Президент Армении Серж Саргсян 24 сентября встретился в Католикосом всех армян Гарегином II. Как сообщили Новости Армении – NEWS.am в пресс-службе главы государства, в ходе беседы были обсуждены отношения между государством и церковью, а также процесс нормализации армяно-турецких отношений.
Президент Серж Саргсян отметил, что процесс нормализации армяно-турецких отношений переживает важнейшую стадию общественно-политических обсуждений, широкий формат которых является хорошим поводом высказать свои позиции вне зависимости от того, будут ли подписаны парафированные документы или нет, пройдут они ратификацию или нет. Глава государства признал наличие в документах и во внутриполитических консультациях волнующих моментов, обусловленных наличием по ту сторону границы армянских памятников культуры, дедовских домов наследников жертв Геноцида армян.
Серж Саргсян сообщил, что с первого октября он предпримет недельное турне, в ходе которого встретится с представителями крупнейших армянских общин в Париже, Лос-Анджелесе, Бейруте и Ростове-на-Дону, и выслушает их позицию по нынешнему этапу урегулирования армяно-турецких отношений.
Гарегин II приветствовал инициативу президента совершить вышеуказанное турне отметив, что диаспора, являющаяся важнейшей и неотделимой частью народа, и она получит возможность напрямую ознакомиться с позицией руководства страны по столь важнейшему вопросу. Католикос сообщил, что Священный Синод Армянской апостольской церкви на своем ближайшем заседании обсудит процесс нормализации армяно-турецких отношений и выступит с соответствующим заявлением.
Новости Армении - NEWS.am
Между тем, представители политических партий, ассоциаций и религиозных деноминаций армянской Диаспоры США посетили в четверг посольство Армении в Вашингтоне, сообщает газета армян в США Asbarez. Они встретились с послом Армении в стране Татулом Маргаряном, чтобы выразить свою обеспокоенность двумя парафированными Протоколами по нормализации армяно-турецких отношений. Делегация передала послу письмо, в котором подчеркивается факт того, что содержание вышеупомянутых Протоколов вызвало серьезную озабоченность в кругах армянской общины США, а также и всей Диаспоры. В письме говорится о нецелесообразности переговоров относительно исторических событий и подчеркивается признание Армянского Геноцида как предусловия для всякого переговорного процесса с Турцией. Кроме того, в письме обращается внимание и на то, что признание границ и территориальной целостности Турции означает отказ от борьбы за справедливость.
Генеральный консул Израиля в Лос-Анджелесе Яков Дайан решил помимо своих прямых обязанностей — консульской работы во благо государства Израиль и его граждан в штате Калифорния — заняться еще и внешней политикой, в частности, лоббингом интересов мусульманского государства Азербайджан. В частности, как передает издание со ссылкой на азербайджанские СМИ, Яков Дайан призвал еврейские общины в США выразить поддержку Азербайджану и его интересам в Соединенных Штатах. По всей видимости, лоббирование азербайджанских интересов — новое хобби Якова Дайана. Или же — новый вид заработка. Хотя нельзя исключать, что еврейского дипломата просто подставили.
Газета сообщает также и о том, что Коалиция армянских молодежных групп и организаций в США провела в минувшую пятницу акцию протеста у консульства Швейцарии в Лос-Анджелесе, передает газета армянской Диаспоры в Соединенных Штатах Asbarez. Демонстрация была проведена в рамках кампании «Stop the Protocols» («Остановите протоколы»). Напомним, что речь идет о двух парафированных Протоколах по нормализации армяно-турецких отношений, а Швейцария в этом процессе выступает в роли посредника. Целью демонстрантов было показать правительству Швейцарии противоречия, содержащиеся в Протоколах и их односторонность, которая представляет собой угрозу для Армении и подрывает права всех армян. Двое представителей демонстрантов – Гаспар Дживалджян и Аруттюн Арутюнян, встретились с Генеральным Коснсулом Швейцарии в Лос-Анджелесе Бригиттой Шох Деттвайлер. После встречи Дживалджян сказал, что «встреча с консулом была важным шагом для того, чтобы выразить неодобрение нашей общины относительно Протоколов и курса переговорного процесса. Мы объяснили консулу, что протест направлен не против Швейцарии, а против процесса посредничества. Необходимо, чтобы наш голос был услышан всеми теми, кто принимает решения о судьбе армянской нации». Г-жа Деттвайлер, в свою очередь, пообещала известить письмом правительство своей страны о позиции демонстрантов, которая сводится также и к тому, что Протоколы идут вразрез с категориями, являющимися фундаментальными ценностями Швейцарии.
«Мы – дети и внуки тех, кто неся на себе бремя великой скорби и одновременно надежду, приехали сюда в попытке спасти остатки своих семей», — говорит на страницах газеты армянской Диаспоры в Аргентине Diario Armenia доктор Диана Итутмазян, проживающая в столице Уругвая Монтевидео. Г-жа Итутмазян отмечает, что эти люди жили со страстным желанием однажды вернуться, что эта вынужденная ссылка, спровоцированная их палачами и убийцами, продлится недолго, и они смогут вновь увидеть свою Родину. «С этим желанием в душе они начали трудную и долгую дорогу Диаспоры, следя за тем, как проходят годы и десятилетия, а человечество никак не вспоминает и не обращается к тому, что произошло когда-то. Армения-пилигрим начала строить школы, чтобы ее дети не забыли языка Месропа Маштоца, делала все, чтобы привить им культуру и историю родной земли и сохранить национальную идентичность. Были построены церкви, чтобы люди не теряли веру и духовную силу, которая всегда объединяла и возвещала теперь также и о 1.5 млн. жертвах, о Комитасе, Хримяне, Дро и других выдающихся деятелей армянского народа», — пишет Итутмазян. Г-жа Итутмазян отмечает, нет никаких политических и экономических обоснований, которые оправдывали бы триумф политики отрицания исторической правды. Если такое произойдет, то наши мученики будут погребены под ложью, конспирацией и безнаказанностью. А Память и Справедливость, знамена 94-летней борьбы будут преданы забвению…".Координационный совет армянских организаций во Франции (CCAF) выступил с заявлением, выражая протест двум парафированным Протоколам по нормализации армяно-турецких отношений, сообщает газета армянской Диаспоры во Франции Nouvelles d'Arm
Спасибо Еркрамасу .
http://yerkramas.org/news/fotoreportazh_prezidenta_armenii_v_parizhe_vstreti li_demonstranty/2009-10-02-10965
<object width="425" height="344"><param name="movie" value="http://www.youtube.com/v/12DTboJIjHo&color1=0xb1b1b1&color2=0xcfcfcf&hl=ru&feature=player_embedded&fs=1"></param><param name="allowFullScreen" value="true"></param><param name="allowScriptAccess" value="always"></param><embed src="http://www.youtube.com/v/12DTboJIjHo&color1=0xb1b1b1&color2=0xcfcfcf&hl=ru&feature=player_embedded&fs=1" type="application/x-shockwave-flash" allowfullscreen="true" allowScriptAccess="always" width="425" height="344"></embed></object>
Панармянское турне Президента Армении началось со столкновения с манифестантами
20:18
Первым пунктом в рамках Панармянского турне Президента РА Сержа Саргсяна была столица Франции, где президент, в память о жертвах Геноцида армян в Турции 1915-22 гг., возложил цветы к памятнику Комитаса. Там же проходил и митинг представителей армянской диаспоры, протестующей против подписания армяно-турецких протоколов. В митинге приняли участие представители трех армянских политических партий: АРФ Дашнакцутюн, «Рамкавар-Азатакан» и «Гнчак», а также представители других армянских общественных организаций. Газета армян России «Еркрамас» получила подробности произошедшего инцидента по телефону от одного из участников манифестации.
Так, стало известно, что демонстрантов, встречавших Президента Армении у памятника Комитасу было не 90 человек, как об этом сообщило Общественное Телевидение Армении, а, по разным данным, от 600 до более чем 800 человек. До прибытия Сержа Саргсяна к месту возложения цветов, все примыкающие к памятнику улицы были перекрыты, а манифестантов полицейский спецназ вытеснил на расстояние более чем 100 метров от памятника, к которому пропускали только женщин и темнокожих.
Однако, как сообщил информатор из Парижа, Президенту Армении у мемориала удалось задержаться не более 3-х минут, так как группа манифестантов прорвалась через полицейские заграждения и забросала официальную делегацию из Армении тухлыми яйцами и транспарантами.
После этого произошло массовое избиение демонстрантов, которых били, толкали, бросали на землю, досталось даже пожилым людям, которых волокли по земле. Полиция разъярилась после того как использовала против манифестантов газ, но, неожиданно ветер подул в их сторону. Все это произошло настолько внезапно, что стражи порядка не успели одеть противогазы, чем и воспользовался народ, ринувшись в сторону Президента Армении, которого вместе с другими членами делегации спешно вывезли с места инцидента.
По последним данным, все близлежащие полицейские участки заполнены арестантами .
Отметим, что митингующие, кроме всего прочего, требовали от Франции ответ за сдачу Киликии туркам, а также требовали выдворения Сержа Саргсяна за пределы страны.
Напомним, 1 октября стартовало панармянское турне президента Армении Сержа Саргсяна. В течение недели он должен посетить крупнейшие очаги армянской Диаспоры для обсуждения парафированных 31 августа армяно-турецких протоколов. Первый город пребывания главы Армении - Париж. Затем он посетит Нью-Йорк, Лос-Анджелес, Бейрут и завершит турне 7 октября в Ростове-на-Дону. Во всех перечисленных городах глава Армении проведет меньше суток, за исключением Лос-Анджелеса, где он проведет встречу также с журналистами.
Հայ-թուրքական մերձեցու՞մ. հեռանկա՞ր, թե՞ վտանգ
[ 2009/10/04 | 16:59 ] սփյուռք, քաղաքականություն
Համազգային հիմնահարցերը պահանջում են համազգային որոշումներ
Երեք մայրաքաղաքներից` Երևանից, Բեռնից ու Անկարայից օգոստոսի 31-ի գիշերը Հայաստան-Թուրքիա հարաբերությունների մասին հրատարակված արձանագրություններն ու դրանց ժամանակացույցը ալեկոծեցին միլիոնավոր հայերի մտքերն ու հոգիները: Հաջորդ առավոտն իսկ, Գերմանիայի Հայ ակադեմիականների միության (ՀԱՄ) վարչությունը որոշեց հավաքվել ու անմիջապես քննարկել ճակատագրական կոչվելու հանգամանքին հավակնող փաստաթղթերն ու դրանցից բխող մտահոգիչ հեռանկարները: Սեպտեմբերի 2-ին որոշում կայացվեց` առանց ժամ իսկ կորցնելու կազմակերպել համայնքային լայն քննարկում, հրավիրել նաև Գերմանիայում Հայաստանի Հանրապետության դեսպանության ու Լեռնային Ղարաբաղի Հանրապետության մշտական ներկայացչության ղեկավարներին:
Գերմանիա աշխատանքի ժամանած ՀՀ նորանշանակ դեսպան Արմեն Մարտիրոսյանի գրասեղանին առաջին աշխատանքային օրն իսկ դրվեց ծրագրին մասնակցելու հրավերը: Ի պատիվ նոր դեսպանի, պետք է ասենք, որ արժևորելով համայնքի ու դեսպանության միջև միանգամից աշխատանքային-գործնական հարաբերություններ հաստատելու երկկողմանի ձգտումը, առաջնորդվելով հայ-թուրքական հարաբերությունների մասին ՀՀ իշխանությունների դիրքորոշումն անձամբ ներկայացնելու, առհասարակ հարցի կարևորության գիտակցությամբ, ՀՀ դեսպանը հաջորդ օրը տվեց ծրագրին մասնակցելու իր ու դեսպանության երկրորդ քարտուղար Համբարձում Մինասյանի մասնակցության համաձայնությունը: Հարցի քննարկման հրավերին անմիջապես դրական պատասխան տվեց նաև Գերմանիայում ԼՂՀ մշտական ներկայացուցիչ Գայանե Ափինյանը:
Երեք պետական այրերի կողքին քննարկմանը մասնակցեցին երեք սփյուռքյան ներկայացուցիչներ`Գերմանահ յոց կենտրոնական խորհրդի նախագահ, դր. Շավարշ Հովասափյանը, Եվրոպայի Հայ դատի բրյուսելյան գրասենյակի Գերմանիայի ներկայացուցիչ Անդրանիկ Ազնավուրը և գերմանահայ համայնքի փորձառու գործիչ, դր. Րաֆֆի Պետիկյանը: Քննարկումը վարում էրՀԱՄ-ի նախագահ Ազատ Օրդուխանյանը:
Հապճեպ կազմակերպված բավականին ներկայացուցչական ծրագրին ներկա էին 90 մասնակիցներ, որոնց մեջ էին Գերմանահայոց կենտրոնական խորհրդի վարչականները, Ախենի հայ համայնքի նախագահը, Սիլվա Կապուտիկյանի անվան Գերմանահայ կանանց միության նախագահուհին, Նոր Սերունդ երիտասարդական կազմակերպության ղեկավարները, Գերմանահայ Բժիշկների ու բուժաշխատողների միության, Քյոլնի եկեղեցական միության վարչության ներկայացուցիչները, Կենտրոնական Գերմանիայի հայկական համայնքների հոգևոր հովիվը, տարբեր քաղաքական հայացքների հարող ակտիվ համայնքայիններ, ՀԱՄ-ի բազմաթիվ անդամներ, ուսանողներ:
ՀԱՄ-ի վարչությունը ՀՀ-ից ու Գերմանիայի տարբեր քաղաքներից բազմաթիվ մտահոգիչ նամակներ էր ստացել, որոնք, սակայն, ժամանակի սղության պատճառով երեկոյին կարդալ հնարավոր չեղավ: Ժամը 16:00-ին հայտարարված ծրագիրը սկսվեց ճիշտ ժամին ու դեսպանության ղեկավարների մասնակցությամբ շարունակվեց երկուս ու կես ժամ:
Այնուհետև դեսպանն ու իր օգնականը մեկնեցին Բեռլին, որից հետո քննարկումը շարունակվեց մինչև 20 անց 30 րոպեն: Քննարկմանը մասնակցող բանախոսներին ու ներկաներին բարի գալուս մաղթելուց ու ակտիվ քննարկման հրավիրելուց հետո ծրագրի վարողը բարձրախոսը տրամադրեց բանախոսներին, որոնք ներկայացրին հայ-թուրքական հարաբերությունների բեկումնային զարգացումների մասին իրենց կազմակերպությունների ու հայոց երկու հանրապետությունների պաշտոնական տեսակետները:
Անդրանիկ Ազնավուրը քննարկումը սկսեց հետևյալ արտահայտությամբ. «Մենք դեմ չենք Հայաստանի և Թուրքիայի միջև դիվանագիտական հարաբերությունների հաստատմանը, սակայն, ինչպես միշտ շեշտել ենք` առանց նախապայմանի: Մենք այստեղ կասկած չենք արտահայտում ՀՀ իշխանությունների ազնիվ մղումների ու հայրենասիրության վրա, բայց կարծում ենք, որ այս հարցում նրանք մեծ սխալ են գործում: Այս փաստաթղթերը ոչ թե նախապայմաններ են պարունակում, այլ շատ ավելին:
Ստորագրելով այս փաստաթղթերը` նրանք մեզ և մեր սերունդներին դնում են չափազանց մեծ դժվարությունների առջև, անչափելի մեծ վնաս հասցնում մեր ժողովրդի իրավունքներին: Կատարվող սխալի շտկումը ապագայում աներևակաելիորեն դժվար է լինելու: Նման համազգային տարողություն ունեցող բարդ հարցերի վճռահատումը այսպես գաղտնի բանակցությունների ճանապարհով կատարելն ու հայ ժողովրդին մասնակից չդարձնելը գտնում ենք խիստ քննադատելի: Փաստորեն, Հայաստանի իշխանությունները մեր առջև դրել են պատրաստի ապուր: Կամ այո ենք ասելու կամ` ոչ: Մենք այս պարագայում միայն ոչ կարող ենք ասել»:
Րաֆֆի Պետիկյանի կարծիքով` «թուրքերը կրկին կեղծ են մեզ հետ: Ես որպես ցեղասպանությունից մազապուրծ եղած ընտանիքի զավակ ոչ մի հավատ չունեմ մարդասպան պետության հանդեպ, համոզված չեմ, որ թուրքերը Հայաստանի և հայ ժողովրդի հանդեպ որևէ բարի բան կցանկանան անել»:
Գերմանահայոց կենտրոնական խորհրդի նախագահ, դր. Շավարշ Հովասափյանը ներկայացրեց համայնքի ղեկավար կազմակերպության տեսակետը. «Մեր գաղութի տեսակետը այս հարցում մենք արդեն մեր մամլո հաղորդակցության միջոցով հայտնել ենք: Հարգելի պարոն դեսպան, չգիտեմ, այն Ձեզ համար թարգմանել են, թե ոչ, ուստի և կրկնում եմ. Մենք, սփյուռքյան բազմաթիվ կազմակերպությունների նման, արձանագրությունների այս ձևին խիստ դեմ ենք, այն համարում ենք չափազանց վնասակար ու վտանգավոր մեր ժողովրդի համար, ՀՀ իշխանություններից պահանջում ենք այս տեքստը չստորագրել, այն վտանգում է մեր իրավունքները մեր հայրենիքի նկատմամբ: ՀՀ կառավարությունից մենք մինչև հիմա ոչ մի մանրամասն ու ամբողջական տեղեկատվություն չենք ստացել»:
Ըստ ԼՂՀ մշտական ներկայացուցիչ Գայանե Ափինյանի «նախաստորագրված փաստաթղթերը նույնիսկ կարելի է համարել հայ դիվանագիտության հաջողություն, դրանք մեր ու օտարազգի պատմաբաններին հնարավորություն կտան Օսմանյան կայսրության արխիվներից հանել կարևոր փաստաթղթեր ու պաշտպանել մեր շահերը»:
ՀԱՄ-նախագահ Ազատ Օրդուխանյանը ներկայացրեց կազմակերպության դիրքորոշումը արձանագրությունների վերաբերյալ. «Համազգային հիմնախնդիրները, ինչպիսիք են Հայոց ցեղասպանության, Արևմտյան Հայաստանին վերաբերվող ամեն մի հարց, հայոց գրական լեզվի ուղղագրության և այլ համազգային ընդգրկում ունեցող հիմնահարցեր պետք է լուծվեն համազգային ուժերով: Այսինքն` այսօր աշխարհում ապրում է մոտ 12 միլիոն հայ: ՀՀ-ն իր 3 մլն բնակչությամբ սույն հարցերի լուծման գրծում ունի միայն 25 տոկոս ձայնի Իրավունք, 75 տոկոսը պատկանում է սփյուռքին: ՀՀ իշխանությունները իրավունք չունեն որոշումներ կայացնել 60 հազարանոց գերմանահայերի կամ 450 հազարանոց ֆրանսահայերի փոխարեն: Հայ-թուրքական հարաբերությունները ոչ այսօր և ոչ էլ ապագայում չեն կարող լինել Հայաստան-Թուրքիա հարաբերություններ, այլ հայ և թուրք ժողովուրդների հարաբերություններ են:
Այսօր հայերի ուժը գտնվում է ոչ միայն ՀՀ-ի տակ, այլ նաև նրա շուրջ: Ցեղասպանության հարցը մնում է ուժեղ զենք ՀՀ-ն ու սփյուռքը պաշտպանելու համար, այն չենք կարող կամավոր հանձնել: Հերթական անգամ չենք ցանկանում ազգովի Գրիգոր Զոհրապ դառնալ, որը քայլում էր մահվան ճանապարհով, բայց դեռ հավատում էր Թալեաթ փաշայի բարեկամական խոսքերին, որը դահիճն արտահայտել էր իր մահվան հրամանը տալուց մի քանի ժամ առաջ:
Մենք գենոցիդի հետ ապրել ենք նաև պատրիոցիդ, այսինքն` սպանվել է ոչ միայն մեր ժողովրդի մեծ մասը, այլ մեզանից բռնի խլվել մեր սուրբ հայրենիքը: Արևմտյան Հայաստանը, ի տարբերություն մեր անմեղ նահատակների, անդառնալի կորուստ չէ մեզ համար: Ի՞նչ է անում դահիճն այսօր` փոխհատուցելու համար իր զոհի ժառանգներին: Որպես ներողություն, որպես բարի կամքի դրսևորման սկիզբ, նա գոնե պետք է նպաստի ՀՀ տնտեսության զարգացմանը, վերականգնի Արևմտյան Հայաստանի պատմամշակութային ժառանգության մնացորդները, սփյուռքի հետ բարեկամական հարաբերություններ ստեղցելու փորձեր անի, մտածի իրական փոխհատուցումների մասին: Աշխարհն ունի նմանատիպ փորձ, մենք Գերմանիայում ամեն օր ականատես ենք լինում դրան, միայն թուրքերը դա չեն ուզում տեսնել: Տնտեսական հարցերում մեր պետությունը նույնպես կտուժի, եթե շուտափույթ չկարգավորի երկրի տնտեսական օրենսդրական դաշտը, այսօրվա վիճակով մենք լրիվ անպաշտպան ենք թուրքական տնտեսական էքսպանսիայի դիմաց ու Թուրքիայի համար հեշտությամն կարող ենք վերածվել ներմուծման ու տրանզիտի դաշտի»:
ՀՀ դեսպանը ցանկացավ ականջալուր լինել բոլոր բանախոսների կարծիքներին և վերջում ներկայացրեց ՀՀ իշխանությունների տեսակետը արձանագրությունների ստորագրման ու հայ-թուրքական հարաբերությունների մասին: Պարոն Մարտիրոսյանի ներկայացրած մտքերն ամբողջությամբ արտացոլում էին ՀՀ իշխանությունների տեսակետները, որոնց հետ ոչ սփյուռքյան բանախոսները և ոչ էլ դահլիճում նստած որևէ մասնակից չհամաձայնվեց: Պարոն դեսպանի ուշադրությանը հանձնվեց Helsinki Final Act –ի այն պարբերությունը, որտեղ բացի սահմանների փոխադարձ ճանաչումից, տարածքային որևէ պահանջների արծարծումն իսկ ապագայում բացառված է: Հայաստանի և Թուրքիայի միջև նման պայմանագրի վերահաստատումով տարածքային որևէ պահանջք մեր կողմից կդառնա պայմանագրի խախտում: Դահլիճը մտահոգ հետևում էր քննարկմանը, այնտեղից ՀՀ ու ԼՂՀ դիվանագիտական բարձրագույն ներկայացուցիչներին չարվեց աջակցական նույնիսկ որևէ թույլ արտահայտություն, նրանց տեսակետներին դեմ էին բոլորը: Այնտեղ պարզ ասվեց, որ մեզ համար, որպես ցեղասպանության ենթարկված ու հայրենազրկված ժողովրդի զավակներ, Արևմտյան Հայաստանի նկատմամբ ունեցած մեր բնական իրավունքը անժամանցելի է, թուրքական պետության ու թուրքերի հետ աշխարհի որևէ մասում բարիդրացիական հարաբերություններ հաստատելուց առաջ, նախ նկատի ենք առնելու մեր բնական իրավունքի, նրանց կողմից մեր զոհերի հիշատակը հարգելու ձևաչափերը: Առայժմ մենք Թուրքիայի կողմից բարի կամքի դրսևորման որևէ լուրջ քայլ չենք տեսնում:
Այստեղ` Եվրոպայում, ամեն օր, կյանքի ամենատարբեր բնագավառներում, ականատես ենք լինում թուրքական կողմի թշնամական քայլերին, մեր դեմ կազմակերպված բազմամարդ ցույցերին, Հայ դատի, հայկական համայնքների զարգացման դեմ գերմանական ու եվրոպական կուսակցություններում, պառլամենտներում, քաղաքական ու հասարակական ամենատարբեր հարթություններում թուրք գործիչների համառ պայքարին, հայակործան քարոզչության, սպառնալիքներին, այստեղ լայնորեն տարածվող թուրքական մամուլի, հեռուստատեսության ու ռադիոյի հակահայ հիստերիային: Այսինքն` մենք առայժմ չենք կարող ցույց տալ թուրքական պետության ու թուրքական սփյուռքի որևէ բարի կամքի դրսևորման, որևէ զղջման արտահայտություն, ուստի հավատ չունենք նրանց անկեղծության ու մեզ` հայերիս բարյացակամորեն նրանց ընդառաջ գալու քայլերին:
Կազմակերպիչները նախապես մշակել էին բազմաթիվ հարցեր, որոնք այսօր մտահոգում են ոչ միայն գերմանահայերին այլ սփյուռքի լայն շրջանակներին: Ցավոք, քննարկմանը երկուս ու կես ժամվա դեսպանի մասնակցությունը (նրա ու քննարկմանը ներկա, բայց երկխոսությանը չմասնակցաց դեսպանության երկրորդ քարտուղարի Բեռլին մեկնելու անհրաժեշտությունը տաս րոպեով ընդմիջեց քննարկման հուզախառն ընթացքը) ու քննարկմանը հատկացրած ընդհանուր չորս ու կես ժամը բավարար չեղան սպառելու գոնե հետևյալ մի քանի հարցերի պատասխանները`
1. Արդյո՞ք ինչքանով են Հայաստանի իշխանությունները հասկացողություն դրսևորում սփյուռքում այժմ ներկա և օրեցօր աճող դժգոհությունների հզոր ալիքի նկատմամբ: Եթե կա՞ն հասկացողության որևէ դրսևորումներ, ապա որտե՞ղ և ինչպիսի՞ հարցերում է առ այսօր այն դրսևորվել, տեսանելի եղել որևէ՞ բանախոսի:
2. Ինչքանո՞վ է արդարացվում, ինչո՞վ է բացատրվում Հայաստանի իշխանությունների հայ-թուրքական հարաբերությունների այս վերջին զարգացումների հարցում տեղեկատվական ու քարոզչական այս, կարելի է ասել գաղտնանման կեցվածքը: Արդյո՞ք ավելի օգտակար չէր լինի, եթե հարցը թե հայրենիքում և թե սփյուռքում նախապես դրվեր մեր ժողովրդի լայն զանգվածների քննարկման, հաշվի առնվեր մտավորականության, սփյուռքի փորձառու ազգային կառուցների ու անհատների կարծիքը` մի շատ ընդունված երևույթ, որին մենք ամեն օր Գերմանիայում ականատես ենք լինում: Այստեղ ամեն մի կարևոր հարց գերմանական իշխանությունները ներկայացնում են հասարակությունը, դրանք շաբաթներով ու ամիսներով ամենատարբեր մակարդակներով, զանազան ֆորումներում, հեռուստատեսությամբ, ռադիոով, մամուլում քննարկման դնում, դրանից հետո միայն բազմակողմանիորեն մշակված ու մարսած հարցերը ներկայացվում օրենսդիր մարմինների հաստատման:
3. Ինչպիսի՞ քաղաքականություն ունի այսօր Հայաստանի իշխանությունը Հայոց ցեղասպանության միջազգային ճանաչման հարցում, ինչպե՞ս պիտի շարունակվի այսուհետև այդ քաղաքականությունը փոփոխվող պայմաններում, ի՞նչ կոնկրետ քայլեր են մշակվել Հայաստանում այդ հարցի հետագա զարգացման ուղղությամբ, ինչպիսի՞ն պիտի լինի այս հարցում հայրենիքի ու սփյուռքի համագործակցության ձևաչափը: Սփյուռքի կառույցներն արդյո՞ք արդեն մտածում, ծրագրում են նոր ռազմավարական մոտեցումներ ու մարտավարական քայլեր, կանոններ:
4. Ինչպիսի՞ն է Հայաստանի իշխանության վերաբերմունքն այսօր Արևմտյան Հայաստանի հարցի վերաբերյալ, ինչպիսի՞ն է թուրքերի կողմից հայերին փոխհատուցում տալու հայկական կողմի օրինական պահանջի հարցում Հայաստանի իշխանությունների վերաբերմունքը:
5. Հայաստանի իշխանություններն այսօր հայ-թուրքական հարաբերություններում ինչպիսի՞ տեղ են հատկացնում սփյուռքին, ո՞րը պետք է լինի այս հարաբերություններում սփյուռքի դերը: Ինչպիսի՞ դերակատարություն կարող է ստանձնել այս հարցում գերմանահայ 60 հազարանոց համայնքը, հաշվի առնելով, Գերմանիայում աշխարհի ամենամեծ թուրքական համայնքի հարևանության առկայությունը:
6. Հայաստանի իշխանությունների ներկա քաղաքականությունը հայ-թուրքական հարաբերությունների հարցում իշխանությունների նկատմամբ սփյուռքում վստահության մեծ կորուստ է առաջացրել: Ցավոք սրտի, վստահության այդ կորուստի ընթացքը ամեն օր, ամեն ժամ մեծանում է: Դա մեզ, մեր ողջ ժողովրդին, մեծ վնասներ է բերելու: Ի՞նչ լուծումներ կառաջարկեիք, ի՞նչ քայլեր եք տեսնում այդ մեծացող ճեղքի առաջն առնելու, այն նվազագույնի հասցնելու ճանապարհին:
7. Արցախի հարցում ի օգուտ Ադրբեջանի ամեն անգամ Թուրքիայի իշխանությունների հարձակողական միջամտությունը արդյո՞ք պանթուրքիզմի մի յուրօրինակ, մոդեռն դրսևորում չէ: Թուրքիայի իրավասության մեջ չմտնող այդ հարցը արդյո՞ք չի կարելի միջազգային ատյաններում ներկայացնել հենց այդպիսին: Ե՞րբ Հայաստանի իշխանություններն իրենց բանակցություններում ու հայտարարություններում խեղճ կեցվածք ընդունելով Արևմտյան Հայաստանի նկատմամբ, մեր բնական իրավունքի հարցը ամեն անգամ լրակյաց շրջանցում են, ավելի սանձարձակ չե՞ն դարձնում թուրք դիվանագետների ապօրինի միջամտությունն ու պահանջը Արցախի ազատագրված հողերի հարցում:
8. Կաշառակերության, մաֆիական համակարգի, սոցիալական, քաղաքական, բարոյական, տնտեսական ծանր վիճակում տառապող, անօրինության ճիրաններում համարյա մահամերձ լինող Հայաստանն արդյո՞ք այսօր պատրաստ է այսպիսի հապճեպությամբ համազգային այնպիսի հարցի լուծման գնալ, ինչպիսին հայ-թուրքական հարաբերությունների զգայուն բնագավառն է: Ավելի նպատակահարմար չե՞ք գտնում այդ հարցերի ողջ համակարգը այսօր, առանց օր իսկ կորցնելու, Հայաստանի ԳԱ-ում, պետական համալսարանում ու սփյուռքի գիտական ու քաղաքական կառույցներում հատուկ և ազատ մասնագիտական ստուգման ու վերլուծության ենթարկել, քննարկումների դնել, լրջորեն պատրաստվել դիվանագիտական դժվարին մարտահրավերներին, հետո նոր թուրքերի հետ հարաբերության մեջ մտնել:
Այս ու բազմաթիվ այլ հարցեր, որոնք այսօր կախված են սփյուռքյան երկնակամարում ու նմանապես տանջում են գերմանահայ համայնքին, այդ երեկոյին, ցավոք, այդպես էլ անպատասխան մնացին: Դահլիճում պետական այրերի ու մյուս ներկաների կարծիքներում վառ արտահայտված անհամաձայնություն, հստակ բևեռացում կար: Մասնակիցներից մեկը երեկոն հակիրճ բնորոշեց «երկուսն ընդդեմ իննսունի, կամ հակառակը»:
Ժողովրդի ու իշխանությունների միջև եղած անջրպետը մի՞թե արդեն անդունդի է վերածվում, մի՞թե ժողովրդի ձայնը, այս հարցում արդեն ճիչն ու աղաղակը, չեն լսելու ՀՀ իշխանությունները: Իսկ 1991-ի անկախությունից ի վեր, Բաղրամյան պողոտայի գրասենյակներում երբևէ լսե՞լ կամ զգացե՞լ են այդ ձայնի տագնապները, երեք պրեզիդենտներից ու նրանց ստեղծած կառավարություններից ո՞րն է փոխել ժողովրդի ծանր վիճակը, ո՞րն է լուրջ աշխատել նրա համար, ո՞րն է սիրվել ժողովրդական լայն զանգվածների համար:
Ոչ մեկը: Քրիստուսքիրշեի ծրագիրը կարծես մակետային պատկերն էր մերօրյա պետություն-ժողովուրդ անբնական հարաբերության: Իսկ ե՞րբ լսելի կդառնա ժողովրդի ձայնը: Պատասխանը շատ պարզ է` երբ ամեն հայ հարգի իր հոգու արդար ձայնն ու պայքարի դրա համար: Այնուամենայնիվ` կարևորը բոխումյան դահլիճում առկա էր` պետական ապարատը չշփոթվեց պետականություն կոչվող սրբության ու հայրենիքի հետ, իսկ օրվա գլխավոր խորհուրդը, որը մասնակիցներին բազմաթիվ մտահոգությունների հետ լավատեսորեն տուն ուղեկցեց, ասում էր` ամենակարևորը` ներկա և հետագա անկանխատեսելի ու դժվարին օրերին սփյուռքյան հեռավորությունից ազգային իղձերին, հայրենի հողին ու ժողովրդին նվիրված մնալը, նրան կարեկցելը, նրանից իրեն անբաժանելի տեսնելն ու պահելն է:
Հայ ակադեմիականների միության վարչություն
1 հոկտեմբեր 2009թ., Բոխում, Գերմանիա
Я конечно приветствую этот процесс,Я спокойный человек,и я жду того что по французский называется Признанием Геноцида,у меня ничего нет против турецкого народа,мне даже кажется что турецкий народ мне как родной,но задача геноцида конечно же важна......
а потом он твердит что у него с Армянским плохо и он бы не смог все правильно выразить на армянском и поэтому все сказал на французском))
Powered by vBulletin® Version 4.2.2 Copyright © 2025 vBulletin Solutions, Inc. All rights reserved.