիպման մանրամասները մենք ներկայացրել էինք «ՉԻ» ապրիլի 21-ի համարում- Ն.Մ.): Վ. Սարգսյան- Ս. Սեստանովիչ հանդիպումը տեւել էր մոտ մեկուկես ժամ: «ՀՀ վարչապետին փոխանցելով ԱՄՆ փոխնախագահ Ալբերտ Գորի ջերմ ողջույնները՝ դեսպան Սեստանովիչը հայտարարեց, որ հայ-ամերիկյան տնտեսական համատեղ հանձնաժողովի ստեղծման՝ ՀՀ վարչապետի Վաշինգտոնում ներկայացված առաջարկը, հավանության է արժանացել ամերիկյան կառավարության կողմից, եւ պատվիրակությունը լիազորված է քննարկել նաեւ հանձնաժողովի կառուցվածքը, արդյունավետ գործունեության մեխանիզմները եւ այլն:
Այնուհետեւ զրույցն ընթացավ հայ-թուրքական հարաբերությունների շուրջ: Ըստ պարոն Սեստանովիչի, Հայաստան-Թուրքիա հարաբերությունների կարգավորումը պետք է ներառի պաշտոնական երկխոսության վերսկսումը, սահմանների բացումը, տնտեսական հարաբերություններն ու մշակութային շփումները երկու ժողովուրդների միջեւ:
Համաձայնելով ներկայացված առաջարկներին՝ ՀՀ վարչապետը հույս հայտնեց, որ հայ-թուրքական հարաբերությունների բարելավումը կախված չի լինի միայն ղարաբաղյան հակամարտության կարգավորումից, եւ գոհունակություն հայտնեց, որ ԱՄՆ կառավարությունը արձագանքել է հայ-թուրքական հարաբերությունների բարելավմանն օժանդակելու ՀՀ կառավարության առաջարկին:
Հանդիպման ժամանակ արծարծվեցին նաեւ Հայաստանում ծավալվող կաշառակերության դեմ պայքարին, այդ գործում ամերիկյան կողմի հնարավոր օժանդակությանն առնչվող հարցեր: Վ. Սարգսյանն ասաց, որ կաշառակերությունը ոչ միայն խոչընդոտում է արտասահմանյան ներդրումներին, այլեւ վտանգում ազգային անվտանգությունը: ՀՀ վարչապետը շեշտեց, որ կաշառակերությունն արմատախիլ անելը նաեւ իր պատվի հարցն է» (21.10.1999թ. «Նորաթերթ»):
Կարծում ենք, հայ-ամերիկյան հարաբերությունների ջերմացումը, որը խրախուսում էր Վ. Սարգսյանը, անխուսափելիորեն հանգելու էր տարածաշրջանում ռուսական ազդեցության նվազեցմանը՝ ինչի մասին արդեն վերը ներկայացրել էր Ըկծ գործակալությունը: Իսկ իրադարձությունների այդպիսի զարգացման դեպքում ԱՄՆ-ին արդյո՞ք ձեռնտու էր ՀՀ կառավարության գլխատումը:
Այս մեկնաբանումը կարծես, թե շեղում լինի...;)
Շեղում չի բրատ, հենց այն ա ինչ շատերի համար հասկանալի է, բայց փորձում են ամեն տեսակ միջազգային ուժերի, Չեմբեռլենների կամ ցարական դավերի տակ թաքցնել...
Ամեն ինչ շատ բանալ է – ով շահեց Վազգեն Սարգսյան Վանո Սիրադեղյան զույգին ասպարեզից հանելուց, ով է իրեն Հայաստանի տեր ու տիրական համարում – կաշառակեր, մաֆիոզ, տականքը, որի դեմ էլ Վազգենը փորձում էր պայքարել։
Հանդիպման ժամանակ արծարծվեցին նաեւ Հայաստանում ծավալվող կաշառակերության դեմ պայքարին, այդ գործում ամերիկյան կողմի հնարավոր օժանդակությանն առնչվող հարցեր: Վ. Սարգսյանն ասաց, որ կաշառակերությունը ոչ միայն խոչընդոտում է արտասահմանյան ներդրումներին, այլեւ վտանգում ազգային անվտանգությունը: ՀՀ վարչապետը շեշտեց, որ կաշառակերությունն արմատախիլ անելը նաեւ իր պատվի հարցն է» (21.10.1999թ. «Նորաթերթ»):
Շեղում չի բրատ, հենց այն ա ինչ շատերի համար հասկանալի է, բայց փորձում են ամեն տեսակ միջազգային ուժերի, Չեմբեռլենների կամ ցարական դավերի տակ թաքցնել...
Ամեն ինչ շատ բանալ է – ով շահեց Վազգեն Սարգսյան Վանո Սիրադեղյան զույգին ասպարեզից հանելուց, ով է իրեն Հայաստանի տեր ու տիրական համարում – կաշառակեր, մաֆիոզ, տականքը, որի դեմ էլ Վազգենը փորձում էր պայքարել։
Բայց Վազգենն էլ եր կաշառակեր Վանոի հետ միասին, դա չեր հիմնական պատՃառը.Այլ Վազգենի ու իր կողմնակիցների ագահությունն եր, չկարողանալով միջազգային ասպարեզում բանակցություների հասնել, բացի Արցախի հաղթանակից.Ու որոշեց մեն մենակ դուրս գալ բոլորի դեմ ԴեմիրՃյանի հետ կոալիցիա ստեղծելով, դա էլ չօգնեց.Իր նախկին ընկերները ավելի խելացի գտնվեցին...;)
Բայց Վազգենն էլ եր կաշառակեր Վանոի հետ միասին, դա չեր հիմնական պատՃառը.Այլ Վազգենի ու իր կողմնակիցների ագահությունն եր, չկարողանալով միջազգային ասպարեզում բանակցություների հասնել, բացի Արցախի հաղթանակից.Ու որոշեց մեն մենակ դուրս գալ բոլորի դեմ ԴեմիրՃյանի հետ կոալիցիա ստեղծելով, դա էլ չօգնեց.Իր նախկին ընկերները ավելի խելացի գտնվեցին...;)
Վազգեն Սարգսյանի կաշառակերության մասին տեղյակ չեմ, հետաքրքիր է եթե մանրամասնես... Ճիշտն ասած Վանո Սիրադեղյանի կաշառակերության մասին էլ չեմ հիշում որ ինչ որ փաստել լսած, տեսած լինեմ...
Վազգեն Սարգսյանի կաշառակերության մասին տեղյակ չեմ, հետաքրքիր է եթե մանրամասնես... Ճիշտն ասած Վանո Սիրադեղյանի կաշառակերության մասին էլ չեմ հիշում որ ինչ որ փաստել լսած, տեսած լինեմ...
Ասեմ , թե փաստեր ներկայացնեմ՞…;)
Ասեմ , թե փաստեր ներկայացնեմ՞…;)
Ոնց ստացվի այնպես էլ գրի... Փաստերով իհարկե ավելի արժեքավոր կլինի...
Ես ուղղակի Վազգեն Սարգսյանի ինչքան էլ վատ լինելը, որ փաստվի դժվար թե համոզվեմ, որ նա ինչ որ բան արել է, որ հետո փողերն առնի թռնի դուբայ, բադեն բադեն կամ տանզանիա որսի, ամեն դեպքում նա Հայաստանի ներսում ինչ որ բան ստեղծելու համար էր անում...
Ես օրինակ գիտեմ, որ Վազգենը մինչև 98 թիվը կարող էր թուլություն ցույց տալ ու իր ենթակաների կերած քաքերը փորձեր ծածկադփոցի աներ - խոսակցություններ լսել եմ, որ արել էլ է։ Բայց կարծում եմ 98ին նա համոզված ու նպատակադրված ինչ որ բան ուզում էր ուղղել, բայց միամտորեն համարում էր, որ գնդակը վախենում է իր նման քաջից ու սեփական անվտանգության հարցերը աչքաթող էր արել քիչ էր մնում Քենեդու նման կաբրիոլետով ման գար։
Իսկ ամեն տեսակ հունանյանական խելագար հոգեկան հիվանդ ամեն տեղ կա ու հետևանքները սպասել չտվեցին...
[QUOTE]
ԻՆՉՊԵՍ ՀԱՄԵՐԱՇԽՎԵՑԻՆ ԱԼԻԿ ՍԵՐԳԵՅԻՉՆ ՈՒ ՎԱՆԻԿ ՍՄԲԱՏԻՉԸ
Այն, որ ՀՀ ոստիկանապետ Ալիկ Սարգսյանը կամ, ինչպես նրան իր շրջապատի ՙախպերությունն՚ է ասում
Brat էս Բաբուխանյանյան կյաբաբեշնիկների հոդվածը լրիվ անկապություն էր, ոչ թեմային է վերաբերում, ոչ էլ իմ հարցին, թե ինչ գործեում է Վազգենը կամ Վանոն կաշառակերություն արել՞
Իսկ որ Վանոն գողականներին հայաստանից վտարել էր, դա փաստ է ու հիմա դրանց տակ ճռռացող ոստիկանապետը, որ Վանո է հիշել նշանակում է ածականավորների ու նրանց կողմից վաճարովի ոստիկանության ու կյաբաբեյշնիների ձեռը արդեն լրիվ քաքն են ընգել ու մտածում են մի բան անեն վիճակը նորմալացնեն...
շատ անգրագետ ու ախմախ հոդված էր:
կիմաեղիազարյանական ոճի:եթե հոդվածի հեղինակը հայկոն է ապա ամեն ինչ պարզ է:
նսմեացնել վանոյի դերը ներքին գործերի ձևավորման Հայաստանում պատերազմական դրության ժամանակ ներքին կայունության հաստատման գերծում առնվազը կարճատեսություն է:
Հոդվածը այդքան էլ իմաստավոր չէ, ուղղակի նշվում է Վանոի կրիմինալը...Իսկ թե ինչեր էր անում, այդ մասին բոլորը գիտեն.Իր աշխատավարձի հույսով չէր կարող դղյակներ կառուցել, չէր կարող Ֆրանսիաում քեֆեր անել, չէր կարող ուղղաթիռով վարդեր պատվիրել Սեվանա լՃի մեջտեղում նավի վրա հասցնել...Վանոի ոՃրագորցությունը
իսկ եթե համեմատելու լինենք նգ նախարար Վ.Սիևադեղյան - Ա.Սարգսյան
կամ Վ.ՍԻրադեղյան-Հ Հարությունյան?
Իմ կարծիքով Վանոն պարզապես ՆԳ նախարար չէր:Նա քաղաքական գործիչ էր:Մարդ որը գտնվում էր երրորդ հանրապետության ստեղծման ակունքներում:
Իսկ ինչ վերաբերվում է կրիմինալին...
Մեր մեջ սրբեր չկան:Էլի ամեն ինչ ենթարկենք համեմատության:
Կրիմինալը 90-ականների սկզբում,պատերազմի տարիներին ու կրիմինալը երկու հազարականների սկզբում???
իսկ եթե համեմատելու լինենք նգ նախարար Վ.Սիևադեղյան - Ա.Սարգսյան
կամ Վ.ՍԻրադեղյան-Հ Հարությունյան?
Իմ կարծիքով Վանոն պարզապես ՆԳ նախարար չէր:Նա քաղաքական գործիչ էր:Մարդ որը գտնվում էր երրորդ հանրապետության ստեղծման ակունքներում:
Իսկ ինչ վերաբերվում է կրիմինալին...
Մեր մեջ սրբեր չկան:Էլի ամեն ինչ ենթարկենք համեմատության:
Կրիմինալը 90-ականների սկզբում,պատերազմի տարիներին ու կրիմինալը երկու հազարականների սկզբում???
Վանոն բեզպրեդել սամոզվանեց էր, դրանից ինչ քաղաքական գործիչ...;)
Վանոն բեզպրեդել սամոզվանեց էր, դրանից ինչ քաղաքական գործիչ...;)
Հարցը նրանում է, թե արդյոք Վանոի բեզպրեդելշինան քրեական-գողակաների նկատմամբ այսօրվա սերժանտա-հաբռգածին-ջիպածին-կյաբաբեյշիկական ռեժիմից գերադասելի էր՞
Ոչ այն ժամանակվա, ոչ այսօրվա վիճակը նորմալ երկիր ստեծելու համար ընդունելի չեն...
Բայց կա անգրագետ ժողովուրդի գործոնը, որը քանակով մեծ է նաև Հայաստանում։
Իսկ անգրագիտությունը, բացի ուժից ուրիշ բան չի հասկանում...
Հեսա մի երկու օլիգարխ ա բան ա, գմփցնելու են, նստացնելու են, որ այսօրվա ռեժիմը դիվիդենտներ ձեռք բերի Պուտինի աչքին, միքիչ էլ պադդերժկա անեն մնան Հայաստանի գուբեռնատոր։
Բայց դրա համար նրանց գոնէ ինչ որ բնագավառում ու հասարակության որևէ շերտերում աջակցություն է պետք, որը իրենք հիմա ոչ մի տեղ չունեն ու կասկածում եմ, որ փորձում են Օրինաց Երկրի միջոցով ինչ որ նման բան պատրանք ստեղծել, համոզել, որ ժողովուրդի որոշկի շերտ իրանց «ռազբորկեքին» պադդերժկայա անում...
Հրեշին սպանողը հրեշ դառնալու փաստի առաջ է միշտ կանգնում - Պուտին էլ օլիգարխների հետ պայքարը միգուցե ազնիվ նպատակներից էր սկսել, բայց հիմա ինքն է գլխավոր օլիգարխ, Լուկաշենկոն էլ նույնն է, կասկածեմ, որ Վազգեն Սարգսյանին էլ Դեմիրճյանին էլ նույն բախտն էր սպասում - դառնալու Հայաստանյան միապետ։
Հավանական է, որ Քոչարյանին են նույն բանը ռուսները 98ին հասկացրել, որ պիտի այդ ուղղությունը շարունակի եթե ուզում է մնալ, բայց նա գողերի դեմ պայքարելու փոխարեն ուղղակի գողերի հետ գործի մեջ մտավ, կիսվեց, բաժանվեց, դարձավ ընդհամենը նրանցից մեկը։
Կասկածում եմ, որ նույն պատվերով համերգն է ռուսաստանից իջեցվել ու Ալիկ Սարգսյանի այդ «հիշողությունները» Վանոի ռեֆորմենրի մասին, ոչ այլ ինչ են, քան նախագահականի մտքերի վերարտադրություն։ Փորձ է Պուտինին սիգնալ տալ, որ պատվերը կկատարեն։
Բայց քրեականներից ու օլիգարխներից ազատվելու ու կյաբաբեյշիկների երկիր ստեղծելու փորձը, ուրիշ կերպ քան արդեն Վանոն էր արել, ոչ մեկը անողը չի, նոր հեծանիվ հնարել հնարավոր չի, դա հասկացել են սերժանտները ու Վանո են հիշում...
Եթե ուշադիր լինեք հոդվածում Վանոի ռեֆորմների վերաբերյալ, որոնց մասին Ալիկ Սարգսյանը համարձակվել է զկրտալ, կես բերան քննադատություն էլ չկա, ուղղակի հոդվածում մասսայական թուքումուր է զուտ միայն Վանոի անձի վերաբերյալ, այն պատճառով, հաշվեհարդար տեսնող Վանոն, հոդվածագիր կյաբաբեյշնիկը լիշնի ընգերը չի ու եթե մեկել ժողովուրդը հասկանա, որ նույն բանն են անում այսօրվա սերժանտները, կարող ա մեկել Վանոն հետ գա, դե ուրեմն պետք է թուքումուր անել,թե Վանոն բոբոյա... Այսինքն մեթոդները նույնն են, բայց Վանո անձը, որ կյաբաբեյշնիկ-սերժանտների կաշվին մոտ չի, բոբոյա, իսկ նա ով պատրաստվում է հիմա նույն բանը անել ու իրեն մի երկու կտոր ոսկոռ է քցում պուպուշ ա, լավն ա։ Կարճ ասած, որ կարդացի, ոնց որ խօպանարմենիք.com կարդալուց լինելի....
Կյաբաբեյշնիկի դատապարտումները ոչ թե բեզպրեդելշինայի դատապարտում են, այլ ներկա հրեշներին գերադասում են Վանո հրեշից ու վախնեում են, որ Վանո հանկարծ հետ չգա ասպարեզ իրանց քարտերը լրիվ խառնի - ԼՏՊին դեռ չեն մարսել, պատկերացնում եմ ինչ կլինի, եթե Վանո հայտվնի քաղաքական ասպարեզում։
Վանոի մոտ, ինչ որ սկզբունքներ անկասկած գոյություն ունեին, որոնք այսօրվա ռեժումում ուղղակի փոխարինվել են փողով - բացի փողից մնացածը արժեք չունի։ Վանոն իրենց իսկ մեթոդներով, վերացնում էր այն տականքին, որը հիմա ռևանշ է վերցրել ու իշխում է Հայաստանում, ինչը փաստում է, որ Վանոի արածը անարդյունավետ էր ու միայն վնասաբեր - հիդրաի գլուխները կտրելուց այն միայն ավելի ճող է ծախկել, իսկ պետք էր արմատախիլ անել, սնունդից - ժողովրդի որոշակի մասի աջակցությունից դրանց զրգկել...
Վազգենը, Դեմիրճյանի օգնությամբ ուզում էր ընդհամենը դա ավելի մաքուր կերպով, օրենքի մեթոդներով հասցնել ավարտին, բայց տականքը դա գիտակցեց ու Հոկտեմբերի 27ով դա կանխվեց, հետո էլ, իր մարդկանցով լցրեց օրենսդիր ու գործադիր բոլոր մարմինները, որ իրեն դեմ այդ համակարգը հնարավոր չլինի ծառայեցնել։
Այսինքն եթե հիմա ինչ որ մեկը ցանկանա ինչ որ բան անել, առաջին հերթին պիտի այդ տականքին օրենսդիր ու գործադիր համակարգից վտարի, դնի այնտեղ մարդկանց, որոնք ոչ միայն փողի այլ գոնէ ինչ որ սկզբունքների համար ի վիճակի են օրենքի ուժով պայքարել տականքի դեմ և ոչ թե ցանկացած օրենք ծախի փողով նրան ով շատ է տալիս։ Մաքրել ասպարեզը առանց օրենքի իշխանություն հաստատելու հնարավոր չէ...
Ամեն դեպքում սպասենք, շուտով կարծում եմ կզգացվի ինչի համար են Վանոի ռեֆորմները հիշել...
maladecVoter))
Inch maladec?...du el ban gtar aselu?...;)
Վանո կոչեցյալը , որ էդքան տղամարդ է ու էդքան լավ բանների հեղինակ, ինչու Հայաստանում չի՞…:hm:
Որ էդքան գովելի կերպար է, բա ուրա մինչև հիմա՞…ախեր ականջները կկտրեն երևալուն պես, թե քրեական աշխարհի ներկայացուցիչները, , թե բարձր պաշտոնական անձինք...;)
Արի ես քեզ պատասխանեմ - եթե կյաբաբեյշնիկ հաբռգածները Վազգեն Սարգսյանի ու Դեմիրճյանի Գլուխը կերան, Վանոի գլուխը հա էլ կուտեն, դրանից էլ Հայաստանում չի։ Իսկ ամեն տեսակ մեղադրանքներ հայաստանյան իրավաբանա-ոստիկանա-դատական համակարգից, որ կախել են Վանոի վրա ամեն ինչ չի որ կարող է իրական լինել, քանի որ այդ համակարգը ՎՍՏԱՀՈՒԹՅՈՒՆ հաստատ չի ներշնչում, ում գլխին ինչ գործ ասես սարքում են ու դա փաստ ա, դրանից էլ Վանոին ինտեռպոլը իմանա էլ տեղը չի բռնի ուղարկի Հայաստան, քանի որ ոչ մեկ համոզված չի, որ դա զուտ քաղաքական հետապնդում չի...
Արի ես քեզ պատասխանեմ - եթե կյաբաբեյշնիկ հաբռգածները Վազգեն Սարգսյանի ու Դեմիրճյանի Գլուխը կերան, Վանոի գլուխը հա էլ կուտեն, դրանից էլ Հայաստանում չի։ Իսկ ամեն տեսակ մեղադրանքներ հայաստանյան իրավաբանա-ոստիկանա-դատական համակարգից, որ կախել են Վանոի վրա ամեն ինչ չի որ կարող է իրական լինել, քանի որ այդ համակարգը ՎՍՏԱՀՈՒԹՅՈՒՆ հաստատ չի ներշնչում, ում գլխին ինչ գործ ասես սարքում են ու դա փաստ ա, դրանից էլ Վանոին ինտեռպոլը իմանա էլ տեղը չի բռնի ուղարկի Հայաստան, քանի որ ոչ մեկ համոզված չի, որ դա զուտ քաղաքական հետապնդում չի...
Ստեղ մի Վանոյով չի հարցը, լրիվ ուրիշ խաղերա...էդ հլը էդձեվ էն սկսել...
Վանո կոչեցյալը , որ էդքան տղամարդ է ու էդքան լավ բանների հեղինակ, ինչու Հայաստանում չի՞…
Հաստատ Հայաստանում չի?:-
Բռատ ես երբևէ չեմ ասել որ Վանոն սուրբ է:
Ասել ու ասում եմ որ իմ համար ավելի ընդունելի է Վանո ՆԳ նախարար քաղաքական գործիչը քան անդեմ,անվոռ ու անգլուխ Հայկոն ու Ալիկը:
Ու հետո
Արի չմոռանանք որ Վանոյի դեմ ցուցմունք տված Վահանը ,որը ըստ իր իսկ ցուցմունքների ,Վանոյի ցուցումով կատարել էր բազմաթիվ սպանություններ ,դատապարտվել էր վեց տարվա ազատազրկման:
Ընդամենը երկու տարի անց, 2003- ին , նա հայտնվեց ազատության մեջ և Ռոբիկի ընտրությունների ժամանակ ղեկավարում էր նրա ընտրաշտաբներից մեկը:
Ահա այսպիսի գաթաներ)))
Հաստատ Հայաստանում չի?:-
Բռատ ես երբևէ չեմ ասել որ Վանոն սուրբ է:
Ասել ու ասում եմ որ իմ համար ավելի ընդունելի է Վանո ՆԳ նախարար քաղաքական գործիչը քան անդեմ,անվոռ ու անգլուխ Հայկոն ու Ալիկը:
Ու հետո
Արի չմոռանանք որ Վանոյի դեմ ցուցմունք տված Վահանը ,որը ըստ իր իսկ ցուցմունքների ,Վանոյի ցուցումով կատարել էր բազմաթիվ սպանություններ ,դատապարտվել էր վեց տարվա ազատազրկման:
Ընդամենը երկու տարի անց, 2003- ին , նա հայտնվեց ազատության մեջ և Ռոբիկի ընտրությունների ժամանակ ղեկավարում էր նրա ընտրաշտաբներից մեկը:
Ահա այսպիսի գաթաներ)))
Կոպիտ ասած , բա դա քեզ պետք է խիչկոկ ախպեր...;)
Վանո կլինի , թե Վալիկո միևնույնն է մեր երկրի վիՃակը...
Կոպիտ ասած , բա դա քեզ պետք է խիչկոկ ախպեր...;)
Վանո կլինի , թե Վալիկո միևնույնն է մեր երկրի վիՃակը...
Դա շատ վատ կլինի եթե Հայաստանի վիճակը նույնիսկ սկզբունքային մարդիկ չկարողանան փոխել, անկախ թե ինչ սկզբունքների տեր են։
Հիմիկվա վիճակը գալիս է ԱՆՍԿԶԲՈՒՆՔԱՅՈՒԹՅՈՒՆԻՑ, անողնաշար ապաշնորհների երկիր են սարքել, որ ինչքան քիչ նախաձեռնություն սկզբունքներ ունենաս այնքան լավ կապրես, պարզ ասած ՊՐԻՆՑԻՊով մարդիկ են պետք, որ ինչ որ բան փոխվի, թեկուզ միապետական պրինցիպներով, հուսամ դա չի հայության փրկությունը, բայց եթե անող լինի ու աշխատի,հնարավոր է որ շատերը կողմ լինեն, որ նույնիսկ ազատ խոսքը վերացնեն արաբաական շեյխերի կամ չինական կոմմունիստների նման իրանց ժողովրդին պրոստո պահեն կերակրեն, ժողովուրդն էլ իրանց վրա աղոթի։
Սրանք ուղղակի փալաս անսկզբունքային երևույթ են - մենակ փող փող փող են երգում ու փողի դիմաց ինչ կասես կանեն, տակից թռցնոցի, գողությունը անվանում են ժողովրդի ընտրություն, սերիալների գլուխհարդուկոցին հեռուստատեսություն, պեդոֆիլներին հարգված մանկավար, պոռնիկների էքսպորտը թուրքիա ու արաբստան - բիզնես։
Սկզբունքային տղեք են, պլոճիկ ունեն թող ասեն թուրքմենբաշու կամ նույնիսկ Ալիեվի նման - ցմահ մնալու ենք ընտրությունները վերացնում ենք, ՀՀն հայտարվում է գողականների զոնա, կարան, չեն կարա, դե ուրեմն անողների մասին, անկախ նրանից ինչ են արել ու Վանոն ա արել թե ոչ, խոսալը կոպեկ չարժի....
Դա շատ վատ կլինի եթե Հայաստանի վիճակը նույնիսկ սկզբունքային մարդիկ չկարողանան փոխել, անկախ թե ինչ սկզբունքների տեր են։
Հիմիկվա վիճակը գալիս է ԱՆՍԿԶԲՈՒՆՔԱՅՈՒԹՅՈՒՆԻՑ, անողնաշար ապաշնորհների երկիր են սարքել, որ ինչքան քիչ նախաձեռնություն սկզբունքներ ունենաս այնքան լավ կապրես, պարզ ասած ՊՐԻՆՑԻՊով մարդիկ են պետք, որ ինչ որ բան փոխվի, թեկուզ միապետական պրինցիպներով, հուսամ դա չի հայության փրկությունը, բայց եթե անող լինի ու աշխատի,հնարավոր է որ շատերը կողմ լինեն, որ նույնիսկ ազատ խոսքը վերացնեն արաբաական շեյխերի կամ չինական կոմմունիստների նման իրանց ժողովրդին պրոստո պահեն կերակրեն, ժողովուրդն էլ իրանց վրա աղոթի։
Սրանք ուղղակի փալաս անսկզբունքային երևույթ են - մենակ փող փող փող են երգում ու փողի դիմաց ինչ կասես կանեն, տակից թռցնոցի, գողությունը անվանում են ժողովրդի ընտրություն, սերիալների գլուխհարդուկոցին հեռուստատեսություն, պեդոֆիլներին հարգված մանկավար, պոռնիկների էքսպորտը թուրքիա ու արաբստան - բիզնես։
Սկզբունքային տղեք են, պլոճիկ ունեն թող ասեն թուրքմենբաշու կամ նույնիսկ Ալիեվի նման - ցմահ մնալու ենք ընտրությունները վերացնում ենք, ՀՀն հայտարվում է գողականների զոնա, կարան, չեն կարա, դե ուրեմն անողների մասին, անկախ նրանից ինչ են արել ու Վանոն ա արել թե ոչ, խոսալը կոպեկ չարժի....
Զգույշ, դյադյա Սերժը չիմանա, թե չէ սաղիս հացին վայս կլինի...;)
Мнения о Вано...
YouTube - slaq.am В«ХЂХ«Х·ХёЦ‚Хґ ХҐХ¶ ХЎЦЂХ¤ХµХёХћЦ„ ХЋХЎХ¶Хё ХЌХ«ЦЂХЎХ¤ХҐХІХµХЎХ¶Х«Х¶В » (http://www.youtube.com/watch?v=lc4m-C-NrKw)
Пакистанский суд в субботу выдал ордер на арест бывшего президента страны Первеза Мушаррафа, сообщает Hindustan Times.
Как пишет газета, прокуратура нашла доказательства того, что Мушарраф в 2007 году знал о планах исламистов убить экс-премьера Пакистана Беназир Бхутто, но не принял должных мер, чтобы предотвратить покушение.
Беназир Бхутто вернулась на родину 18 октября 2007 года после 8 лет вынужденной ссылки. Во время следования кортежа в толпе встречающих её сторонников прогремело два взрыва. Погибли более 130 человек. Около 500 ранены.
Через два месяца после первого покушения 27 декабря Бхутто стала жертвой нового террористического акта в городе Равалпинди, где она выступала в районе парка Лиагат Багх на митинге перед своими сторонниками. По окончании митинга террорист-смертник выстрелил ей в шею и в грудь, после чего привёл в действие взрывное устройство. В момент нападения Бхутто находилась в окружении охранников с бронежилетами. На самой Бхутто бронежилета не было. В ходе этого теракта погибло более 20 человек, Бхутто с тяжёлыми ранениями была доставлена в больницу, где вскоре, не приходя в сознание, скончалась на операционном столе.
Первез Мушарраф, ныне живущий в Лондоне, полностью отрицает свою вину.а ведь у некоторых после этого станет немножко не по себе...
Էսօր Վազգեն Սարգսյանը կդառնար 52 տարեկան...
«Ամենակատարյալ ստեղծագործությունը ազատագրված հողն է». Վազգեն Սարգսյան
Ես չեմ ուզում, որ իմ մասին ափսոսանքով ու հառաչանքով խոսեն: Զորավարի կիսատ կենսագրություններ շատ ենք ունեցել, բավական է: Ես պատասխանատվությունից չեմ վախենում ու համոզված եմ, որ ելք կա: Մենք Վճռական Մենակի ռուբիկոնն անցանք մեր անկախացումից անմիջապես հետո` 1991-1992թթ.: Պետականորեն մենք արդեն շատ անակնկալներ ենք մարսել: Ավելի մեծ փորձություններ դժվար թե մեզ հրամցնեն, եթե ինքներս մեզ չհրամցնենք: Համոզված եմ, որ 20-րդ դարը հայերիս համար հաղթանակի դար է: 20-րդ դարը մենք սկսեցինք պետականության իսպառ բացակայությամբ` եղեռնով, պետություն ստեղծելու անհաջող փորձերով, համաշխարհային առաջին պատերազմում ոտնատակ ընկնելով: Բայց, եկեք մտածենք` այդ ո՞ր մի դարում ենք ծլել-ծաղկել-զորացել: Տիգրան Մեծին հանգիստ թողնենք, մեր հազարամյա մշակույթն էլ փրկության դրոշի պես չպարզենք: Մի՞թե մեր պատմությունը շարունակական նվաստացումների, տեւական հյուծիչ եղեռնի եւ համակերպության պատմություն չի եղել: Մեր հպատակ թագավորների (թագավորի հպատակս ո՞րն է) աղերսագիրը կարդալով` մենք պետականության պատրանքներ ենք փայփայել: Եվ ո՞վ է ասում, որ մեր մշակույթը երբեք ավելի վատ վիճակում չի եղել, քան` հիմա: Կամ` այդ ե՞րբ ենք կանոնակարգված-համակարգված մշակույթ ունեցել, որ արդեն չունենք: Հատուկենտ հանճարների փայլատակումները միմիայն պատմությունն են սնել, ժողովրդի արյան մեջ չեն մտել: Մշակույթը գաղափարների, մտքերի, տաղանդների, հանճարների հավաքականություն է, որն ընթացք, հաջորդականություն եւ զարգացում ունի, եւ, ներծծվելով ազգի հավաքական գիտակցության մեջ, ձեւավորում է մթնոլորտ:
* * *
Ես երջանիկ մարդ եմ, որովհետեւ ինձ պատիվ ընձեռվեց իրականացնել այն երազանքները, որպիսիք փայփայում էինք: Բայց դա բախտի բան չէ, ես եմ ընտրել իմ ճանապարհը: Երբ այդ ուղին ընտրեցի` չգիտեի, որ նախարար էի դառնալու: Իմ գրած նախադասությունների համար չեմ կարմրում, կեղծիք չկա: Ես հիմա էլ ինչ անում եմ, դարձյալ կեղծիք չկա: Սխալմունքներ կան, բայց կեղծիք չկա:
Ես դյուրահավատ չեմ: Այդպես մտածողներից շատերը «մատ» եղան թե՛ դրսում, թե՛ ներսում: Դյուրահավատ չեմ, հավատավոր չեմ: Չեմ սիրում ավելորդ կասկածամտությունը: Տեղի-անտեղի թշնամիներ փնտրել-գտնելու մոլուցք չունեմ: Դա ժամանակի կորուստ է, նյարդերի քայքայում: Ամեն տեղ բարեկամներ, հավատակիցներ, համախոհներ եմ փնտրում: Այդպիսով ուժեղանում ենք թե՛ ես, թե՛ բանակը:
Ոչ ոք խաղաղության գինն այնքան լավ չգիտի, որքան ես, ոչ ոք այնքան խաղաղություն չի ուզում, որքան ես: Թե քաղաքական հայտարարություններ անողներն այս պատերազմում ի՞նչ ներդրումներ ունեն, ի՞նչ ջանքեր են ներդրել, քանի՞ ընկեր են կորցրել, քանի՞ հարազատ` դա իրենց գործն է, բայց պատերազմի ընթացքում ես կորցրել եմ իմ լավագույն ընկերներին:
Ես այս պատերազմին տվել եմ ինչ որ կարող էի, ձեռք եմ բերել հպարտություն: Հանե՛ք այդ հպարտությունը, հանե՛ք այդ գաղափարը` տակը բան չկա: Ես կռվել եմ, կռվում եմ եւ կռվելու եմ գաղափարի համար, նպատակի համար. իմ նպատակի ճանապարհին ոչ ոք ինձ լռեցնել չի կարող, հանգի՛ստ եղեք:
Ես Աստված չեմ, ես զինվոր եմ, ես հայ եմ, ես... Չեն հասկանա: Դրա համար էլ չեմ ասում: Ամեն մարդ ինքն իր առաջ պիտի պատասխան տա` ով է ինքը: Գալիս է մի պահ` ինքդ քեզնից հոգնում ես, հասկանալ ես ուզում: Նշանակում է` մեջդ այլեւս էներգիա չկա: Տղամարդ եմ ասել, որ այդ պահին դիմանա: Գիտե՞ք` խռովելու ինչքան պահեր եմ ապրել, որ կարող էի հերոս-հերոս դուրս գալ: Մենք ուրիշ ելք չունեինք: Մնացել եմ: Մնում եմ: Աշխատել եմ: Աշխատելու եմ: Կստիպեմ, որ աշխատեն: Կտեսնենք, որ էս երկիրը կարգին, ուժեղ ու մեծ երկիր է, բայց ինքն իր ուժը չգիտի, ինքն իրեն չի ճանաչում, չի հավատում...
Վազգեն Սարգսյան http://1in.am/arm/armenia_society_11941.html
- Պրն Սիրադեղյան, Վազգեն Սարգսյանը տարբեր առիթներով ասել է, որ դուք ընկերներ եք: Միգուցե հարցը կոռեկտ չթվա, բայց այս պահին չեն կարող չհարցնել, իհարկե, ոչ բնավ դատավորի կեցվածքով. որպես մարդ, որպես Վազգենի ընկեր` ձեր հոգում ի՞նչ զգացում ունեք այն ամենի հանդեպ, ինչը տեղի ունեցավ: Նկատի ունեմ հոկտեմբերի 27-ի ողբերգությունը:
- Գնացած ամեն ջահել ընկերոջ հանդեպ անպայման մեղավորության զգացում ես ունենում: Այդ նույն ցավի, ափսոսանքի, լավ ընկեր անդառնալիորեն կորցնելու զգացողությունն ունեմ նաև ես: Մենք միշտ ընկերներ ենք եղել: Գրականության մեջ էինք, դրանով իսկ` ճակատագրակից: Բոհեմական, անդարդ կյանք էր` բառի լավ իմաստով: Հավաքվում էինք` ամուսնացած- չամուսնացած, մինչև լույս նստում, գինի խմում, և շատ էինք երգում... Դաշնակ, հնչակ, ՀՀՇ չկար, տարբերություն, թշնամանք չկար, ինչը հետո ցավալիորեն մտավ Հայաստան: Հետագայում երբ մեկս մտավ Շարժման մեջ, միանգամից մյուսներն էլ հայտնվեցին այնտեղ: Այդպես մտանք քաղաքականության մեջ: Իհարկե, այն ժամանակ ոչ մեկիս մտքով չէր անցնում, թե հետագայում սոցիալական ինչ սադուղքներում ենք հայտնվելու: Ստեղծագործական անհոգ կյանքը կարճ տևեց, և միանգամից մտանք թոհուբոհի, պատերազմի մեջ: Այդ շրջանակում էլի մարդիկ կային, որոնք ընդհանրապես չխառնվեցին այդ ամենին. չգիտեմ` նրա՞նք էին ճիշտ, թե՞ մենք: Տեսակի խնդիր է, այդպես ստացվեց:
- Վազգեն Սարգսյանի գործունեությունը ձեր աչքի առաջ է ընթացել: Նրա` որպես պետական, ռազմական գործչի, կայացման ի՞նչ փուլեր կարող եք նշել:
- Ղարաբաղ կոմիտեի գործունեության շրջանում Վազգենը նրա մեջ մտավ որպես ամենաջահել անդամ: Դա երևի կարելի է առաջին փուլ անվանել: Հետո, Երասխի կամավորական շարժման ժամանակ, ինքն արդեն առավել հասուն, կազմակերպված, առավել գրագետ էր: Իհարկե, այդ շրջանում կային նաև ուրիշ տղաներ, բայց քանի որ պայքարի այդ փուլում հիմնական առճակատումը հայ-ադրբեջանական սահմանի այդ հատվածում էր, իր կազմակերպական ունակություններով, անձնական խիզախությամբ և տաղանդով Վազգենին հավասար մեկը չկար: Եվ նա միանգամից, առանց քննարկման, մտավ Ղարաբաղ կոմիտեի շարքերը: Ահա այդպես էլ կամաց-կամաց նա դարձավ կամավորական շարժման ղեկավար, բանակը սկզբնավորող: Ինքը Ղարաբաղ կոմիտեի կողմից էր լիազորվել այդ բանն անել, և կարողացավ: Վիթխարի էներգիա ուներ, ուրիշ մեկն իր տեղում չէր կարող գլուխ բերել այդ գործը: Վերջին տարիներին ընդունված է ասել, թե մեկը 15 ժամ է աշխատում, մյուսը` 20... Չեմ կարծում, թե մեծ առաքինություն է այդքան աշխատելը, բայց և առանց դրա ա՛յն ժամանակ, ա՛յդ բնագավառում հնարավոր չէր: Պատահական չէր, որ շատերի մեջ հենց Վազգենն առանձնացավ: Միշտ զարմացել եմ նրա աշխատանքի գերմարդկային ռեժիմից. վախենում էի, որ մի օր ջղերը չեն դիմանա: Նման մի բան եղավ Շահումյանի կռիվներից հետո, երբ մի քանի ամիս հրաժարվեց նախարարի պաշտոնից: Իրոք դիմանալու բան չէր, բայց ինքը դիմացավ: Պետք էր երիտասարդ լինել, ռոմանտիկ. ինքը ռոմանտիկ էր, առանց դրա հնարավոր չէր այդքան բան անել` բանակ ստեղծել, այն էլ սկսելով սովետական կարգերի ժամանակ: Ամբողջ պատերազմի ընթացքում երկու անգամ անձնապես, անձնական խիզախության ու կամքի շնորհիվ բեկում մտցրեց պատերազմի ընթացքի մեջ. մեկն Օմարից նահանջած մեր զորքի դեմը առնելով Քելբաջարում, մյուս անգամ մահապարտներով, Մարտակերտի ճակատում փրկելով Ստեփանակերտը. իսկ Շուշի-Գորիս ճանապարհը բաց էր զորքի ու ժողովրդի նահանջի համար: Մահապարտները փրկեցին Ղարաբաղը: Այդ օրերին վճռվեց այդ պատերազմի ելքը:
- Պատկերացնո՞ւմ էիք հետագան, այն ամենը, ինչ կարող էր լինել:
- Այն ժամանակ մենք մեր հնարավորությունների սահմանը չգիտեինք. գրող էինք, բանաստեղծ, դասախոս: Այսինքն, մեր ունակությունների վերին սահմանը պատկերացնել հնարավոր չէր: Բայց բոլոր դեպքերում այդ տարիներին նյարդային էներգիան շատերին դավաճանեց: Ոնց որ կարճ միացում տար. շատ մարդիկ դուրս եկան Շարժման շարքերից, դարձան ընդդիմություն կամ էլ ընդհանրապես գնացին, ոչ մի բանի պիտանի չեղան: Բայց դիմացողներ եղան, և Վազգենը նրանց մեջ էր: Դիմացավ և խաղաղության հասավ: Թվում էր` եկել է ավելի թեթև ռեժիմով աշխատելու ժամանակը, բայց ինքը մաքսիմալիստ էր, միշտ մտածում էր, որ կարելի է ավելին անել, քան արվում է. ավելին` անձնական նախաձեռնությամբ, առավել մեծ աշխատանքով, առավել մեծ կենտրոնացումով: Դրա համար էլ ես միշտ վախ ունեի, որ ինքը կարող է մի օր վառվել: Վազգենը Ղարաբաղ կոմիտեի ղեկավարության, պետության մեջ միակ մարդն էր, որի հետ ընկեր եմ եղել մինչ Շարժումը: Այդ ընկերությունն ամրապնդվեց պատերազմի տարիներին, պետական շինարարության, բանակ կազմավորելու, բանակին թիկունք կանգնելու, ի վերջո պետություն ու երկիր կառուցելու դաժան փորձությամբ: Մեր ընկերությունը դիմացավ դրան: Առավել մտերմացանք, երբ երկուսս էլ ապրում էինք կառավարական ամառանոցում: Վազգենն էլ, ես էլ տուն չունեինք. ինքն ապրում էր Արարատում: Դա մի տեսակ շտաբի պես բան էր. քննարկելու շատ բաներ կային:
- Խորհրդարանում ունեցած ձեր մի ելույթում դուք ակնարկում էիք ինչ-որ մարդկանց թե ուժերի հետ ընդհանուր հայրենիք չունենալու, ուրացման, այլնի մասին:
- Իմ և Վազգենի հարաբերություններն այդ ամենից դուրս են: Ես խոսել եմ միմիայն հայրենիք չունեցողների մասին, իսկ մենք ընդհանուր հայրենիք ունենք:
Զրուցեց Լ. ԱՍԱՏՐՅԱՆԸ
http://1in.am/arm/armenia_interview_12003.html
Պատմում է Մուշեղ Սաղաթելյանը
Ինչպես էր կոփվում պողպատը
Հոկտեմբերի 27-ի գիշերը, երբ նախագահը եկավ Ազգային ժողով, իսկ ռազմական ոստիկանության տղաները գրավեցին շենքը, հենց այդ պահից սկսվեց հոկտեմբերի 27-ի գործի խեղաթյուրումը: Այդ գիշեր էր, որ լուրջ ընդհարում տեղի ունեցավ ռազմական ոստիկանության տղաների եւ Հայկ Հարությունյանի միջեւ, որոնք Հայկ Հարությունյանի վրա զենք քաշեցին եւ վերջինիս միայն ուժով հաջողվեց զինաթափել ռազմական ոստիկանության տղաներին: Ես այժմ ամենայն պատասխանատվությամբ հայտարարում եմ, որ նախաքննության տապալումը հենց այդտեղից է սկսվել: Նախաքննության մարմինը կազմվեց 27-ի գիշերը. ընտրվեց 21 հոգանոց խումբ, սակայն այդ խումբը մինչեւ ամսի 30-ը որեւէ քննչական գործողություն չկատարեց, եւ մինչեւ օրս մենք չգիտենք, թե որ հրազենը որ հանցագործի ձեռքից է վերցվել:
Հետո արդեն հանրապետության նախագահը, քաջ իմանալով, որ ինքը գործով կարեւոր վկա է, ամեն օր, երեկոյան ժամը 6-8-ը ընդունում էր Գագիկ Ջհանգիրյանին եւ կարդում քննչական բոլոր նյութերը: Այդ ո՞ր օրենքում է գրված, որ նման կարեւոր վկան, որը ոճրագործի հետ զրուցել էր եւ պարզ չէր, թե ինչ է խոստացել, իրազեկ լիներ քննության նյութերին:
Հենց սկզբից հոկտեմբերի 27-ի կազմակերպիչների մասով որեւէ մեկը որեւէ գործ չի կատարել, բացի կալանավայրերի վարչությունից եւ օպերատիվ խմբից, որը ղեկավարում էր Հրաչ Հարությունյանը: Այսինքն՝ հենց սկզբից նախագահը հայտարարեց, որ դա հինգ ռոմանտիկի գործ է եւ կազմակերպիչների մասով ոչինչ չարվեց:
Բայց կան իրեղեն ապացույցներ
Իհարկե, կային շշուկներ, որ ամեն ինչ ձայնագրվում է. ես ինֆորմացիա ունեմ, որ Նաիրի Հունանյանն ինքը ձայնագրել է նախագահին, որը հետագայում շանտաժի ձեւով ներկայացվել է քննչական մարմնին, որ՝ «ես էլ սա ցույց կտամ, թե նախագահը ինձ ինչ է խոստացել»: Կա նաեւ կազմակերպիչներ չլինելու վարկածը պնդող Վազգեն Մանուկյանի եւ Վահան Հովհաննիսյանի՝ հոկտեմբերի 28-ի առավոտյան ԱԺ-ի դիմաց արված ձայնագրությունը, որը Գագիկ Ջհանգիրյանի մոտ է եւ որտեղ նրանք հաստատում են, որ այդ հնգյակն է, եւ կազմակերպիչներ չկան: Սակայն իրական իրեղեն ապացույցն այն կասետն է, որի վրա ես աշխատել եմ առաջին օրվանից եւ հստակ գիտեմ, որ նման կասետ կա եւ այն չէր կարող ոչնչացվել, քանզի դա, որպես շանտաժ, ոճրագործներից մեկը ներկայացրել է իշխանություններին եւ ազատ արձակվել: Այդ կասետը ձայնագրվել է մինչեւ հոկտեմբերի 27-ը, երբ հիմնական ոճրագործները ծրագրում էին իրենց անելիքները:
Նախագահը ժամանակ էր շահում
Իրենք էին խնդրում-աղաչում Արամ Սարգսյանին, որ համաձայնի վարչապետ աշխատել: Արամը չէր համաձայնում, իսկ նրանք ասում էին՝ ի՞նչ է, չե՞ս ուզում, որ եղբորդ սպանողներին գտնեն: Ի՞նչ էր այդ ժամանակ պետք նախագահին. նրան պետք էր ժամանակ շահել եւ Արամ Սարգսյանին վարչապետ նշանակելով, պետական ամառանոցում պահելով նա շահեց այդ ժամանակը: Մինչեւ հունվար ամիսը նախաքննությունը այս կամ այն կերպ տանելուց հետո նախագահը հասկացավ, որ գործը իրավական դաշտում իր համար պարտություն է նշանակում եւ այն տեղափոխեց քաղաքական դաշտ: Այդ ժամանակ արդեն ես ինֆորմացիա ունեի, որ քննիչներից մեկը ոճրագործներից մեկին, հարցաքննության ժամանակ, թղթի կտորի վրա գրում է՝ «Այստեղ մեզ լսում են, մի բան գրի՝ թողնեմ գնամ», իսկ մեկ այլ քննիչ Ջհանգիրյանին բերել է մի թուղթ, որը ամրացված է եղել իր ավտոտնակին, իսկ վրան գրված է եղել. «Այ տղա, քիթդ շատ ես խոթում, չե՞ս վախենում, երեխաներ ունես»: Սրանք քննիչներին ահաբեկելու մեթոդներ էին, որոնք անպայման պետք է կցվեին քրգործին:
Գող՝ սիրտը դող
Երբ դեռ այն ժամանակ նախագահի հրավերով ես նրան հանդիպեցի, նա անընդհատ ասում էր. «Այ, կտեսնեք, պարտադրելով ինձ վրա ցուցմունքներ են կորզելու»: Ինչո՞ւ էր նա միշտ եւ տարբեր հանդիպումների ժամանակ ասում, որ իր վրա ցուցմունքներ են տալու: Արդեն իսկ իրեն կասկածում էին, եւ նա ինքն էր առաջինը դրա մասին խոսում: Ես նախագահի հետ հանդիպել եմ նաեւ այն ժամանակ, երբ ինձ արդեն ձայնագրում էին, հետեւում եւ միշտ հարցրել եմ՝ ինչո՞ւ ձերբակալվեցին եւ հետո առանց հիմքի ազատ արձակվեցին որոշ մարդիկ: Ավելի ուշ, երբ նախաքննության եւ զոհերի հարազատների միջեւ արդեն տարաձայնություններ կային, ես առաջարկել եմ նախագահին, որ քննչական խումբը համալրի մոտ մեկ տասնյակ ավելի փորձառու քննիչներով, իսկ նա անընդհատ ասում էր, թե իմ գլխին եք ուզում սարքել:
Հինգ գործ՝ հինգն էլ քրեական
Եվ ահա այս ամենի արդյունքում որոշվեց իմ դեմ հինգ քրեական գործ հարուցել.
գործ առաջին. կեղծ դիպլոմի պատմությունը, երբ ես 91-ին ՆԳ համակարգ աշխատանքի անցնելու համար դիմում եմ գրել, այնտեղ նշել եմ, որ ունեմ միջնակարգ կրթություն: Ի դեպ, ես քննիչին ասել եմ, որ կարող են բարձրացնել 91-ի իմ այդ դիմումը եւ տեսնել, որ ես այնտեղ չեմ գրել, թե բարձրագույն կրթություն ունեմ: Այո, ես 86-ին ընդունվել եմ Բելգորոդի Շինարարական տեխնոլոգիաների ինստիտուտ, սակայն Շարժումից հետո չեմ գնացել: Թող Սերժ Սարգսյանն ինձ պատասխանի, երբ ինքը ՆԳ նախարար էր եւ համակարգում հատ-հատ բոլոր գործերը նայում էր ու հարյուրներով կեղծ դիպլոմներով մարդիկ կային, ինչո՞ւ նա դրանց դեմ գործ չհարուցեց: Ես վստահ եմ, եթե այդ մարդկանցից մեկն ու մեկը փորձի հիմա իշխանությունների դեմ ձայն հանել, տեղում գործ կհարուցեն:
Գործ երկրորդ՝ պետական գաղտնիքի հրապարակում. ո՞րն էր այդ պետական գաղտնիքը. ինձ քննիչները պատասխանեցին, որ ես հայտարարել եմ, թե ՆԳ համակարգում 20 հազար աշխատող կա: Ես հիմա ասում եմ՝ հարցրեք ՆԳ նախարարին, եւ եթե նա կարողանա ասել, թե քանի՞ մարդ է աշխատում համակարգում, ես պատրաստ եմ այդ մեղադրանքը ընդունել: Պետական երկրորդ գաղտնիքը, որ ես, իբր, հրապարակել եմ, այն է, որ ասել եմ, թե թիվ մեկ մեկուսարանում ձայնագրություններ են կատարվում: Այո, կատարվում են, եւ դրանք ընդամենը ռեժիմային կարգուկանոնի մեջ են մտնում ու որեւէ մեկի համար գաղտնիք չեն:
Գործ երրորդ՝ քրեական գործ է հարուցվել նախկին ամբաստանյալ Միսակ Մկրտչյանին անպատվելու եւ ԱԱ մեկուսարանում նրան ռետինե մահակով ծեծելու համար: Ես ինչպե՞ս կարող էի ԱԱ մեկուսարանում ծեծել Միսակ Մկրտչյանին, երբ ԱԱ մեկուսարանում ես ընդամենը եղել եմ մեկ անգամ, այն էլ Գագիկ Ջհանգիրյանի եւ էլի 10-ը մարդու ուղեկցությամբ, իսկ նույն այդ ժամանակ ԱԱ մեկուսարանի միջանցքներում հսկողություն էին իրականացնում նաեւ զինվորական ոստիկանության տղաները: Մենք մեկուսարանի պետի սենյակից դուրս չենք եկել, եւ դա կարող է վկայել մեկուսարանի պետը:
Գործ չորրորդ՝ 96-ին Գագիկ Մկրտչյանին, Կիմ Բալայանին եւ էլի ինչ-որ մեկին ծեծելու համար: Եթե Գագիկ Մկրտչյանն այդքան հայրենասեր կենդանի է, ինչո՞ւ նա այն ժամանակ չէր բողոքում իրեն ծեծելու համար: Եվ եթե դատախազությունը գործ է հարուցում Գագիկ Մկրտչյանի հայտարարության հիմա վրա, ես հայտարարել եմ հոկտեմբերի 27-ի կազմակերպիչների մասին՝ ինչո՞ւ իմ այդ հայտարարության հիման վրա գլխավոր դատախազությունը գործ չի հարուցում:
Գործ հինգերորդ՝ նախագահին զրպարտելու: Ես հոկտեմբերի 27-ի կազմակերպիչների մասով իմ հայտարարությունը պնդում եմ:
Գործակալական
Ամենայն պատասխանատվությամբ հայտարարում եմ, որ այս ամենը կազմակերպված է ՆԳ նախարար Հայկ Հարությունյանի կողմից, որը այս էլ երկրորդ անգամ գործակալի միջոցով ուզում է շանտաժ անել (փակագծերը չբացեմ, քանզի ինքը շատ լավ գիտի, թե առաջին գործակալին երբ եւ ինչի համար էր ուղարկել): Եվ երբ երկրորդ գործակալը գրեց, որ հոկտեմբերի 27-ը կազմակերպել է հանրապետության նախագահը, այո, ես այդ թուղթը պատռել ու դեն եմ նետել: Ես ինչո՞ւ պիտի 50 հազար խոստանայի մի մարդու, որի ասածը եւ դրանից էլ շատ՝ ես վաղուց գիտեի: Եվ երբ ասացի՝ նա իր գործակալ հալով զարմացել էր: Իսկ քննիչներին նա ասել է, որ, այո, կան կազմակերպիչներ, եւ դատարանում ինքը դա կապացուցի: Այն, ինչ որ հրապարակված է իմ եւ գործակալի առերես հարցաքննությունից, չի համապատասխանում իրականությանը:
Բրոնեժիլետը
Ի դեպ, ես Ռոբերտ Քոչարյանի հետ ժամանակին մոտ եմ եղել եւ հիմա զարմանում եմ, թե ինչպես է նա տեղեկանք բերել, որ 10 տարի ՀՀ քաղաքացի է: Երբ 91-92-ին նա ԳԽ պատգամավոր էր եւ գալիս էր Երեւան սեսիաների, մնալու տեղ չուներ, ես էլ Շիրակից էի գալիս ու էլի մնալու տեղ չունեի, եւ միասին մնում էինք Վազգեն Սարգսյանի մոտ:
Իսկ այսօր նախագահը բրոնեժիլետի պես հագել է այդ հանրային կոչված հեռուստատեսությունը եւ տունտունիկ է խաղում:
No 278, հոկտեմբերի 12, 2001 թ., ուրբաթ
ԻՐԱՎԱԲԱՆԱԿԱՆ ԴԻՊԼՈՄՈՎ «ՄՈԾԻԿՈՒԼԻՆ»
Հոկտեմբերի 27-ի գործով տուժողների իրավահաջորդների դատապաշտպան Տիգրան Ջանոյանը չդիմացավ: Բացահայտվեց: Եվ հայտարարեց, թե ինքը պրոֆեսիոնալ իրավաբան է, մինչդեռ իր պաշտպանյալը (Արամ Սարգսյանը) իրեն ստիպում էր քաղաքական երանգ տալ գործերին:
Այ քեզ շրջադարձ: Երկրում տեղի է ունեցել քաղաքական ահաբեկչություն, որի արդյունքում երկրում իրական իշխանությունը փոխվել է, հետո նախագահը համաներմամբ ազատ է արձակել ահաբեկչության մասին իմացող-չհայտնողներին, Ջանոյանի պաշտպանյալ Արամ Սարգսյանն ինքը ամեն օր գործին քաղաքական երանգ է տալիս՝ հայտարարելով, թե այս իշխանությունները հովանավորում են ահաբեկիչներին, եւ հանկարծ Ջանոյանը հայտարարում է, թե իրեն ստիպում են գործին քաղաքական երանգ տալ, բայց ինքը ազնիվ է, եւ չի բացառվում, որ առաջիկայում ընդհանրապես հրաժարվի 27-ի գործից:
Իհարկե, սովորաբար առնետները լքում են խորտակվող նավը, բայց սա այդ դեպքը չէ: Դեռ հայտնի չէ, թե ում նավն է խորտակվում: Սա ավելի շատ հիշեցնում է այն դեպքը, երբ լուրջ ճակատամարտից առաջ կողմերը ետ են կանչում ոչ միայն իրենց դեսպաններին, այլեւ առավել արժեքավոր լրտեսներին: Եվ սկսում են նրանց օգտագործել: Ընդ որում, Տիգրան Ջանոյանը, դատելով ամեն ինչից, բազմակի օգտագործման է: Հիշու՞մ եք, Վանո Սիրադեղյանը փորձեց օգտվել նրա «ծառայություններից», բայց կեսից, ինչ-որ բան կռահելով, հրաժարվեց նրա ծառայություններից: Աշոտ Բլեյանն օգտվեց նրա «ծառայություններից» եւ հայտնվեց բանտում, «Հայկական ժամանակի» գլխավոր խմբագիրը նրա «պաշտպանության» տակ մեկ տարվա պայմանական կալանք ստացավ, Օհան Դուրյանը հայտարարեց, որ այլեւս երբեք չի դիմի նրան.. Ի դեպ, հենց այս փաստերին էր ժամանակին անդրադարձել մեր թերթը: Ընդ որում՝ որոշ իմաստով սխալվել էր՝ նկարելով նրան գործի հատորների վրա նստած: Ուրիշ բանի վրա նստած պիտի նկարեր:
Բայց փաստն այն է, որ Ջանոյանի դեպքում գործ ունենք սովորական գործ տվողի հետ: Ընդ որում, նրա համագործակցությունը իշխանությունների հետ փոխշահավետ է: Առավել կարեւոր հարցերում իր պաշտպանյալներին քցելու դիմաց իշխանությունները նրա համար «փայլուն դատապաշտպանի» իմիջ են ապահովում:
Իսկ գուցե խնդիրը շատ ավելի պա՞րզ է, կհարցնի ընթերցողը: Գուցե Ջանոյանի աշխատավարձը պարզապես ուշացրե՞լ են: Ոչ: Պարզապես Մուշեղ Սաղաթելյանի հայտնի հայտարարություններից հետո իշխանությունները խուճապի մեջ են ընկել: Մուշեղ Սաղաթելյանի հարցերը որոշել են լուծել՝ նրա մոտ շպիոն ուղարկելով, իսկ Արամ Սարգսյանի դեպքում որոշել են օգտագործել արդեն իսկ այնտեղ գտնվող լրտեսին: Ընդ որում՝ երկու դեպքում էլ նպատակը նույնն է. «ապացուցել», որ ընդդիմությունը փորձ է անում հոկտեմբերի 27-ի կազմակերպման մեջ նողկալիորեն զրպարտել իշխանություններին: Իսկ իշխանություններին նման հարցերում զրպարտելը ծանրագույն հանցանք է:
Եվ ժամանակն է, որ Տիգրան Ջանոյանը ցուցմունք տա Արամ Սարգսյանի դեմ: Նազուտուզի ժամանակ չկա, դրությունը բարդ է:
ԴԵ ՍԵՎ PR ՀԻՄԻ՛ ԴՈՒ ՏԵՍ
Տնտեսական «աճի եւ սոցիալական անմխիթար վիճակի մասին չենք խոսի: Դրանով զբաղված են բոլորը: Նախագահության թեկնածուներին, նրանց «ծրագրերին» չենք ուզում անդրադառնալ: Առայժմ:
Բայց այս ընտրարշավի մթնոլորտը մտահոգիչ է: Մտահոգիչ է, որովհետեւ հատկապես իշխանական քարոզիչները, իշխանավոր գործիչները «փայլում են» իրենց փարիսեցիությամբ: Ստի, կեղծիքի, լկտիության չափաբաժինն արդեն մահացու է: Պաշտպանում են Քոչարյանին: Ձգտում են ամեն կերպ համոզել, որ նրա ընդդիմախոսներն ընդամենը սեւացնում են իրենց շեֆին: Ընդ որում, անընդհատ խոսում են սեւ PR-ի մասին, որին իրենք են հաճախակի դիմել անցած 5 տարիներին: Հավաստիացնում եմ` Քոչարյանին «սեւացնել» հնարավոր չէ, դրա կարիքն էլ չկա: Որովհետեւ ժողովրդի հիշողությունից հնարավոր չէ ջնջել արդեն ձեւավորված կերպարը, հնարավոր չէ ընդունելի դարձնել այն, ինչ ի սկզբանե անհամատեղելի է: Որովհետեւ.
Ա. Չի կարող օրինական ղեկավար լինել նա, ով իշխանությունը զավթել է հեղաշրջման հետեւանքով: Իսկ քոչարյանական իշխանափոխությունն այլ կերպ անվանել հնարավոր չէ: Ուրեմն նրա` Հայաստանում կատարած առաջին իսկ «քայլը» խոցելի է դարձրել հենց իրեն ու իր թիմին: Հիշեցնեմ` 1998թ. փետրվար-մարտին օրենքը ոտնահարվեց 3 անգամ:
1. «անհասկանալի» պատճառաբանությամբ եւ հայտնի ուժերի ճնշմամբ հրաժարական տվեց ՀՀ առաջին նախագահը,
2. Քոչարյանն առաջադրեց իր թեկնածությունը, չնայած Սահմանադրությունը նրան այդ իրավունքը չի տալիս,
3. «ընտրությունն» իրագործվեց բացառիկ կեղծիքներով, եւ իշխանությունը բռնազավթվեց երկրորդ անգամ, տվյալ պարագայում` Կարեն Դեմիրճյանից:
Մեկ հիշեցում եւս. Քոչարյանի ցնծացող թիմի առավել ծայրահեղական «գործիչները» մինչեւ 1999-ի հոկտեմբերի 27-ը անընդհատ կրկնում էին, թե իշխանափոխությունը կիսատ է...
Բ. Բնականաբար «իշխանափոխությունն» ավարտին հասավ 1999թ. հոկտեմբերի 27-ից հետո: Մանավանդ, նույն թվականի մայիսյան ընտրությունները եկան ապացուցելու, որ ընտրազանգվածը կրկնեց 1998-ի քվեարկությունը: Այսինքն, հայաստանցիների ճնշող մեծամասնությունը ձայն էր տալիս Կարեն Դեմիրճյանին եւ Վազգեն Սարգսյանին: Իրական իշխանությունը Քոչարյանի ձեռքին չէր, եւ 1999-ի մայիսը փաստացի արձանագրեց նրա անլիարժեքությունը: Նոր ընտրությունները հեռու էին, անկանխատեսելի. մրցակիցներն ուժեղ էին եւ արդեն կանխատեսելի: Եվ 1999-ի հոկտեմբերի 27-ին Քոչարյանի համար վերացավ եւս մի խոչընդոտ: Իշխանությունը բռնազավթվեց երրորդ անգամ:
Գ. Զավթիչը երբեք, ոչ մի րոպե լիարժեք իշխանավոր չի կարող լինել: Նա խամաճիկ է: Խամաճիկ է իր «թիմի» ձեռքին, խամաճիկ է օտարների համար: Հետեւաբար իշխանությունն ամրապնդելու յուրաքանչյուր փորձ ուղեկցվում է հիպերտրոֆիկ չափերի հասնող զիջումներով` «թիմին», «դրսին»: Կրկնում եմ` խամաճիկ է, ձեռնտու է դրանց բոլորին` մենատնտես-օլիգարխներին, եվրոպաներին, ամերիկաներին, ռուսաստաններին: Խամաճիկը կործանարար է միայն երկրի, ժողովրդի համար. այսինքն, ձեռնտու չէ մեզնից` հայաստանցիներիցս եւ ոչ մեկին: Եվ բնական է` հայաստանցիներս գիտակցաբար կամ ենթագիտակցաբար ամեն ինչ հասկանում ենք:
Ուրեմն` պարոնա՛յք քոչարյանականներ, դուք բոլորդ անխտիր պետք է պատասխան տաք Հայաստանում 3 անգամ իշխանություն զավթելու համար: Պետք է պատասխան տաք Արցախի չլուծված հարցի համար, Արցախում կատարված հանցագործությունների համար: Պետք է պատասխան տաք 1998 թվականից սկսված քաղաքական սպանությունների համար, պետք է պատասխան տաք հոկտեմբերի 27-ի հրեշավոր ոճրագործության համար, որովհետեւ այն տեղի է ունեցել ձեր իշխանության օրոք եւ ամրապնդել է ձեր իշխանությունը:
Իսկ քոչարյանական «տնտեսական աճի» լավագույն չափանիշը Գինեսի ռեկորդների գրքին արժանի նրա ծրագիրն է` «գույք` պարտքի դիմաց»: Կարծում եմ` մեկնաբանությունն ավելորդ է:
Քոչարյանն ու «թիմը» վախենում են ա՛յս հարցերից.
ա) իշխանության ապօրինի զավթում,
բ) հոկտեմբերի 27-ի ոճրագործության բացահայտում,
գ) Արցախի հիմնահարցի խաղաղ լուծում:
Քոչարյանն ու «թիմը» վախենում են Վազգեն Սարգսյանի եւ Կարեն Դեմիրճյանի ստվերներից անգամ, դրա համար էլ ատում եւ «վարկաբեկում են« նրանց ժառանգներին:
Քոչարյանն ու «թիմը» ամեն ինչ անելու են ընտրությունները կեղծելու, իշխանությունը չորրորդ անգամ ուզուրպացնելու համար: Չգիտեմ` կկարողանանք բոլորս միասին այս չորրորդ անգամը թույլ չտալ: Գիտեմ` հուդաներ այսօր էլ կան: Բայց հենց այդ հուդաներին եմ ուզում հիշեցնել նախատիպի անփառունակ վերջը: 30 արծաթը նա «չվայելեց», չհասցրեց ու ինքնակամ կախվեց...
:hm:
Քոչարյանին սատարելու գինը
Վերջին օրերին քաղաքական եւ մերձքաղաքական շրջանակների ուշադրությունը սեւեռվել է երկու հարցի վրա։ Առաջինը իշխանական կոալիցիայի ճակատագիրն է, երկրորդը` Ռոբերտ Քոչարյանի։ «Քննարկումները» թեժացնում են քոչարյանական վերլուծաբանները, որոնք ջանք չեն խնայում իրենց պատրոնից գրեթե լեգենդար կերպար ստեղծելու համար։
Սա էլ քիչ է, դեռ վիրտուալ դաշտում են ակտիվ քարոզչություն սկսել եւ փորձում են լվանալ համացանցից օգտվողների ուղեղները։ Հույսները դրել են մարդկանց կարճ հիշողության վրա եւ ոչ միայն։ Այսպես, վերլուծությունների մի մասը վերաբերում է Սերժ Սարգսյանի իշխանավարման թույլ կողմին։ Ըստ սրանց` Սարգսյանը նախագահի աթոռը զբաղեցնելուց հետո չի կարողացել հաստատել իր միանձնյա գերիշխանությունը բուրգի նկատմամբ։ Այսինքն` բուրգում բավականին ուժեղ են նախկին շեֆին ծառայողների դիրքերը։
Քոչարյանական կարոտախտից տառապողների թիվը, սակայն, ակնհայտորեն ուռճացվում է հանուն նրան գովազդելու։ Նշում են նաեւ, որ հայաստանյան որոշ կուսակցություններ կարող են դառնալ նրա հենարանը, եթե վերջինս վերադարձի հայտ ներկայացնի։ Այնուամենայնիվ, մի բան քոչարյանամերձ քարոզիչները հաստատ գիտեն։ Գիտեն, որ իրենց պաշտպանյալը հասարակական աջակցություն երբեք չի վայելել եւ չի վայելելու։ Պարզ է նաեւ, որ հասարակության համար որեւէ տարբերություն չկա` Ս. Սարգսյանն է բուրգի գլխին, թե Ռ. Քոչարյանը։ Ուստի հիմնական թիրախը դարձյալ կառավարման լծակներ եւ փող ունեցող մարդիկ են, շատ փող։ Մի հանգամանք էլ կա, որ չի վրիպել հասարակության աչքից։ Քոչարյանը երախտագիտություն է պահանջում ՀՀԿ-ականներից, որոնցից շատերին հենց ինքն է տեղադրել այդ կուսակցության ղեկավար կազմում։ Իսկ հիմա տեսնենք, թե ինչ արժեցավ ոմանց Քոչարյանին սատարելը, եւ որքան երախտագետ է հենց ինքը` «վոյինը»։ Արթնացնենք մեր թմրող հիշողությունը։
1998 թվականի հեղաշրջումը լավ պլանավորված իշխանազավթում էր, որին, ցավոք, մասնակից դարձան նաեւ հայրենիքին նվիրված մարդիկ։ Այդ մարդիկ, եւ հատկապես Վազգեն Սարգսյանը ՀՀ առաջին նախագահին ընդդիմացան` ղարաբաղյան խնդրի լուծման` նրա առաջարկած տարբերակը չընդունելու պատճառով։ Բնականաբար, Ռ. Քոչարյանը երբեք իշխանությունը չէր զավթի, եթե չունենար «գաղափարական» հիմք եւ ուժեղ անհատի աջակցություն։ Վազգեն Սարգսյանը հզորացրեց ՀՀԿ-ն` դառնալով դրա առաջնորդը։ Գուցե նա վստահ էր, որ իսկապես ոչ մի թիզ հող չենք զիջելու, վստահ էր նաեւ, որ իր վերահսկողության տակ է պահելու երկրում ծավալված բոլոր գործընթացները։ Մինչ նա զբաղված էր կարեւոր հարցեր լուծելով` Հայաստանում սկսվել էր սպանությունների մի շարք, որի գագաթնակետը դառնալու էր 1999 թվականի հոկտեմբերի 27-ը։ Սպանվում էին բարձրաստիճան պաշտոնյաներ եւ զինվորականներ։ Առաջին ուժեղ ցնցումը հանրապետության Գլխավոր դատախազ Հենրիկ Խաչատրյանի ողբերգական մահն էր, այսինքն` սպանությունը։ Այս հանցագործության բացահայտման պաշտոնական վարկածը վատ բեմադրված արկածային ներկայացման էր նման։ Պարզ էր մի բան։Այլեւս չկար այն Գլխավոր դատախազը, որին հնարավոր չէր ձեռնասուն սարքել։ Մարդը ուներ մարդկային եւ մասնագիտական արժանապատվություն։ Հետո, իհարկե, սպանվեցին եւ «ինքնասպանվեցին» Վազգեն Սարգսյանին հավատարիմ զինվորականները` Վ. Խորխոռունին եւ Ա. Մարգարյանը։ Սահմռկեցուցիչ էր Արծրուն Մարգարյանի դեպքը, երբ նախաքննությունը վարող մարմինը փորձում էր հասարակությանը համոզել, որ վեց երեխաների հայրը ինքնասպան է եղել` երկու անգամ ինքն իր վրա կրակելով։
Արյունալի գործընթացին զուգահեռ բեմադրվում էր մեկ այլ խայտառակություն։ Իշխանազավթումից անմիջապես հետո ամենաբարձր մակարդակով սկսեցին հետապնդել մեր անկախ հանրապետության հիմնադիրներից մեկին` Վանո Սիրադեղյանին։ Այս զզվելի շոուն շատ «աբիժնիկների» սրտեր հովացրեց, բայց փաստորեն երկրից հեռացրեց մի գործչի, որը կարող էր խոչընդոտել Քոչարյանի` երկրում միակ տերը դառնալու ծրագիրը։
Սակայն, ինչպես արդեն նշեցինք, գագաթնակետը 1999 թվականի հոկտեմբերի 27-ն էր։ Վազգեն Սարգսյանն ակնհայտորեն երկրում մի գործընթաց էր սկսել, որը, մեղմ ասած, սահմանափակում էր Ռ. Քոչարյանի հնարավորությունները։ Խորհրդարանական ընտրություններից առաջ տեղի ունեցավ մի աննախադեպ բան. միավորվեցին նախկին հակառակորդները` ՀՀԿ-ն եւ Կարեն Դեմիրճյանի ղեկավարած կուսակցությունը։ Դեռ մեկ տարի առաջ այս կազմակերպություններն անհաշտ հակառակորդներ էին, որովհետեւ նախագահական ընտրությունների ժամանակ ՀՀԿ-ն ակտիվորեն աջակցում էր Կ. Դեմիրճյանի հակառակորդին` Ռ. Քոչարյանին։ Պարզ էր, որ Վ. Սարգսյանի եւ Կ. Դեմիրճյանի միավորումը շահեկան էր Հայաստանի համար եւ խիստ անբարենպաստ` Ռ. Քոչարյանի իշխանության համար։ Խորհրդարանն անցավ միավորման ձեռքը, կառավարության ղեկավար դարձավ Վ. Սարգսյանը։ Նոր ԱԺ-ի եւ կառավարության կազմավորմանը անմիջապես հետեւեցին Կ. Դեմիրճյանի եւ Վ, Սարգսյանի միջազգային կարեւոր բանակցությունները։ Հիշեցնենք` վարչապետն այցելեց ԱՄՆ, իսկ ԱԺ նախագահը` Ռուսաստան։ Ռ. Քոչարյանը հայտնվել էր խաղից դուրս վիճակում եւ, բնականաբար, դժվար թե երախտապարտ լիներ իրեն մեկ տարի առաջ իշխանության բերած Վ. Սարգսյանին։ Նշենք նաեւ, որ այս իրադրությունում Ռ. Քոչարյանը քաղաքական, առավել եւս` սահմանադրական լուծում գտնել չէր կարող։ Բայց...
Բայց 1999 թվականի հոկտեմբերի 27-ին հինգ ահաբեկիչների ձեռքով գլխատվեցին Հայաստանի խորհրդարանն ու կառավարությունը։ Ռ. Քոչարյանը մի կարճ ժամանակ էլ ստիպված եղավ դիմանալ ճնշումներին, հետո անցավ լայնամասշտաբ հարձակման։ Կառավարությունից հեռացվեցին այն բոլոր պաշտոնյաները, ովքեր դեռ հավատարիմ էին Վազգեն Սարգսյանին։ Իշխանության զավթումը դարձավ կատարյալ։
Շեքսպիրյան սյուժե հիշեցնող ողբերգական այս պատմության մեջ որեւէ անտրամաբանական կետ չկա։ Հակառակը` ամեն ինչ ճիշտ է։ Եվ սա է քոչարյանատիպ մեկին սատարելու գինը։
Powered by vBulletin® Version 4.2.2 Copyright © 2025 vBulletin Solutions, Inc. All rights reserved.